Het wonder van waterstof 2: antwoorden

Onderschat je lezers nooit is een credo, al weet ik niet van wie. In elk geval heeft het eerste bericht over waterstof wel wat antwoorden opgeleverd, alleen niet helemaal op de gestelde vragen, maar goed, een gegeven antwoord... De stelling was dat waterstof in theorie een oneindig vernieuwbare energiebron kan zijn om onze geheiligde automobiliteit te waarborgen. Voorwaarde is dan wel dat we de waterstof geheel klimaatneutraal maken, bij voorkeur met windenergie, omdat je dagen zonder wind op kunt vangen met een buffervoorraad waterstof. Dankzij het rekenwerk van lezers hebben we nu een getal van minstens 5000 windmolens van 5MW (megawatt), alleen voor de automobiliteit in Nederland. Dat lijkt niet zo veel, maar bedenk dat er nu hooguit 1900 windmolens in ons land staan, en dat zijn dan niet van die joekels. De 5MW molens bestaan nog niet, althans niet produktierijp voor zover ik weet, maar de olie is ook nog niet op, dus we mogen er wel mee rekenen. Kortom, drie-en-een-half keer zo veel molens in ons land.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het wonder van waterstof 1: vragen

Serendipiteit bestaat. Afgelopen donderdag bedacht ik dat het leuk zou zijn om de lezers niet te laten reageren, maar proageren. D.w.z dat de lezers eigenlijk de post schrijven, althans de gegevens ervoor ophoesten. Blijkt Steeph net een post geplaatst te hebben waarin hij de lezers vraagt toepassingen van olie op te hoesten: wonderlijk toeval of toevallige wonderlijkheid?

De lezers uitnodigen om gegevens op te zoeken, dat lijkt op luiheid, waarvan ik niet gespeend ben, maar het is slimheid. Want wat je ook schrijft, er zijn altijd reaguurders die het beter weten. Het spaart dus veel van onze kostbare tijd als we direct kennis kunnen nemen van de ware feiten.

Het onderwerp is de volgens velen op handen zijnde waterstofeconomie. Het idee daarachter is werkelijk glorieus. Met hernieuwbare energie zoals wind-, waterkracht- en zonne-energie, maken we uit water waterstof. Die waterstof leiden we door een zogenaamde brandstofcel die elektriciteit opwekt door het waterstof te binden aan zuurstof, zodat er schoon water overblijft. Met die elektriciteit drijven we een voertuig aan, laten we ons hier beperken tot de auto, daar zijn er lekker veel van. Een droom mooier en realistischer dan kernfusie.

Maar kan het gaan werken op de schaal van het huidige olieverbruik? Daarvoor moeten we wat reken- en onderzoekswerk doen. En dat is dan de vraag aan de lezers. Willen jullie een of meer van de volgende vragen proberen te beantwoorden. In een vervolgaflevering van Het Wonder Van Waterstof zal ik jullie bevindingen dan trachten weer te geven op een dusdanig samenhangende wijze dat er een beeld van de toekomst ontstaat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendbedenking – Biofuelwaanzin en waterstofoptimisme

weekendlogo123.jpgHet kan aan mij liggen, maar steeds vaker zie ik dat de discussie over biofuels gekoppeld wordt aan die over klimaatverandering. Op de een of andere manier verwachten mensen van een massale overstap op biofuels, brandstof gemaakt van organische stoffen, een grote bijdrage aan het tegengaan van de klimaatverandering. Niemand schijnt te beseffen dat dat een bijna nog grotere revolutie inhoudt dan de overstap van een aardolie- naar een waterstofeconomie. Want als je met onze huidige landbouw- en omzettingsmethoden biofuels gaat produceren neemt de CO2-uitstoot echt niet af, integendeel zelfs, zonder een technologische revolutie zal de CO2-uitstoot waarschijnlijk nog toenemen.

Het is niet moeilijk te raden wat er allemaal mis is in de misplaatste verwachtingen. Of je nu aardolie laat ontploffen in een motor of maiskiemolie, het blijft een verbrandingsproces, en dus levert het CO2 op. De huidige processen om uit landbouwgewassen biofuel te maken kosten allemaal veel energie en de opwekking daarvan resulteert nog steeds in CO2-uitstoot. De landbouw zelf is eveneens erg energie-intensief. Kortom, van biofuel als zodanig zijn op korte termijn geen wonderen te verwachten. De enige reden om er op over te stappen kan zijn om minder afhankelijk te worden van aardolie.

Op zich is er voorlopig nog aardolie genoeg. Maar het is inderdaad een eindige energiebron en bovendien een grondstof voor tal van kunststoffen die je niet uit zonnebloemolie kunt maken. Een beetje zonde dus om de aardolie in een gierend tempo door automotoren heen te jassen. Het enige alternatief voor aardolie waarbij je geen opwarming van het klimaat veroorzaakt lijkt op dit moment waterstof te zijn. En dan speciaal bij omzetting in een zogenaamde brandstofcel. Voorwaarde is wel dat de productie van waterstof geschiedt met duurzame energiebronnen, voornamelijk zonne- en windenergie en dan nog zo veel mogelijk lokaal, daar waar de vraag is. Waterstof houdt dan inderdaad de belofte in van een onuitputtelijke energiebron die zelf vrijwel schoon geproduceerd kan worden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.