Jarenlang wist de Spaanse premier Zapatero met succes zijn dochters uit de pers te houden. Begin deze week ging het mis toen hij met mujer en hijas naar Nueva York afreisde voor de algemene vergadering van de Verenigde Naties. De receptie op het Witte Huis bracht voor altijd change in het Spaanse persbeleid. Een fotograaf vroeg de meiden te poseren met de president, een ambtenaar zette de foto op de website van het State Department en de internets deden de rest... Twee wat schuchtere chicas staan voorovergebogen in zwarte jurken, eenmaal zwarte mascara en zwarte polsbandjes: ola somos gothicas. [bron met foto]
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wederom een bijdrage van @michonnet die voor ons het debat over het weggeven van uw bankgegevens aan de VS in het Europarlement deze week volgde.
Net zoals met passagiersdata het geval is, wil de Verenigde Staten steeds meer gegevens van Europese burgers verzamelen, zo ook met bankgegevens. Vanzelfsprekend uitsluitend met het oog op terrorismebestrijding *kuch*. Na de aanslagen in 2001 zette SWIFT (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication) op “verzoek” twee servers op. Een in Nederland, de andere aan de overzijde van de Atlantische Oceaan in de staat Virginia. De informatie op beide servers is identiek en bevat ook bankgegevens over transacties binnen lidstaten van de EU. De Franse rechter Jean-Louis Bruguière, die bekend staat als anti-terrorisme jager en derhalve als partijdig te boek staat, moest onderzoeken of de gegevens die de VS van de servers afhaalde daadwerkelijk voor anti-terrorisme doeleinden gebruikt werd. Bruguière publiceerde zijn bevindingen in februari van dit jaar in een rapport dat uiteraard tot op de dag van vandaag geheim is.
SWIFT wilde in september 2009 een nieuwe server in Zwitserland openen die niet toegankelijk werd voor de Amerikanen. Vanzelfsprekend stuitte dit bij laatstgenoemde op verzet, hetgeen weer tot kritiek van het Europese Parlement leidde. Het Europarlement werd echter snel buitenspel gezet door de ministers van Buitenlandse Zaken van de EU-lidstaten die besloten dat de Europese Commissie tóch met de VS mag onderhandelen over nieuwe en uitgebreidere uitwisseling van passagiersgegevens.
Het lijkt er thans op alsof de EU de bescherming van bankgegevens van haar eigen burgers nagenoeg wil opheffen. Vooral in Duitsland viel het besluit om te gaan onderhandelen met de VS over deze uitwisseling niet in goede aarde daar in 2007 nog besloten werd dat de VS geen toegang meer zou krijgt tot de gegevens van SWIFT. Eurocommissaris Barrot probeert de kritiek van de hand te wijzen door te melden dat de VS zeker geen ‘blanco cheque’ zou krijgen om gegevens te bemachtigen. Het Europese Parlement leverde woensdag in een resolutie scherpe kritiek over het aangaan van onderhandelingen over de uitwisseling van bankgegevens. Wordt vervolgd.
Sinds we door hebben gekregen dat Afghanistan niet in vier jaar kan worden omgetoverd tot een democratie naar westers model, is er een debat gaande over ‘hoe’ en ‘hoeveel’. Hoe luidt onze militaire en civiele strategie in Afghanistan? En hoeveel troepen en doden zijn daarvoor nodig en/of acceptabel?
Tevens is er in veel landen de discussie; moeten we wel militairen sturen naar Afghanistan? Dit is echter vooral een politieke discussie, geen strategische.
Waarom zitten we er ook alweer? Eind jaren negentig was de regering Clinton ervan overtuigd dat Afghanistan een gevaar vormde voor de VS. Hoge functionarissen als Richard Clarke wezen de belangrijkste personen binnen de regering, de FBI en de inlichtingendiensten erop dat er gevaar schuilde in Osama bin Laden en zijn handlangers. Het terroristische netwerk rond Bin Laden en zijn ideologische kompanen trainde in de onherbergzame gebieden van het land.
Destijds kregen Clarke en zijn discipelen te weinig voet aan de grond binnen het leger en de inlichtingendiensten om de gevaren aan te kaarten. Afgezien van enkele precisiebombardementen (die faalden) had Al-Qaeda weinig te vrezen van de Amerikanen. De regering Bush had al helemaal lak aan de waarschuwing voor de terroristen.
Omslag
Na 11 september veranderde dit vanzelfsprekend. Opeens zag iedereen het licht en werd Afghanistan het land waar we de daders van de aanslagen moesten zoeken. De regering Bush stelde de Taliban een ultimatum: lever Osama Bin Laden en zijn handlangers uit, dan vallen we jullie niet aan. Het ultimatum verliep en de rest is geschiedenis.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“When only timidity passes for wisdom, we don’t merely lose our capacity to solve big challenges. We lose something essential about ourselves.” (DeMorgen)
Het was een onopvallend zinnetje in de National Health Care speech van president Obama, maar niettemin misschien wel tekenend voor de verslagen houding die momenteel heerst in Amerika. Of noem het realisme? Na jaren van neoconservatieve grootspraak en zelfoverschatting realiseren de Amerikanen dat ook aan hun mogelijkheden grenzen zitten, zeker na de kredietcrisis en de invasie van Irak. Het land van de onbegrensde mogelijkheden denkt momenteel in ONmogelijkheden. De infrastructuur ligt in puin, mobiel bellen gaat er slechter dan in Afrika en het ontbreken van een sociaal vangnet wordt nu door meer en meer Amerikanen gevoeld. Dat heeft een effect op ‘het Amerikaan-zijn’. Zien we hier de ondergang van de Amerikaanse nationale identiteit? Nationale identiteiten bestaan niet –prinses Maxima zei het al– maar nationale identiteiten kunnen desondanks erg koppig zijn. Kijk maar naar Russen en Britten die tegen alles in bleven/blijven geloven in de grootsheid van hun vaderland. Een beetje meer zelfkennis kan geen kwaad, maar laat dat sprankje zelfoverschatting maar bestaan dat maakt Amerika ook wel weer de moeite waard.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.