De overwinning van de Duitse ploeg woensdag aanstaande tijdens de halve finale van het EK voetbal zou een symbolische overwinning voor Europa zijn. [..] De massale aanwezigheid van Turkse vlaggen in onze Europese steden de vorige dagen heeft mij geërgerd en geschokt. Turkije wil niet alleen lid worden van de EU, maar wil Europa koloniseren. [...] Laten we Turkije daarom niet alleen uit het EK, maar ook uit Europa gooien. Filip Dewinter, voorman van het Vlaams Belang ziet een gevaar in de tsunami van voetbalvreugde van de Turkse migranten na hun voetbalsuccessen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Een ding valt direct op: wat zijn de russen lelijk, deze lijkbleke Tsjernobyl kinderen. Go west van de pet shop boys, smst vriend. Zo klinkt hun volkslied. Het Wielemus galmt, de rouwbanden zijn om en de camera zoemt in op Prins Tapbier. Ik sms terug: bad luck.
Eerste tien minuten
Bavaria reclame in mijn kop, life is a rocky road. Alles voelt gespannen aan. Kind huilt. De eerste Russische aanval strandt op de verdediging. Tegenaanval met Kuyt voor het doel. Veel aandacht voor Boulahrouz. Hoe snel moet zijn hart nu kloppen voor haar, het bloed door zijn aderen suizen. De Russen nemen een hoekschop, twee achter elkaar. Geen werkelijk gevaar als in ‘er staat een kernraket in de tuin’. Dan een kans met meer substantie, een rus kopt over. Kind zet de volumeknop een tandje hoger. Vecht tegen de slaap, zoals oranje vecht met de concentratie en precisie.
Tien tot dertig minuten
Waarom zie ik telkens de Russen op onze helft. Waar is de opbouw, het frivole spel naar voren? Kind blijft onrustig huilen, ondertussen haar truitje weg sabbelend. Boulahrouz maakt een overtreding, zwartgallig. Boulahrouz zoekt de diepte op, hoekschop. Engelaar schiet de bal hard naast. We zwoegen, ploegen door de toendra. Die nummer tien is een irritante dribbelaar, met zijn muisgrijzige haar. En dan vanuit het niets is daar van Nistelrooij die voor het doel opduikt om een voorzet erin te tikken. Het publiek houdt de adem in; er gebeurt weer wat! Boulahrouz is wat brutaler, maar een snelle omschakeling van de russen zorgt voor angstige momenten, van der Sar redt, drie keer.
Het leven van een Sargasso EK verslaggeefster gaat vaak over rozen. Zo leek het mij een goed idee om voor de wedstrijd van Nederland tegen het gele Roemenië, uit eten te gaan met mijn man. Ter viering van ons huwelijk. Kind lieten wij achter in een mandje onder de brug. Ontspannen deden wij ons tegoed aan een EK menu in het classybuurtrestaurant. Met wijnarrangement. Zalm, dat soort oranjeachtige dingen zeker. Maar nee, wij werden aangenaam verrast door een keur aan smaken. De rode pukkels van de ober terzijde. Na drie wijn lag ik lallend onder de tafel en ging Hank zich bemoeien met de etende dames achter ons, of ze wat zachter konden praten over hun werk. Dat leidt zo AF van het zachte haasje met truffelsaus. Verse ouders kunnen niet meer tegen alcohol, zo is dat.
We kropen enkele meters over straat richting het cafeetje aan het plein met de fontein. Ik ging zitten op de barkruk met mijn hoofd een meter verwijderd van de flatscreen met slechts 30 megapixelpower en zeker geen HD kwaliteit. Teleurstellend dus. Even teleurstellend als de eerste helft van de wedstrijd waar met vlagen goed gespeeld werd. Dit heeft ook met perceptie te maken. Zo vind ik alle wedstrijden met Klaas Jan Huntelaar moeilijk verteerbaar. Volgens mij had deze jongen schaatser moeten worden, zeker geen voetballer. Maar het schijnt dat hij echt goed is. De tienermeisjes aan de bar deden alsof ze erg geïnteresseerd waren wat er zich op het veld afspeelde. Het was overduidelijk waar deze gansjes voor waren gekomen: de barjongeman met zijn nonchalant over de schouder geworpen theedoek. Toen de knul buiten een sigaret ging roken, verzuchtte een meisje dat hij al een vriendin had. Maar waarom flirtte hij dan met je? Duh!
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Wie de wedstrijd ziet, kan analyseren dat wij op alle fronten superieur waren. Technisch, in de passing, fysiek, maar ook op tactisch gebied waren wij oppermachtig. Het is ongelooflijk dat je in alle componenten van de wedstrijd zoveel beter bent.” (DePers)
Guus Hiddink uit harde kritiek op Marco van Basten door o.a. de tactische tekortkomingen van Oranje aan de kaak te stellen. Kwaliteitstreinkrant DePers zet deze kritiek nog wat vetter aan zodat het bijna bashen wordt, door ook het feit dat de Russen fysiek superieur waren van Basten aan te rekenen. Terwijl Hiddink zijn elftal heeft opgebouwd en gevormd, is de invloed van van Basten op zijn elftal in feite nihil, aldus DePers. Men neme de lakmoesproef, [citaat]:
Nederland wint van Roemenië | Italië sluipt door langs Frankrijk
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
![[MNSFW Foto] Ondertussen thuis bij Pele](2008/06/mnsfw-ondertusen-thuis-bij-pele.jpg){kind=link}