Het parlement van Jemen, toch al niet het meest stabiele land ter wereld, heeft vorige week besloten de verkiezingen van april met twee jaar uit te stellen. Dit met instemming van de oppositie, die met een boycot gedreigd had. Het moet uitgelegd worden als een ultieme poging om het land bij elkaar te houden. Tot 1990 bestond Jemen uit een theocratisch noordelijk en socialistisch zuidelijk deel. Bij de vereniging van de beide landen is het zuiden er bekaaid vanaf gekomen. De president van het noorden, Ali Abdullah Saleh, werd ook die van het geheel - democratisch gelegitimeerd, want driekwart van de bevolking woont in het noorden. Er zijn verschillende opstanden geweest en in de aanloop naar de verkiezingen nam het geweld in het zuiden toe. De zuiderlingen hebben nu een bevrijdingsbeweging gevormd. Het zuiden is niet het enige probleem van president Saleh, want in het noorden heeft hij te kampen met een gewapende opstand van shiitische Zaidi's, die het in het land voor het zeggen hadden tot 1962, toen soennitische voorgangers van Saleh de macht grepen. Er zijn vermoedens dat Iran de Zaidi's helpt. Om hen te bestrijden zou Saleh nu deals sluiten met Al Qaeda, hoewel hij tegelijkertijd geldt als een Amerikaanse bondgenoot in de strijd tegen terreur. Ook de Russen, een traditionele vriend van het zuiden, pompen volop wapens het land in. Tel daar nog de opdrogende olie- en waterbronnen bij, en het geboorteland van Osama bin Laden zou wel eens aan de rand van totale chaos kunnen staan. Dat is met name slecht nieuws voor Saudi-Arabië, dat een lange, oncontroleerbare grens heeft met Jemen. Bovendien kan de Arabische Zee er een nieuwe vrijhaven voor piraten bij krijgen.
Dit is een nieuwe gastbijdrage van Dirk Kloosterboer
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Volgens de cijfers van Maurice de Hond staat de PVV van Wilders op dit moment op kop in de peilingen en zou deze partij, wanneer er nu verkiezingen zouden worden gehouden, ongeveer 27 zetels behalen. 27 zetels betekent dat ongeveer 18% of ruwweg één op de vijf Nederlanders op de partij van Wilders denkt te stemmen.
Verkiezingen op dit moment zouden, wanneer deze getallen kloppen, in ieder geval een totale formatiechaos veroorzaken. Elke coalitie zal al uit minimaal 4 partijen moeten bestaan, aangezien de drie grootsten samen (PVV/CDA/PvdA) slechts 74 zetels behalen. Een werkbare coalitie met een enigszins herkenbare signatuur (of dat nu links/rechts/liberaal/sociaal of anders heet) is helemaal nauwelijks maakbaar. Ja, een coalitie PVV/CDA/D66/VVD met 89 zetels zou kunnen, maar ik kan me niet voorstellen dat D66 met PVV in één kabinet wil. Een coalitie CDA/PvdA/D66/GL met 77 zetels zou ook kunnen, maar is haast even onwerkbaar en kent een zeer smalle basis.
Al met al heeft deze electorale spaghetti mij verleid om mij eens te verdiepen in de partij PVV. Eén van de eerste dingen die opvalt is dat het hier niet om een vereniging met leden gaat zoals bij zowat alle overige politieke partijen, maar om een stichting rondom de persoon Geert Wilders. Een organisatie dus die geen gereguleerde inbreng van leden kent. Het tweede wat in ieder geval mij opvalt is het ontbreken van een financieel economische paragraaf. Er is een visie met negen hoofdpunten (belastingverlaging t/m dierenwelzijn), maar nergens is te vinden op welke manier de, soms best goede plannen, gefinancierd gaan worden. Ja er worden wat zaken genoemd als bezuinigingen op ambtenaren en wegsnijden van bureaucratie, maar wanneer ik de extra’s zo eens optel (o.a. 16 miljard belastingverlaging, 1 miljard extra AOW, extra geld zorg/onderwijs/agenten, 1 miljard benzineaccijns, hypotheekaftrek gehandhaafd, naar schatting minimaal 50% meer voor criminaliteitsbestrijding, meer voor onderwijs vanwege kleinere scholen, veel extra geld voor verpleeghuizen en ouderen, investeren in wegen) dan moeten daar nogal wat extra rijksinkomsten of immense besparingen elders tegenover staan. Wat ook ontbreekt is een echte sociale paragraaf. Ja er wordt wat gezegd over ouderen en over ‘werken voor een uitkering’, maar echte informatie is niet te vinden. Wat mij tenslotte na het nalezen van de informatie op de PVV website het meest bijbleef was een gevoel van vervreemding. Vervreemding van deze beweging of de persoon Wilders met de realiteit van de hedendaagse internationale samenleving. Ja er zijn problemen met bepaalde minderheden en wie weet misschien deugt de islam wel niet. Echter we leven niet meer in de jaren 50 en we kunnen daar ook niet naar terug. Het is een illusie te denken dat we grote groepen ontspoorde 2de of 3de generatie allochtonen kunnen terugsturen, zelfs wanneer een meerderheid van de bevolking dat zou willen. Het is tevens een illusie dat wij als land onze welvarendheid zelfs maar een beetje op niveau zouden kunnen houden zonder internationale samenwerkingsverbanden als de Europese Gemeenschap. Dreigen met uittreding is dus een lachwekkende overweging.
Na een intensieve verkiezingscampagne, met een drie weken durende vernietigende oorlog in Gaza als macaber hoogtepunt, zijn vorige week de vervroegde Israëlische parlementsverkiezingen gehouden.
Alle stemmen zijn inmiddels geteld en hoewel de centrumpartij Kadima (Vooruitgang) de meeste zetels heeft behaald, is het maar de vraag of partijleidster Tzipi Livni de nieuwe minister-president wordt.
President Peres zal na consultaties met de partijleiders diegene aanwijzen die de meeste kans maakt om een meerderheidscoalitie te vormen en Livni is niet de meest voor de hand liggende keuze. De door haar gewenste links-centrum coalitie met onder andere de Arbeidspartij van Barak haalt bij lange na geen meerderheid, en haar tweede optie, een eenheidsregering met belangrijkste rivaal Likud maakt ook weinig kans.
Het heeft er alle schijn van dat Likud leider Benjamin Netanyahu (door veel Israeli’s ook wel liefkozend Bibi genoemd) de meeste kans maakt om een rechts-religieus blok te vormen, waarin ook het extreem-rechtse Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman en de zeer religieuze Shas partij plaats zullen nemen. Maar zelfs al lijkt dit de meest voor de hand liggende optie, het blijft een lastige puzzel. Shas en Yisrael Beiteinu liggen elkaar bepaald niet, aangezien de laatste vergaande seculiere hervormingen wil doorvoeren.
Er dreigt nu dus een politieke impasse. Maar dat is op dit moment een zegen. Want ondertussen gaan de onderhandelingen met Hamas, ondanks de duidelijk leugenachtige ontkenningen van de van corruptie beschuldigde premier Olmert, gelukkig door. Het lijkt er sterk op dat er komende week een bestand getekend kan worden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Twee maanden geleden begonnen we aan een rondje door Afrika, waar in korte tijd allerlei verkiezings- en coupperikelen elkaar in snel tempo opvolgden. Tijd dus voor de follow-up.
De staatsgreep in Guinee-Bissau is definitief niet meer doorgegaan. Er is een nieuwe regering gevormd en een aanvang gemaakt met hervorming van leger en politie. De situatie blijft echter kwetsbaar. Eerder deze maand vond er nog een schietincident plaats tussen een legereenheid en de presidentiële garde.
In buurland Guinee was de coup wel succesvol. Het land is nog steeds geschorst als lid van het regionale samenwerkingsorgaan Ecowas, maar Human Rights Watch stuurde juntaleider Camara onlangs een vrij milde brief die vooral de praktijken van zijn voorganger bekritiseerde en opriep tot zo spoedig mogelijke verkiezingen (beloofd voor 2010). Ondertussen is een regering gevormd die grotendeels uit burgers bestaat en is een aantal voormalige machtigen aangeklaagd wegens corruptie.
Nog iets verder langs de kust, in Ghana, leverden de verkiezingen een hele hoop gedoe op, maar leidden er uiteindelijk toe dat de verliezer zich netjes neerlegde bij zijn zeer krappe nederlaag tegen opppositiekandidaat John Atta Mills. Deze heeft inmiddels de eerste leden van zijn kabinet benoemd. Ghanezen klopten zichzelf op de borst om hun democratische gezindheid en namen volgaarne de complimenten van anderen in ontvangst.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen.
De Israëlische kiescommissie is teruggefloten door het hooggerechtshof op haar beslissing om twee Arabische partijen deelname aan de verkiezingen voor het parlement te verbieden. De Arabische partijen Balad en de Verenigde Arabische Lijst mogen daardoor wel meedoen aan de verkiezingen van 10 februari.
Ultranationalisten overtuigden de kiescommissie eerder dat vertegenwoordigers van de Arabische partijen landen bezocht hebben die bekend staan als vijanden van Israël, waardoor deelname van die partijen aan de verkiezingen niet gewenst was. Bovendien zouden de vertegenwoordigers terroristen steunen en Israëls recht op een eigen staat ontkennen.
Eén van de ultranationalisten, volksvertegenwoordiger Avigdor Lieberman (Yisrael Beytenu), betreurt de beslissing van het hooggerechtshof. Op deze manier is er volgens hem geen grens gesteld aan het gebrek aan loyaliteit aan de Israëlische staat. Lieberman spreekt ook een voornemen uit;
“Aharon Barak said that democracy doesn?t have to kill itself in order to prove its strength. The court threw that statement in to the trash today, and gave the Arab parties a license to kill Israel as a Jewish and democratic state.”
“We will not give up. In the next Knesset we will pass the Citizenship Law, which will put a border on the disloyalty of some of the Israeli Arabs.” (Bron)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“De regels voor de financiering van politieke campagnes zijn in Nederland veel soepeler dan in de Verenigde Staten. Als we Amerikaanse toestanden willen voorkomen moeten we nu regels maken. Anders is het te laat.” Mediaspecialist van de PvdA Martijn van Dam schetst tijdens het mediadebat Gekozen door de Media in het Haagse Nieuwspoort een beeld van de toekomst van Nederlandse verkiezingscampagnes als miljoenenondernemingen gefinancierd door een onoverzichtelijke hoeveelheid en verscheidenheid aan gulle gevers.
Van Dam vertelt een anekdote over een collega uit Amerika die hem vraagt wat zijn budget is. Wanneer Van Dam een bedrag noemt is de collega geschokt: “But you can’t even buy commercials from that”. Inderdaad, dat kunnen we niet”, zegt Van Dam. “Maar dat willen we wel. Zonder commercials zijn we afhankelijk van de journalistiek voor het overbrengen van onze boodschap.”
Nederlandse politieke partijen hebben dus meer geld nodig voor hun campagnes omdat ze alleen daarmee onafhankelijk van de journalistiek hun boodschap naar buiten kunnen brengen, bijvoorbeeld via commercials. Dat geld moet ergens vandaan komen. Het ligt voor de hand dat dit geld steeds vaker van bedrijven, organisaties en individuen gaat komen die daarmee de politiek willen beïnvloeden. Net zoals in Amerika.
Of erger. Want de regels zijn dus veel soepeler in Nederland dan in Amerika. Van Dam is fel tegenstander van financiering van campagnes door bedrijven en organisaties. Debatgenoot Frits Wester ziet er geen gevaar in, zolang maar bekend is wie wat geeft. Kiezers kunnen dan zelf oordelen of ze een partij nog vertrouwen of niet. Transparantie is belangrijk vindt ook Van Dam, maar het is niet genoeg. Er moeten andere manieren gevonden worden om de campagne te financieren.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen.
De democratie Israël weert twee Arabische partijen van de parlementsverkiezingen in februari. Het gaat om Balad en de Verenigde Arabische Lijst. Volgens Haaretz wordt de vertegenwoordigers van de partijen verweten dat ze landen bezocht hebben die bekend staan als vijanden van Israël (Syrië en Libanon). Bovendien zouden de vertegenwoordigers terroristen steunen en Israëls recht op een eigen staat ontkennen.
Ultranationalisten stelden voor om de twee partijen te weren. Een overgrote meerderheid van de kiescommissie stemde in met dat voorstel. Het besluit heeft geen gevolgen voor Arabische leden van niet-Arabische lijsten die meedoen aan de verkiezingen. De Verenigde Arabische Lijst dient een petitie in bij het Israëlische Hooggerechtshof. Balad beraadt zich nog op vervolgstappen.
Het is niet de eerste keer dat de partijen ter discussie staan in Israël. In de aanloop naar de verkiezingen in 2003 worden beide partijen ook uit de race gehaald. Het Hooggerechtshof keurt de boycot echter af. Volgens de rechter kan de Israëlische democratie wel tegen een stootje (vrij vertaald).
Recent veroordelen de Arabische parlementariërs nog het geweld in Gaza in de Knesset, het Israëlische parlement. Ze zijn tegen burgerslachtoffers. Eén van de parlementariërs, de heer Tibi, kon het niet nalaten te vermelden dat hij zich extra verbonden voelt bij de dood van een Arabier “omdat we landgenoten zijn.” Daarop antwoord een ultranationalist, één van de indieners van het voorstel tot boycot van de twee partijen, dat de Arabieren een vijfde colonne in Israël vormen die de natie ondermijnt. Daarop antwoord de heer Tibi weer dat de ultranationalisten fascisten zijn. Een ander Arabisch parlementslid is verwijderd uit de vergadering omdat hij zijn tegenstander niet aan het woord liet.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.