Op de World Press Freedom Index van Reporters Sans Frontières (RSF) staat de VS met een 48e plaats niet erg hoog genoteerd. Met een president die de pers 'de vijand van het volk' noemt hoeft het niet te verbazen dat dit land de afgelopen jaren is gedaald op de thermometer van de persvrijheid wereldwijd. Maar of de betekenis daarvan overal doordringt is de vraag. De associatie van de VS met vrijheidsrechten is diep ingebakken in de publieke opinie. De reputatie van de Amerikanen is zo groot dat de kwaliteit van het nieuws uit de Verenigde Staten vooralsnog door de meeste media min of meer gelijkgeschakeld wordt aan de nieuwsvoorziening in (Noord-)Europese landen boven aan de lijst van RSF. Een brede coalitie van organisaties die zich zorgen maken over het persvrijheid in de VS probeert nu met de U.S. Press Freedom Tracker duidelijk te maken dat er echt iets aan de hand is in Trumpland. En ook dat het niet alleen aan het Witte Huis ligt. Media berichten doorgaans vooral over incidenten, maar een overzicht van een reeks incidenten geeft pas een beeld van een trend. En die trend is bepaald niet gunstig voor de Amerikaanse journalisten. Journalisten in de Verenigde Staten worden geconfronteerd met vijandigheid van de kant van lokale en federale overheden, en een groeiend aantal juridische bedreigingen voor zichzelf en hun bronnen.
Complotdenker moet vader overleden kind bij schietpartij in Sandy Hook school in de VS $450.000 betalen wegens laster.
De complotdenker beweerde dat er niemand overleden was in Sandy Hook en dat de vader van het overleden kind het geboortecertificaat vervalst had en in het complot zat.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Onthoud die naam: Tulsi Gabbard
Voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020 hebben zich bij de Democraten meer dan twintig kandidaten gemeld. Daar moet er uiteindelijk één uit gekozen worden en dat gebeurt, neem ik aan, net als bij voorgaande gelegenheden volgend jaar zomer. Meer dan een jaar campagne dus voor de boeg en pas daarna begint het echte werk.
Vorige week zijn de eerste twee debatten geweest met telkens tien kandidaten. Ze maken het de Democraten niet makkelijk om te kiezen, want ondanks het grote aantal blijken de meningen niet zeer verdeeld. Ze waren het ‘roerend met elkaar eens over veel onderwerpen: hun afkeer van het beleid van Trump, hun aandacht voor rechten van vrouwen en minderheden, hun roep om strengere wapenwetgeving en aandacht voor het klimaat.’
Uit een onderzoek naar het aantal keren dat de kandidaten genoemd werden op de grote televisiekanalen CNN, Fox en NBC blijkt dat verreweg de meeste aandacht uitgaat naar oudgediende Joe Biden, gevolgd door Bernie Sanders, de verrassing bij de vorige presidentsverkiezingen, en Elizabeth Warren. Het afwijkende anti-oorlogsstandpunt geluid van Tulsi Gabbard, parlementslid voor Hawaii, scoorde tot nu toe laag. Maar het trekt inmiddels wel wat meer belangstelling na haar deelname aan het tweede kandidatendebat. Opvallend is dat zij, als oud-gediende in Irak, ook steun krijgt uit rechtse, libertaire kringen.
ANALYSE - Chelsea Manning (links op de foto) zit opnieuw achter slot en grendel omdat ze niet wil getuigen voor een Grand Jury. Haar principiële weigering steekt een spaak in het wiel van de beoogde vervolging van Julian Assange.
Chelsea, voorheen Bradley, Manning was tot 2010 een data-analist in het Amerikaanse leger, werkzaam in Irak. In 2010 lekte ze honderdduizenden diplomatieke en militaire documenten aan klokkenluiderswebsite WikiLeaks uit verontwaardiging over het gebrek aan moreel besef dat ze aantrof in het handelen van het Amerikaanse leger. Een van de bekendste documenten die in de openbaarheid kwam was een video waarop te zien is dat onschuldige burgers vanuit een helicopter rücksichtslos worden neergeschoten.
Over haar toenmalige motieven zei ze:
….. toen ik in Irak zat en dagelijks de geheime militaire rapporten las begon ik te twijfelen aan het morele karakter van waar we mee bezig waren. Rond deze tijd realiseerde ik me dat we bij onze pogingen om het hoofd te bieden aan het risiko dat de vijand voor ons oplevert onze menselijkheid zijn kwijtgeraakt. We hebben er bewust voor gekozen om zowel in Irak als in Afghanistan het menselijk leven zonder waarde te verklaren. Als we onschuldige burgers doodden kozen we ervoor om, in plaats van de verantwoordelijkheid voor ons gedrag te accepteren, alles te verbergen achter het gordijn van de nationale veiligheid en de geheime inlichtingen om publieke aansprakelijkheid te ontlopen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Graag willen wij bescherming van onze bedrijven en werknemers tegen de gevolgen van volgens door ons betaalde denktanks en brancheorganisaties niet bestaande problemen, is getekend olie, gas- en petrochemiebedrijven
Zo zou je het verzoek van olie-, gas- en petrochemiebedrijven om bescherming tegen de gevolgen van klimaatverandering aan de Amerikaanse overheid kunnen samenvatten. Al decennialang financieren olie-, gas en petrochemiebedrijven denktanks en brancheorganisaties die twijfel zaaien over door mensen veroorzaakte klimaatverandering. Nu vragen dezelfde bedrijven om prioriteit voor hun installaties en werknemers bij het aanleggen van dijkverzwaringen die de gevolgen van door mensen veroorzaakte klimaatverandering tegen te gaan. De staat Texas heeft een beroep gedaan op $12 miljard aan federale fondsen om petrochemische installaties en raffinaderijen te beschermen tegen overstromingen.
OPINIE - Raakt Nederland besmet?
De staat moet zich onthouden van bemoeienis met godsdienst, de vrijheid van meningsuiting, de persvrijheid, of vreedzame volksvergaderingen. Zo luidt ongeveer het First amendment van de Amerikaanse grondwet, traditioneel het voorbeeld voor alle tegenstanders van censuur. De bescherming van het vrije woord tegen ingrijpen van de overheid laat onverlet dat Amerikaanse burgers elkaar nog steeds kunnen aanspreken op uitingen die in strijd zijn met lokale zeden of het dominante geloof. In de afgelopen jaren hebben we met enige verbazing, juist vanwege dat beeld van vrijheidslievende Amerikanen, kennis kunnen nemen van incidenten op Amerikaanse universiteiten waar een ver doorgevoerd beleid van politiek correct handelen geleid heeft tot een drastische inperking van de vrijheid van meningsuiting. Linkse studenten op Amerikaanse universiteiten plegen censuur op ideeën, taal en sprekers die hun niet bevallen. Volgens critici ondermijnen zij hiermee de universiteit als debatplek bij uitstek. Het opmerkelijkste argument van de studenten om bepaalde sprekers, of ook onderdelen uit de historische of literaire canon, niet te willen horen, is dat die hen stress zou bezorgen, en zo lichamelijke klachten, waartegen zij zich dus ook fysiek mogen weren.
Dat de studenten het vooral hebben begrepen op uitingen vanuit de rechtse, conservatieve hoek, en dan met name uitingen die strijdig zijn met respect voor hun verschillende identiteiten, roept een reactie op met grote risico’s voor de traditionele Amerikaanse free speech. Want wat blijkt? President Trump heeft gehoor gegeven aan klachten uit zijn achterban over de toestand op de ‘linkse’ universiteiten. Hij dreigt academische instellingen nu te gaan korten op hun researchgelden als ze geen free speech voor hun studenten en personeel kunnen garanderen. Het presidentiële decreet beroept zich op het First amendment maar is natuurlijk als zodanig juist volledig in strijd met de Amerikaanse grondwet die overheidsingrijpen moet voorkomen.
COLUMN - In de aanloop naar de Amerikaanse Midterm-verkiezingen op 6 november schrijft Joris Canoy een serie columns over wat er zo al achter de schermen gebeurt. Met nieuws dat in de mainstream media niet vaak is te lezen.
Daedalus, architect van Koning Minos, zat samen met zijn zoon Icarus gevangen in een toren op Kreta. Hij besloot twee paar vleugels te maken en bereidde zijn ontsnapping voor. Zijn waarschuwing aan Icarus luidde als volgt: “Icarus, ik waarschuw je, dat je halfhoog vliegt, opdat het niet gebeurt dat als je te laag zult gaan het water de veren zwaar maakt, of als je te hoog gaat, de zon ze verbrandt.”
De volgende uitspraak komt vaak voorbij: De Republikeinse partij bestaat niet meer, dit is de Trumppartij. En inderdaad, grofweg 9 van de 10 Republikeinen staat achter de president. Bij het gehele volk scoort hij veel lager: slechts 4 van 10 Amerikanen steunt hem.
Deze tegenstelling tussen Republikeinen en de rest van de VS heeft zo zijn gevolgen voor de partij. De VS werkt namelijk met een systeem van voorverkiezingen: partijleden nomineren hun kandidaat in de voorverkiezing, waarna deze het opneemt tegen de kandidaat van de andere partij in de normale verkiezing.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Is our ultimate goal ensuring the compatibility of diversity and democracy? Then promoting the overlapping interests and identifications that enable citizens to become more comfortable with difference and thus more tolerant and trusting, is absolutely necessary.
schrijft Sheri Berman, associate professor of political science at Barnard College, Columbia University, in The Guardian
Volgens Berman levert identiteitspolitiek rechts meer op dan links. Racisme is vooral latent aanwezig en moet ‘getriggerd’ worden voordat het problematisch wordt. Jonathan Haidt hierover:
COLUMN - In de aanloop naar de Amerikaanse Midterm-verkiezingen op 6 november schrijft Joris Canoy een serie columns over wat er zo al achter de schermen gebeurt. Met nieuws dat in de mainstream media niet vaak is te lezen.
Een man in pak, glad gekamd haar, tablet voor zijn neus, leest al typend zijn email voor. Hij stelt zich voor als een succesvolle zorgverzekeraar. ‘Beste Afgevaardigde Curbelo, Dank u dat u gestemd heeft voor het verhogen van zorgkosten.’ Cynisch noemt de man op wat Curbelo wel allemaal heeft gedaan voor de verzekeraars ten koste van het volk. Welkom in het verkiezingsseizoen.
Van het Republikeinse North Dakota (uit de vorige blog) verhuizen we naar het zuidelijke puntje van Florida. Gigantische grassteppes maken plaats voor paradijselijke palmbomen, witte stranden en eilanden.
Het klimaat van Zuid-Florida is niet alleen compleet anders dan dat van North Dakota, ook het politieke klimaat is een wereld van verschil. Politiek gezien zijn North Dakota en Zuid-Florida tegenpolen: North Dakota stemde met 35 procentpunt voor Donald Trump, het puntje van Florida (26ste district) ging met 16 procentpunt naar Hillary Clinton.
Toch hebben deze twee districten één ding gemeen: een Republikeinse afgevaardigde. Hoe overleeft een Republikein zo’n Democratisch klimaat? Eén woord: aanpassing.
ANALYSE - In het debat over energietransitie en klimaatmaatregelen gericht op de energiesector zijn er een paar constanten die telkens opduiken. Een van de hardnekkigste betreft kernenergie. Al onder Rutte I waren er plannen voor Borssele II. Rond dezelfde tijd werd in de VS door voorstanders van kernenergie hoopvol gesproken van een ‘nucleaire renaissance’. Voorstanders vinden dat kernenergie taboe is verklaard voor het klimaatakkoord. Mij lijkt het nuttiger om eens te kijken naar hoe reëel de marktkansen van kernenergie zijn.
Voor wie de ontwikkeling van kernenergie al langer volgt is het geen verrassing dat nieuwe centrales moeilijk van de grond komen in Europa en de VS. Wereldwijd neemt de totale capaciteit van kerncentrales ook nauwelijks meer toe en stijgt de gemiddelde leeftijd van de kerncentrale vlot. In 2009 publiceerde Citibank een rapport met de titel “New Nuclear – The Economics Say No” (pdf). In dit rapport laat Citibank zien dat de kosten en financiële risico’s van kernenergie groot zijn voor private investeerders. De studie somt vijf grote risicogebieden op waar ontwikkelaars en beheerders van nieuwe kerncentrales rekening mee moeten houden: planning, bouw, energieprijs, beheer en sluitingskosten.
Volgens de studie hebben overheden in geïndustrialiseerde landen enkel de risico’s op het vlak van planning beheersbaar gemaakt voor ontwikkelaars van kerncentrales. Hoewel het een belangrijke factor is, “is het de factor met de minste financiële impact”. Bouw, energieprijs en beheer zijn de belangrijkste risicogebieden. Zo enorm dat ze echte “corporate killers” zijn en ook de grootste energiebedrijven op de knieën kunnen dwingen, volgens het rapport.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
