Vrij voor vruchtbaarheidsperikelen?

Vandaag in het nieuws, een pleidooi voor een wettelijke regeling waarmee vrouwen verlof kunnen krijgen wanneer ze vanwege vruchtbaarheidsproblemen vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan. Deze behandelingen brengen namelijk veel bezoeken aan het ziekenhuis met zich mee en dat kan alleen onder werktijd. De meeste werkgevers beschouwen dit als eigen tijd van de vrouw en die zal daarvoor dus verlofdagen moeten opnemen. Daar 1 op de 6 paren problemen heeft met kinderen krijgen, acht men een regeling wenselijk. Dit is best een lastig onderwerp. De mogelijkheden om langs kunstmatige weg alsnog zwanger te worden zijn de laatste decennia snel toegenomen. Het aantal vrouwen dat niet langs natuurlijke weg zwanger kan worden groeit ook nog steeds. Moeten de werkgevers dan, net als bij zwangersschapsverlof, ruimte bieden aan de inspanningen hierbij? Hieronder een aantal argumenten pro en contra, gevolgd door een poll. Deze lijst vullen we aan of passen we aan op basis van de reacties.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Minder politievrouwen? So what!

Protest in Memphis (Foto: Flickr/venusnaturalis)

Het spook van positieve discriminatie waart weer eens door Nederland. Guusje ter Horst blokkeerde afgelopen weekend de benoeming van een blanke politieman tot korpschef. De reden? Het had een vrouw of allochtoon moeten zijn.

Wanneer leren we nou eindelijk eens dat vrouwen zich, net als mannen, soms minder tot een bepaald beroep voelen aangetrokken? En dat daardoor de percentages vrouwen lager zijn dan je zou verwachten als je naar de bevolkingsopbouw kijkt? En wanneer leren we dat vrouwen ook anders denken over een carrière? Bijvoorbeeld als er kinderen komen? En dat daardoor de percentages vrouwen hogerop in de hiërarchie waarschijnlijk wat lager zijn dan je zou verwachten als je alleen kijkt naar de percentages vrouwen in de lagere regionen?

Zeker nu duidelijk is dat vrouwen en mannen, ook in de hogere regionen, één pot nat zijn, moeten we stoppen met deze onzin van positieve discriminatie.

Accepteer het nou: vrouwen voelen zich gewoon minder aangetrokken tot bepaalde beroepsgroepen en functies. Horen we ooit iemand klagen over het feit dat de geneeskunde in de volgende twintig jaar overgenomen gaat worden door vrouwen, dat onze kinderdagverblijven worden geregeerd door vrouwen en dat het overgrote deel van de kappers kapster is?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oud en Nieuws: Vrouwendag

2009: “Vrouwen in de top: Net mannen

3327432835_0c77448c12

1973: Vrouwen demonstreren in Den Haag voor gelijke beloning. 36 jaar later later is bij wet geregeld dat er recht is op gelijke beloning, maar helaas is de werkelijkheid nog altijd dat vrouwen minder verdienen dan mannen in vergelijkbare functies. Sterker nog: de Volkskrant meldt dat vrouwen op topfuncties zich gedragen als mannen. Niks geen vrouwelijke invloed op beleid, hun leiderschap stelt teleur. Ouch.

Is het dan zo dat voornamelijk ‘bitches’ kunnen slagen of heeft emancipatie nog tijd nodig om zijn uiteindelijke vorm te vinden?
Het Nationaal Archief heeft een mooie Internationale Vrouwendag set op Flickr staan die bulkt van ambitie en idealen.

Een actuele nieuwskop met een foto uit de archieven van een van de nationale archieven, universiteiten en musea die op Flickr deelnemen aan het project The Commons. Verborgen schatten gepubliceerd.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende