"Ik steun het presidentschap van deze hardwerkende, wijze en dappere man". Ayatollah Ali Khamenei bekrachtigt de verkiezingsuitslag van de afgelopen verkiezingen, die Mahmoud Ahmadinejad gewonnen zou hebben, ondanks vele beschuldigingen van grootschalige fraude. De bijeenkomst waarop Khamenei deze woorden sprak werd overigens geboycot door 'verslagen' presidentskandidaat Mousavi en de oud-presidenten Rafsanjani en Khatami. Khamenei beschreef de verkiezingen van 12 juni verder als een 'gouden bladzijde' in de politieke geschiedenis van Iran, en de uitslag als een "stem voor de strijd tegen arrogantie en het dappere verzet tegen diegenen die internationale overheersing nastreven."
De onlusten in Iran houden aan | beeld: 1, 2, 3 en 4
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“Het tellen van de stemmen leverde in tal van stembureaus de nodige problemen op en ook het invullen van het proces-verbaal gaf veel hoofdbrekens bij de stembureauleden.”
De Nederlandse Vereniging van Burgerzaken luidt de noodklok over de laatste Europese verkiezingen. Volgens de organisatie veroorzaakte het stemmen met potlood vermoeidheid onder stembureaumedewerkers, vooral bij de stembureaus die open bleven tot negen uur ’s avonds. Het advies? Meer elektronische hulpmiddelen en kortere openingstijden.
Vanmiddag stond bij de McDonald’s in het hartje van Chisinau een mannetje met een grote indianentooi op zijn hoofd fanatiek de panfluit te bespelen. Hij en zijn maat hadden veel publiek, dat ervoor gekozen had de zondagmiddag op en neer Stefan cel Mare te flaneren, de grote boulevard waaraan alles in de stad gebeurt, van ijsjes eten tot het land regeren.
De stad is rustig. Politie staat alleen bij de ambassades. De regeringsgebouwen zijn met gloednieuwe, glimmende hekwerken afgezet. Niets wijst erop dat in dit land momenteel de duimschroeven flink aangedraaid worden om ervoor te zorgen dat de communisten de verkiezingen aan het eind van deze maand winnen. Dat is nodig omdat de verkiezingen van deze april tot een patstelling hebben geleid. Het staatspersbureau pompt er op het moment berichten uit met titels als Moldovan opposition defies electoral legislation en Moldovan opposition tries to conceal truth about post-election riots. Die eerste link gaat over het feit dat leden van de oppositie weigeren hun zetels in de verkiezingscommissie op te geven, terwijl de communisten dat al wel gedaan hebben, dit alles om plaats te maken voor ‘onafhankelijken’. De belangrijkste website van de oppositie heeft van de provider te verstaan gekregen dat ze moet stoppen met schadelijke activiteiten.
Honing is er ook. De Russen hebben een kapitaalinjectie beloofd aan de zittende president Voronin, die zichzelf op de borst slaat om zijn economische beleid. Voor de zekerheid wordt ook de vuist tegen de buren weer geheven: Roemenen hebben sinds een paar maanden een visum nodig om binnen te komen (hoewel er van spanning vanmorgen aan de grens geen enkele sprake was) en Transdnestrië is gedreigd met importrestricties. Al dat spierballenvertoon suggereert toch wel heel erg nervositeit bij een regime dat claimt 65 procent van de bevolking achter zich te hebben.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
38 indrukwekkende foto’s van de Iraanse protesten.
Het veld potentiële Republikeinse uitdagers voor de presidentsverkiezingen van 2012 is lekker bezig zichzelf uit te dunnen. Nadat we vorige maand een overzicht gaven van de Republikeinen wannabees die in Iowa gespot waren, zijn de eerste twee kanshebbers door middel van sexschandalen geëlimineerd en werd een van de topfavorieten, gouverneur Sarah Palin, eerst beschadigd door onthullingen uit de campagne eind vorig jaar, voordat ze zichzelf helemaal elimineerde.
De eerste van de rij kaboutertjes die zichzelf in de voet schoot, was senator John Ensign uit Nevada. Deze aartsconservatief had het aangelegd met een campagnemedewerkster. Saillant detail hierbij was dat hij in de jaren negentig één van de grootste criticasters van Bill Clinton was. Toch zou Ensign nog wel een politieke toekomst kunnen hebben. De conservatieven zijn minder haatdragend ten opzichte van echtelijke ontrouw indien het er eentje van de eigen club betreft en de baantjes die hij regelde voor zijn liefje hebben allemaal alleen te maken met zijn eigen campagnes. Hij lijkt vooralsnog dus geen voordeeltjes met belastinggeld uitgedeeld te hebben.
Sanford’s jammerlijke tango
Dat ligt bij de gouverneur van South Carolina, Mark Sanford, wel anders. Die heeft het enkele jaren geleden met een Argentijnse aangelegd. De nationaliteit van de bedpartner in kwestie hoeft natuurlijk niet echt ter zake te doen, totdat Sanford besloot deze dame in Buenos Aires op te zoeken, maar verder aan niemand liet weten dat hij het land uit was. Hij beweerde zelf op trektocht in de Appalachen te zijn, maar kon dat moeilijk volhouden toen hij bij terugkomst op het vliegveld gesnapt werd. Een dag later moest Sanford op een persconferentie wel toegeven dat ook hij naast de huwelijkse pot gepiest had. Hij lijkt er politiek echter een stuk meer last van te hebben dat men hem vanwege zijn onvindbaarheid verwijt onverantwoordelijk te zijn, dan dat hij een bezoek aan Argentinië organiseerde, voornamelijk om zijn minnares te ontmoeten, op kosten van de belastingbetaler (hij heeft beloofd de kosten terug te betalen).
“Moussavi was supported by people who have lost faith. We believe legitimacy comes from God. They believe it comes from the people, from votes. As long as it was a fraternal fight, it was O.K., but when it’s a fight about religious belief, the situation becomes unacceptable.”
New York Times columnist Roger Cohen laat de conservatieve geestelijke Mahmoudi uitleggen waarom de conservatieven in Iran hebben ingegrepen. Cohen stelt ook de logisch vervolgvraag: als legitimiteit van God komt, waarom dan toch verkiezingen houden?
“To get a level of acceptance. The legitimacy of the election comes from the supreme leader’s approval, but the level of acceptance comes from votes.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De slechtste dienst die internationale media de oppositie in Iran kunnen bewijzen, is de aandacht te laten verslappen voor de ontwikkelingen aldaar. Want het broeit nog steeds in Teheran, het verzet is nog niet gebroken. Ahmadinejad zit nog altijd niet stevig in het zadel, ondanks alle pogingen van de Raad van Hoeders om hem als herkozen president te legitimeren.
Het meeste nieuws van niet-officiële zijde komt nog steeds binnen via internet en ik noemde het eerder prijzenswaardig dat de NOS als experiment Iran Digitaal opzette als vangnet voor alle berichten die via Twitter, Facebook, Youtube en Flickr binnenkomen. Helaas heeft men sinds zondag besloten dit ‘experiment’ stil te leggen “omdat de situatie in Iran zich lijkt te stabiliseren“. Ja, dat is nou nét wat het Iraanse bewind in de kaart speelt. Ik roep de NOS op de nieuws-updates op Iraan Digitaal direct te hervatten!
Bij CNN verslapt de aandacht eveneens: daar zijn Michael Jackson en Farrah Fawcett ineens de hot topics. De Nederlandse actualiteitenprogramma’s op radio en tv zijn inmiddels overgegaan op de zomerstand en ook daar nauwelijks meer aandacht voor de undergroundjournalistiek vanuit Teheran. Toch broeit het daar nog steeds, getuige recente berichten…
Zo ook het nieuws dat de belaagde Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad plotsklaps afziet van een reis naar een top van de Afrikaanse Unie in Libië. Teheran heeft geen reden gegeven voor het niet doorgaan van het bezoek. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen, want direct na de verkiezingen wist Ahmadinejad niet hoe snel hij moest vertrekken voor een bezoek aan Moskou. Zou hij dan toch een coup vrezen van machtige religieuze krachten, die naar het schijnt wel degelijk Mousavi steunen?
Een andere kandidaat bij de verkiezingen, Mehdi Karroubi, heeft vandaag ook laten weten dat hij de herverkiezing van Ahmadinejad niet erkent. Kortom: alle reden – ook voor de NOS – om bijzonder alert te blijven op de ontwikkelingen aldaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
