Dit is de derde gastbijdrage van Gerrit Jan Groothedde. Op eetschrijven.nl vindt u meer ‘vrijblijvende gedachtenspinsels’ van deze culinair journalist. Bij een rondje langs de groente- en fruitschappen van 's lands grootste grutter moet je wel concluderen dat AH een globalist van het zuiverste water is. Asperges uit Peru, frambozen uit Mexico, druiven uit Brazilië, boontjes uit Kenia: wie bij onze nationale Big Blue binnenstapt, kan zonder te vliegen wereldwijd shoppen. De koopwaar vliegt naar ons toe! Nee, eten met de seizoenen is passé, net zoals kopen als je geld hebt. Dat heeft, vertellen de sociologen, allemaal te maken met het begrip "uitstel van behoeftenbevrediging". Daar doen we niet meer aan: we willen alles en we willen het nú. Asperges en aardbeien komen vaker op onze kerstmenu's voor dan spruitjes en cranberry's waarvoor het in december wél het seizoen is. Wie dat jammer vindt, wordt al snel voor calvinist uitgemaakt.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat de Europese landbouwsubsidies moeten worden afgebouwd daarover is iedereen (behalve de franse boeren) het wel mee eens. Maar volgens de Europese Commissaris voor Landbouw Mariann Fischer Boel moet Europa haar voedselproductie op peil houden, zo niet zelfs nog verder opvoeren. Een Europa dat voor haar voedselvoorziening afhankelijk is van onstabiele landen zou een nachtmerrie scenario zijn. Dat zegt de uit Denemarken afkomstige bloggende EU commissaris in een interview met Euractiv. Het interview behandelt enkele punten uit de recente inventarisatie van het gezamelijke Europese landbouwbeleid: “CAP Health Check”, dat o.a. uitfasering van melkquota en ontkoppeling van subsidie en productie bepleit.
De Europese landbouw speelt volgens Fischer óók een rol in de mondiale voedselzekerheid, zeker als de wereldbevolking doorgroeit naar 9 miljard. Maar in de laatste jaren is Europa in toenemende mate ruwe landbouwstoffen gaan importeren zoals soja voor het voeden van de eigen veestapel? Fischer wil juist dat Europa zich verder profileert als exporteur van hoogwaardige eindproducten als worst en kaas.
Volgens Fischer moet er meer biotechnologie, waaronder GMO, worden aangewend voor de productie op peil te houden. Zeverdedigt de Europese landbouwsubsidies als “veel minder handelsverstorend dan die Amerikaanse subsidies”. Bovendien benadrukt ze dat als je het totale Europese landbouwbudget -waarvan altijd gezegd wordt dat het zo hoog is- wegzet tegen het BNP van de lidstaten het maar 0,4% bedraagt.
Het debat in Nederland over genetisch gemodificeerd voedsel is een beetje verstomt. Als het nog over genetische modificatie gaat, dan vooral vanwege de dieren en vooral door één partij.
Maar dat wil niet zeggen er niets gebeurd en dat een debat minder wenselijk is. Op Europees niveau worstelt men behoorlijk met deze materie. En intussen maken verschillende landen daarom verschillende keuzes.
Om het debat meer structuur te geven, heeft minister Cramer COGEM gevraagd om wat criteria op te stellen. En daar is best wel een lezenswaardig stuk uit gekomen (pdf is leesbaarder). Een goed uitgangspunt voor een discussie over de lange termijn rol van GGO’s in onze voedselvoorziening. Sterker nog, het debat zou nog breder moeten gaan over waar wij naar toe willen de komende 25 jaar op dit vlak. Er zijn wel wat discussiestukken, maar ik mis nog een breed publiek debat. Misschien dat dit helpt.
In het stuk staat een interessante opmerking:
“De COGEM signaleert dat het doorvoeren van een beoordeling op duurzaamheidsaspecten voor gg-gewassen zou kunnen leiden tot vragen rond de duurzaamheid van bepaalde conventionele gewassen en teeltmethoden die momenteel niet op een dergelijke manier wordt beoordeeld. De COGEM merkt daarbij op dat het afwijzen van een gg-gewas op sociaal-economische argumenten, terwijl deze in dezelfde mate van toepassing zijn op conventionele gewassen die niet aan deze criteria getoetst worden, op onbegrip kan stuiten.”
Oftewel, als je de discussie over GGO’s begint, moet je ook over bestaande methoden praten.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“I would consider us middle class at one time,” she said. “I like to have a nice decent meal for dinner.”
(Voedselbonnengebruiker mw. Wardlow in The New York Times)
Eén op de vier Amerikaanse kinderen en één op de acht van alle Amerikanen is nu afhankelijk van voedselbonnen. ‘It’s time for us to face up to the fact that in this country of plenty, there are hungry people,’ zegt een overheidsfunctionaris.
“Kellogg Company is sinds 1930 als een van de eerste bedrijven ter wereld begonnen met het toevoegen van vitaminen en mineralen aan haar producten. Waaronder ook ijzer. Dat gebeurt natuurlijk niet zonder reden. Wist u bijvoorbeeld dat bijna de helft van alle vrouwen in Europa een ijzertekort heeft?”
Ontbijtgraangigant Kellogg’s trok vandaag de beurs voor een advertentie in de landelijke dagbladen. Het bedrijf voelde zich genoodzaakt te reageren op de uitzending van de Keuringsdienst van Waarde, waarin spectaculair werd aangetoond dat Kellogg’s kleine stukjes ijzer toevoegt aan de cornflakes. “Hetzelfde als gemalen spijkers of fietswrakken”, betoogde het programma met een goed gevoel voor overdrijving.
Na de uitzending werd de Voedsel- en Warenautoriteit dermate platgebeld en -gemaild dat ze een eigen persbericht uitbrachten waarin die claim werd weerlegd. “Het ijzer dat gebruikt wordt als toevoeging in levensmiddelen is ijzerpoeder geschikt voor menselijke consumptie.(…) De indruk die het tv-programma wekt dat het om gemalen spijkers of ijzervijlsel zou gaan is flauwekul“.
Met een verwijzing naar het persbericht claimt Kellogg’s nu dat de hele uitzending een onjuist beeld schetst. Maar hoe zit het met de claim van deskundigen in het programma dat het gebruik van toegevoegd ijzerpoeder volstrekt zinloos is, omdat het menselijk lichaam dat niet opneemt?
Daar zegt de VWA helemaal niks over, aldus een woordvoerder van de dienst. “Wij wilden laten weten dat er geen spijkers in de cornflakes zitten, en dat het toegevoegde ijzer niet schadelijk is. We waren op vrijdag helemaal overbelast door de uitzending. Veel mensen zijn vrij op vrijdag, en dat is kennelijk een goed moment om dat eens even uit te gaan zoeken na de uitzending van donderdagavond. Maar Kellogg’s houdt zich aan de vastgestelde normen, en dat is het enige dat wij kunnen zeggen. Of het zinnig is om die ijzer toe te voegen, daar gaan we niet over. Maar ik heb de uitzending ook gezien, en het lijkt me niet bepaald functioneel. Waarschijnlijk is het gewoon een marketingtruuk van Kellogg’s. Maar nogmaals, dáár gaan wij niet over.”
Toen vorige week het zoveelste kettingmailtje van een verontruste kennis over de Codex Alimentarius mijn inbox ingleed, brak mijn klomp. Het gerucht dat de Codex Alimentarius per 31 december van dit jaar de totale controle over ons voedsel zou overnemen waarbij natuurlijke vitamines verboden zouden worden en vleesrunderen verplicht met hormonen behandeld zouden moeten worden, blijkt zeer hardnekkig. Ook online blijven deze berichten maar voorbij komen.
Dus maar weer eens een paar uur besteedt aan het napluizen van alle beschikbare informatie.
Conclusie: de geruchten zijn niet waar, de geruchten worden misbruikt voor andere doelen en veel mensen op internet zijn lui (maar dat wist u vast al). Er zijn echter ook een paar kanttekeningen te plaatsen bij de Codex Alimentarius. Daar kom ik aan het eind van het stuk nog op terug.
Ik zal aan de hand van een aantal punten uit het verhaal duidelijk maken waarom het geen stand houdt.
Ten eerste dragen de bronnen die het gerucht de wereld in brengen geen enkel bewijs aan. De verhalen zijn mooi, interessant, spannend en misschien overtuigend, maar niet verifieerbaar. Als ze aangesproken worden op het onderwerp volgen alleen maar ontwijkende verhalen. Daarnaast komen alle bronnen uit de hoek van alternatieve geneeswijzen, de ufo-watchers en de chemtrailaanhangers. Een van de belangrijkste exponenten is Dr. Laibow. Haar verhaal wordt in de meeste artikelen aangehaald.
In haar verhaal komt ze op de proppen met een groep advocaten die de tekst aan het uitpluizen zouden zijn. Daar hebben we sinds 2006 niets meer over gehoord.
Dr. Laibow zelf heeft een dubieuze reputatie getuige dit filmpje, haar medewerking aan een boek over UFO’s en haar praktijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De visstand schijnt te redden te zijn. Maar gaat dat ook lukken denkt u?