Palestijnse eenheidsregering: een eerste stap op weg naar verzoening

De Palestijnse Autoriteit heeft sinds maandag 2 juni 2014 een nieuwe regering. Een regering van nationale eenheid waaraan voor het eerst sinds 2007 zowel Fatah als Hamas hun steun hebben verleend. Het is de eerste stap in een verzoeningsproces. Maar de echte grote beslissingen moeten nog komen. Israël is er niet blij mee, dit nieuwe eenheidskabinet. Weliswaar is het een 'zakenkabinet' met louter technocraten, onder leiding van Rami Hamdallah, die ook de vorige regering leidde, en zonder kopstukken van welke Palestijnse groepering dan ook. Maar een regering die mede door de 'terreurbeweging' in Gaza wordt gesteund is voor Israël taboe. Mahmoud Abbas mag dan in diverse toonaarden hebben verklaard dat de nieuwe regering alle akkoorden die in het verleden met Israël zijn gesloten zal respecteren, geweld heeft afgezworen en zal treden in de voetsporen van het beleid van de Palestijnse Autoriteit, de Israëlische regering is er niet van onder de indruk. Voor Benjamin Netanyahu maakt het namelijk allemaal niets uit.

Turks-Koerdisch vredesproces ten einde

Blijkt uit de woorden van de man die in het afgelopen decennium nota bene het proces in gang zette door erkenning van Koerdische taal en culturele rechten.

Na Kobani, waar voor het oog van de hele wereld Erdogan een slachting onder de Koerden door IS strijders toestond en na de aanvallen op Koerdische doelen in Noord Irak en Syrië naar aanleiding van de bomaanslag in Suruc waar 32 Koerdische pacifisten werden opgeblazen door een IS zelfmoordterroriste was het al duidelijk: maar nu is het dan officieel.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Wikimedia Commons / Presidencia de la Nación Argentina

Zuid-Amerika: Kirchnerismo, inheemse protesten, FARC

ELDERS - Deze week in Latinoamérica: de tiende verjaardag van het Kirchnerismo in de Argentijnse regering, protesten van inheemse volkeren in vier landen en een belangrijke ontwikkeling in het Colombiaanse vredesproces.

Afgelopen zaterdag was het exact tien jaar geleden dat Néstor Kirchner, de in 2010 overleden man van de huidige Argentijnse presidente Cristina Fernández de Kirchner, zijn regeerperiode begon. In tien jaar Kirchnerismo heeft het land heftige economische ups en downs gekend en is de natie nu politiek diep verdeeld. Vlak voor het jubileum en in aanloop naar congresverkiezingen in oktober heeft CFK nog nieuwe steunmaatregelen ter waarden van US$7.8 miljard aangekondigd voor armen, zwangere vrouwen en studenten.

Ook een flinke hoeveelheid nieuws over inheemse volkeren in Zuid-Amerika. Verschillende protesten in Brazilië, tegen onder meer Belo Monte, FIFA voorbereidingen, ontbreken van voldoende voedsel; in Panama tegen ontbossing en landonteigening; in Chili tegen de mijnindustrie; en in Argentinië ook over landrechten.

Tot slot een significante stap vooruit in het Colombiaanse vredesproces: er lijkt een akkoord te zijn bereikt over hoe landhervormingen moeten worden doorgevoerd. Hoewel het deelakkoord alleen in werking treedt indien er ook overeenstemming komt over andere discussieonderwerpen – onder meer drugshandel en demobilisatie van de guerrillas – is het nieuws reden tot voorzichtig optimisme voor Colombia, na bijna vijftig jaar gewapend conflict.

Foto: NASA-beelden van zich terugtrekkende gletsjer in Zuid-Peru (opklik voor GIF)

Zuid-Amerika: verkiezingen, gletsjer en FARC

ELDERS - Deze week vanuit Zuid-Amerika: Venezolaanse verkiezingen, klimaatverandering en smeltende gletsjers in Peru en oja: het Colombiaanse vredesproces was er ook nog – een analyse.

De kortste verkiezingscampagne voor Venezuela in lange tijd – en hij is krap gewonnen door de kandidaat uit het Chavista-kamp, Nicolás Maduro. Maduro, die erin slaagde op geraffineerde wijze elke schijnbare PR-flater om te zetten in een Geuzennaam. De overwinning was krapjes, dat wel: 50,7% voor Maduro, 49,1% voor de oppositiekandidaat Henrique Capriles. Die roept dan ook, zoals FT schrijft, dat het resultaat niet legitiem is en dat er een hertelling moet plaatsvinden, iets waartegen Maduro tijdens zijn overwinningsspeech zei geen bezwaar te hebben. Voorlopig is het dus weer fijn speculeren over politieke crises en omwentelingen in het post-Chávez tijdperk.

Vanuit Peru deze week beelden van gletsjers die in een toenemend tempo wegsmelten uit het Andesgebied in het noorden van het land. ‘Waar eerder wintersporters voor de belangrijkste inkomsten zorgden, zal dat nu de klimaatveranderingstour zijn’, schrijft The Guardian bij zijn slideshow. Inventiviteit kan de lokale bewoners in elk geval niet worden ontzegd. Diezelfde inventiviteit op het gebied van early warning-systemen beschermt de bevolking tegen overstromingen van smeltwater – en er zijn meer voordelen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Israëlische ambassadeur: Zolang wij een conflict met de Palestijnen hebben, kunnen Nederlandse bedrijven zich daar maar beter niet mee bemoeien

Uit een interview op Nu.nl:

Divon: “We bereiken op dit moment juist een cruciale fase van het vredesproces. Bekijk het dan eens vanuit ons perspectief: we willen heel graag een akkoord bereiken om het conflict te beëindigen en wat krijgen we? We krijgen straffende maatregelen van bedrijven.

Waarom hebben Nederlandse bedrijven geen oog voor de gevoelens van die arme, miskende Israëli’s?

Afgezien van dit tranentrekkende beroep op medelijden, bevat het interview ook nog een niet al te verhuld dreigement:

Foto: Enric Borràs (cc)

Ach ja, de grenzen van 1967

En ineens hebben we dus nu een ‘kwestie’ over de grenzen van 1967. Obama hield een speech over het Midden-Oosten, donderdagavond. Daarin plaatste hij zich vijf maanden na dato op een – om het beleefd te zeggen – weinig overtuigende manier – alsnog achter de diverse opstanden in de Arabische wereld.(Kijk hier voor een verslag op mijn andere, Engelstalige blog).

In dezelfde toespraak maakte hij ook opmerkingen over het Israelisch-Palestijnse conflict. Daarbij vielen een paar dingen op. Om te beginnen dat hij, toen hij het had over de rest van de Arabische wereld, wel sprak over allerlei waarden en vrijheden waar de VS achter zouden staan, maar dat geheel achterwege liet toen hij het had over de Palestijnen. In verband met Israel-Palestina had hij het uitsluitend over de verbondenheid met Israel en het feit dat Amerika volop stond achter Israels veiligheidseisen.

Verder viel op dat hij 1) niet kwam met nieuwe plannen voor hervatting van enig overleg, 2) hij zich uitsprak tegen een erkenning door de Verenigde Naties van een Palestijnse staat, waar de Palestijnse Autoriteit op aanstuurt, 3) hij aangaf dat van Israel niet verwacht kan worden dat het vredesbesprekingen aangaat als de Palestijnse kant zojuist een akkoord heeft gesloten met een organisatie (Hamas) die weigert Israels bestaansrecht te erkennen, 4) hij zei dat een eventuele Palestijnse staat gedemilitariseerd moet zijn

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Palestine Papers zijn de nekslag voor het vredesproces

SaillantLOGODe Palestine Papers zijn de nekslag voor het vredesproces. De PA verliest erdoor al haar geloofwaardigheid en vertrouwen is makkelijker te verspelen dan terug te winnen.

Of het goed is of niet daar kun je over discussiëren maar dat WikiLeaks mensen op ideeën heeft gebracht is na het uitlekken van de Palestine Papers wel duidelijk. De Palestine Papers maken eens te meer duidelijk dat Israel en de V.S. het vredesproces doelbewust saboteren. Zelfs toen de Palestijnse Autoriteit bereid was om toe te geven aan de meeste van de Israëlische eisen, kwam er dus geen akkoord.

De PA wilde delen van Jerusalem afstaan, Israël als Joodse staat erkennen en ging akkoord met de terugkeer van maar 10.000 vluchtelingen. Nog was het kennelijk niet genoeg. Zo wilde minister van justitie Livni ook nog graag wat Israëlische Arabieren in de ruil betrekken. In gewoon Nederlands noemt men dat een etnische zuivering. Precies het risico van het expliciet erkennen van Israël als Joodse staat natuurlijk.

Ook de Amerikanen blijken niet van zins een echte bijdrage te willen leveren aan het vredesproces. Obama stelde na zijn aantreden George Mitchell aan die vrede had bewerkstelligd in Noord-Ierland. Maar daarna is het stil gebleven, tot teleurstelling van de Palestijnen. Bovendien wordt er hoogstwaarschijnlijk komende week wederom een resolutie in de Veiligheidsraad gevetoed door de V.S. Een resolutie waarin alleen de nederzettingen als illegaal worden bestempeld. Een feit waarover alle volkenrecht-deskundigen het wel eens zijn.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.