Europeanen hebben hartstikke veel vertrouwen in Europa!
Nou ja, relatief dan, hè.
Deze maand verscheen in het blad Wired een lang artikel over de zogenaamde 'sharing economy' en de veranderingen die deze manier van economische uitwisseling veroorzaakt in de manier waarop mensen met elkaar omgaan: The sharing economy has come on so quickly and powerfully that regulators and economists are still grappling to understand its impact. But one consequence is already clear: Many of these companies have us engaging in behaviors that would have seemed unthinkably foolhardy as recently as five years ago. We are hopping into strangers’ cars (Lyft, Sidecar, Uber), welcoming them into our spare rooms (Airbnb), dropping our dogs off at their houses (DogVacay, Rover), and eating food in their dining rooms (Feastly). We are letting them rent our cars (RelayRides, Getaround), our boats (Boatbound), our houses (HomeAway), and our power tools (Zilok). We are entrusting complete strangers with our most valuable possessions, our personal experiences—and our very lives. In the process, we are entering a new era of Internet-enabled intimacy.
Nou ja, relatief dan, hè.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
OPINIE - Als we eens ophouden met ‘vertrouwen’ in de woningmarkt te hebben, komt er misschien eindelijk eens ruimte voor échte marktwerking.
Net als je denkt dat vriend en vijand het er over eens zijn dat de woningmarkt vooral te lijden heeft onder een gebrek aan doorstromers, besluit NVM gister om toch weer vol in te zetten op ‘de starter’. Dit is immers de motor van de woningmarkt, aldus Ger Hukker. Nu horen we al jaren dat ‘vooral starters nu hun kans grijpen’ vanwege een wisselende set aan actuele NVM verkoopargumenten.
Nog even los van het feit dat er al jaren geen huizentreintjes meer op stoom komen ten gevolge van deze ‘kansenpakkende’ starters, wordt ook maar weer eens het frame van stal gehaald dat starters kopen omdat hun vertrouwen in de markt toeneemt. Ik waag dat te betwijfelen. Volgens mij is ‘vertrouwen’ voor starters een luxe-emotie en koopt men vooral uit angst om de boot te missen, uit hebzucht wanneer er grote prijsstijgingen worden verwacht, uit gebrek aan alternatieven door een falend beleid, of gewoon op de automatische piloot omdat iedereen met een opleiding en twee inkomens dat doet.
Vertrouwen is een luxe-emotie
Het is hooguit een gebrek aan vertrouwen dat aanzet tot nadenken of het wel zo verstandig is om te kopen. Daarmee is vertrouwen voor mij een zogeheten hygiene factor; een voorwaarde om te kopen – maar het gaat niemand tot kopen aanzetten. Misschien verwachten mensen inderdaad minder prijsdalingen en neemt daarmee in de optiek van de OTB/VEH vertrouwensmonitor het vertrouwen toe, er blijken tegenwoordig een stuk meer mensen een voorkeur te hebben voor een huurhuis. Men is gaan nadenken en de gevolgen daarvan draai je niet zomaar terug.
Tom van Doormaal ervaart een aardig staaltje van medemenselijk vertrouwen.
Vertrouwen is van belang, maar in de ander, in je oordeel en ervaring? Het was in Montbron, een klein dorp in La Charante in Frankrijk, vorige week. Op het pleintje stond een blauw race-monster met wulpse vormen. Er om heen bewoog zich aandachtig een volwassen kleine jongen.
Ik moest even kijken, want z volwassen ben ik nu ook weer niet. “Parlez vous francais?”. “ ’Un peu’. “C’est un vrai Ferrari?” Ik dacht het wel want het logo zat overal. Toen mijn vrouw iets in het Nederlands zei, bleek hij ook onze taal machtig.
Hij wist alles: dit moest een 250 GT st (of zoiets) zijn, waarvan maar 37 exemplaren gebouwd waren. Maar waarom was hij knalblauw en niet Ferrari-rood? Dan verschijnt een wat lompe Brit: hij slaat op het dak met vlakk hand en schopt tegen een wiel: “these things are made to use, not to love”. Wij geloven onze ogen niet: “are you the owner?”, vraagt de grote kleine jongen, hetgeen zo blijkt te zijn.
“Why is it blue? Is it really a Ferrari? Is it the 250 GT? Shouldn’t it be red? When did you buy it?” Hij komt nu helemaal los. De Brit heeft hem gekocht in 1962. Het is inderdaad nummer 37 uit de serie. Toen hij tien jaar geleden emigreerde naar Frankrijk, vond hij dat hij het zijn nieuwe landgenoten niet kon aandoen een rode sportwagen te rijden. Vandaar het knallende Franse blauw, waarmee hij het rood van Ferrari liet overspuiten. Over smaak moet je niet twisten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Aldus Trouw:
Sinds het uitbreken van de economische crisis, eind 2008, is het aantal Nederlanders dat positief is over hun land niet meer zo hoog geweest als nu. Op dit moment zijn vier van de tien Nederlanders optimistisch, tegenover 29 procent drie maanden geleden. “De stemming is dat we economisch gezien het ergste achter de rug hebben”, aldus onderzoeker Paul Dekker van het Sociaal Cultureel Planbureau.
Tegelijkertijd op de voorpagina: Elke dag komen er nog 430 werklozen bij. Oeps.
Dit kabinet dreigt de rechtspraak zover “terug te drukken dat het de vraag is of er nog wat overblijft”. Aldus de Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, tegen de NRC, die verder meldt: “Volgens hem handelt het kabinet uit wrok jegens de onafhankelijke rechter. (…) Volgens Brenninkmeijer zou rechtspraak verstorend werken in de technocratie: Een verrassend rechterlijk oordeel wordt tegenwoordig gewaardeerd als een misser of een dwaling.”
Nou, nou. Er valt inderdaad wat voor te zeggen dat het huidige kabinet zich weinig aan haar adviseurs gelegen laat liggen, inclusief de juristen die de rechtsstaat bewaken, maar om nou te zeggen dat er niks van de rechtspraak over blijft is wel erg alarmistisch. Het is bovendien gevaarlijk voor de positie van de ombudsman zelf.
De belangrijkste manier waarop de regering momenteel werkelijk aan de rechtspraak morrelt, is het wetsvoorstel voor minimumstraffen, waarvan de effectiviteit twijfelachtig is. Verder laten politici zich in zijn algemeenheid steeds vaker uit over lopende rechtszaken, wat rechtsstatelijk niet in orde is, maar een onvermijdelijke consequentie van een maatschappij die op snelle communicatie is ingesteld. Ook rechters en officieren zelf onderkennen dit, door een veel actiever voorlichtingsbeleid over eisen en uitspraken.
Ondanks gemopper over ‘linkse rechters’ hebben Nederlanders nog altijd een groot vertrouwen in de rechtspraak, blijkt uit onderzoek van het SCP. Het vertrouwen in politici is vele malen lager, dus een stroom van kritiek uit die hoek hoeft niemand te zien als een grote bedreiging. Zolang de blaffende politici nauwelijks bijten, is er weinig reden om de ondergang van de rechtspraak in Nederland te verkondigen. Als rechters stug hun werk doen en het grote publiek van hun professionaliteit blijven overtuigen, hebben zij weinig te vrezen.
In NRC Weekend (17/3/2011) stelt Tom-Jan Meeus dat rechtspopulistische politici wantrouwen in de maatschappij injecteren. Hij veronderstelt dat wantrouwen (“in een krankzinnig hoog tempo”) is toegenomen onder de Nederlandse bevolking en dat populistische partijen hieraan debet zijn. Beide claims zijn ongegrond, zeggen politicologen Tom van der Meer en Armen Hakhverdian van de UvA (zie hun blog).
Voor een politieke vertrouwenscrisis in Nederland is geen enkel bewijs, althans niet in de zin dat het vertrouwen tegenwoordig structureel lager ligt dan voorheen. Sterker nog, in de jaren zeventig en tachtig was slechts 50% van de Nederlanders tevreden met het functioneren van de democratie, tegenwoordig ligt dat percentage tegen de 70%. Dat was zelfs in de jaren negentig niet zo hoog.
Het vertrouwen in regering en parlement is grilliger, met name sinds het afgelopen decennium. In het najaar van 2001 piekte het politiek vertrouwen wereldwijd in reactie op 9/11. Vervolgens daalde in Nederland het vertrouwen onder Balkenende II en III, piekte het tot een historisch hoogtepunt(!) tijdens de 100-dagentour van Balkenende IV in 2007 en later na de daadkrachtige overname van ABN-Amro, om vervolgens weg te zakken na interne ruzies in het kabinet.
Er bestaat geen bewijs voor een neergaande trend of zelfs voor een significante breuk na 2001, zoals Meeus suggereert. Nederlandse burgers zijn weliswaar grilliger geworden in hun opvattingen, maar van toenemend wantrouwen is geen sprake. Afhankelijk van de momentopname behoort het politiek vertrouwen in Nederland tot de absolute top (voorjaar 2009) of subtop (2011) van Europa.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Onze perceptie van de wereld om ons heen is sterk gerelateerd aan onze visueel vermogen. Maar kunnen we wel vertrouwen op onze ogen?
Een tijdje geleden kwam een geleerde uit Delft in het nieuws, omdat hij meende dat er reden was om aan te nemen dat buitenaardse wezens de aarde wel eens aandeden. De natuurwetten maken dat vrijwel onmogelijk, en geloof in UFO’s geldt om die reden dan ook als pseudowetenschap.
De man sprak over UFO’s in zijn vrije tijd, maar gegeven zijn positie als medewerker van een wetenschappelijke instelling, meende de Delftse universiteit dat het toch beter was een begeleidingscommissie in te stellen (meer). Alleszins redelijk.
Voor een soortgelijk incident gaan we iets terug, toen een Nederlandse oudhistoricus schreef dat de Griekse ingenieur Archimedes met spiegels vijandelijke schepen in brand had gestoken. Als oudheidkundige moet hij hebben geweten dat het niet in de bronnen stond, en als academicus moet hij over voldoende ontwikkeling hebben beschikt om te weten dat dit in strijd was met de natuurwetten. Noch zijn universiteit, noch zijn collega’s zagen in deze verkondiging van pseudowetenschap echter reden een begeleidingscommissie in te stellen.
Het geval was te grotesk om verborgen te blijven. Omdat ik een laagdrempelige website beheer, kreeg ik er vragen over. Ik kan zo snel veertien mailtjes terugvinden van mensen die hun vertrouwen in de wetenschap waren kwijt geraakt.
MOOI – Hoe een vergeten en nooit gebruikte Britse propaganda-poster uit WOII een enorm succes werd in 21ste eeuw. De poster was de derde uit een reeks die alleen gebruikt zou worden tijdens diepe crisis of invasie. Keep Calm and Carry On…
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.