Het Saillant | Duurzaam moet duidelijker
Mensen gaan niet duurzaam leven door het wapperen met cijfers over CO2-uitstoot of fijnstofnormen. Het moet hen raken op de plek waar het de meeste pijn doet: de portemonnee.
Een IJslandse vulkaan heeft zojuist een belangrijk argument voor duurzaam leven omver geblazen. De Eyjafjallajokull (of hoe dat ding ook mag heten) blaast as we speak waarschijnlijk meer stofdeeltjes de lucht in dan alle aardse dieselmotoren bij ekaar, en een hoeveelheid CO2 waar we, als we de Europese normen aanhouden, een compleet continent voor moeten compensatieherbossen.
Oke, om eerlijk te zijn heb ik geen flauw idee wat de milieuschade is van deze uitbarsting, maar dat de goede wil van miljoenen Priusrijders in een etmaal zinloos is gebleken, lijkt me duidelijk.
Maar zelfs zonder onze IJslandse vriend, heb ik nooit begrepen waarom wij zo moreel verplicht worden om onze CO2-schuld te compenseren.
Natuurlijk ben ik geen klimaatscepticus of heb ik zo’n hekel aan de planeet of de mensheid dat ik hen een zo kort mogelijk leven gun. Ik denk alleen dat het doel (geen klimaatverandering, of in ieder geval langzamer) voor de meeste mensen te abstract is voor het accepteren van het middel (minder gebruik van fossiele brandstoffen). Als we midden in de winter snijbonen willen eten, dan halen we ze uit Israel of Egypte, en worden ze met het vliegtuig ingevlogen. Als we een flinke hoeveelheid snijbonen kopen, dan halen we ze met de auto op bij de supermarkt een kilometer verder. Dit gedrag, zeg maar het Westers Luxesyndroom, wordt niet aangepast door te schermen met CO2-uitstoot. Waarom zou ik de auto niet pakken als een IJslandse vulkaan per uur een miljoen keer meer uitstoot dan ik ooit kan?
