Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
het Saillant | Hinderlijke rode stoplichten…
Verkeerslichten in drukke steden moeten minder lang op rood staan. Doordat ze te lang op rood staan, zijn verkeerslichten een bron van ergernis. Erger: te lang wachten op het groene stoplicht leidt tot gevaarlijke situaties doordat anarchistische fietsers toch proberen over te steken.
Wel eens voor een fietsstoplicht gewacht in een drukke stad? Op drukke kruispunten in steden als Rotterdam en Amsterdam kan dat soms wel 2,5 minuut duren. Het gevolg? Zo’n twintig procent van alle fietsers rijdt door rood. Rode stoplichten leiden daardoor tot gevaarlijke situaties. Het lange wachten veroorzaakt bovendien een hoop ergernis. In Rotterdam is de nood onder de fietsers al zo hoog dat ze hierover schriftelijke vragen hebben gesteld aan het gemeentebestuur.
In de Rotterdamse gemeenteraad worden nu ook maatregelen voorgesteld. Een wachttijd van 1 minuut zou voldoende moeten zijn. Om fietsers tegemoet te komen pleiten fracties in de gemeenteraad verder voor de invoer van ‘flitsgroen’. Een andere mogelijke maatregel is het instellen van een groene golf, waarbij verkeerslichten op drukke kruisingen reageren op de verkeerssituatie en met andere verkeerslichten communiceren.
Robert en het capsulaire leven
Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de zesde aflevering: het capsulaire leven.
Onlangs ontmoette ik Robert in de oude wasserette op Lenox Avenue. Een ras-Harlemnees, al is hij geboren in Belize. Tijdens een bonte was vertelde hij dat hij al veertig jaar in New York woont. Helaas kon hij de stijgende huren niet meer betalen en woonde hij noodgedwongen verder uptown. ‘Dat komt door rijke bleekscheten als jij’, plaagde hij. Nee hoor, hij was er wel blij mee dat de wijk wat meer gemengd werd en de huizen weer werden opgeknapt. Nu pakte hij gewoon dagelijks de metro om rond te hangen in Harlem. ‘Jammer dat de nieuwe bewoners zich zo in hun huizen terugtrekken en zich zo weinig met de buurt bemoeien’, mopperde hij. Maar er was altijd nog wel een vreemde te vinden die een potje schaak met hem wilde spelen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
het Saillant | Bezuinig op veiligheid
Het nieuwe kabinet zal miljarden moeten bezuinigen (de VVD lijkt er met dertig miljard het meeste zin in te hebben). Eigen risico omhoog. Vijf euro per huisartsbezoek. Rollator uit het basispakket. Het zijn kruimels en de administratieve afwikkeling kost vaak meer dan de besparing die het moet opleveren. En dat terwijl er veel geld is te halen in een sector waar ontiegelijk veel wordt verspild. Veiligheid.
Er is vorig jaar 10,3 miljard euro uitgegeven aan veiligheid, becijferde een ambtelijke ‘heroverwegingswerkgroep’ onlangs. De kosten zijn aanmerkelijk gestegen in de laatste jaren. Daar valt dus best wat te halen.
We moeten namelijk eens af van het idee dat veiligheid alles mag kosten. Als het om veiligheid gaat, gelden de gebruikelijke begrotingsregels niet meer. Veiligheid is in toenemende mate verworden tot een gevoel. De broze burger pikt het allemaal niet meer en wil actie, ook al zijn de straten in Almere, Amsterdam en Akersloot best veilig. Het verbeteren van veiligheid is vooral heel veel theater.
De werkgroep heeft naar een besparing van twee miljard gezocht. Sommigen daarvan zijn wijs, zoals het doorberekenen van politiekosten aan grote evenementen, de burger meer zelfredzaam maken, het decriminaliseren van softdrugs en de vervanging van 26 politiekorpsen door één politieorganisatie.
De schijnveiligheid van Alberto Stegeman
Helaas moeten we constateren dat we in een land, nee, wereld leven waar veiligheid boven alles gaat. Elk mogelijk nieuw gevaar kan rekenen op een pavlov-reactie van meer controles en meer repressie, en daardoor minder vrijheid voor mensen die geen kwaad in de zin hebben. Daarbij lijkt niets doen voor de overheid dodelijk, dus doet de overheid maar iets, of het nu werkt of niet.
Tegelijkertijd weten we dat geen enkele plek waar duizenden, zo niet tienduizenden mensen per dag komen 100% veilig te maken is. Mensen die echt kwaad willen vinden altijd wel een gaatje in het systeem.
De persoon in Nederland die dat gegeven tot op het bot uitbuit is Alberto Stegeman. De beste man heeft er hoogstpersoonlijk voor gezorgd dat de veiligheidsmaatregelen op Schiphol nu twee keer zijn verscherpt. De laatste keer deze week, toen hij aantoonde dat je op Schiphol achter de douane een fles drank kon kopen, en deze mee naar huis kon nemen. Tot dusver niets opvallends, maar hij hervulde de fles met – potentieel – een vloeibaar explosief, kwam terug en rekende de fles opnieuw af. Waarna deze netjes weer werd ingesealed. Op deze manier kon hij de fles zonder problemen weer door de douane loodsen, waarna hij willekeurig welk vliegtuig had kunnen opblazen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
QvdD: Niet afhankelijk van een linkse gemeenteraad
[qvdd]
Waar de VVD nou voor staat is dat wij landelijk willen gaan regelen dat de politie dat kan beoordelen, dat er preventief wordt gefouilleerd, met alle waarborgen die dat moet hebben voor burgers. Wij vinden dat dat niet afhankelijk moet zijn van een linkse gemeenteraad die dat niet wil zoals in Amsterdam of een rechtse gemeenteraad die daar wel wat voor voelt.
Als het aan Fred Teeven en de VVD ligt, kan je als kiezer net zo goed thuis blijven vandaag: de gemeenteraad moet vooral niet willen bepalen waar in de gemeente preventief gefouilleerd mag worden.
Teeven zei dit gisteren in Nova Politiek (uitspraak over fouilleren op 35:45). Hij was daar in debat met Ab Klink en Eberhard van der Laan en zoveel gecombineerde redelijkheid liet hem nog verder doorslaan in populistisch gebral dan anders, want hij bracht ook nog te berde dat politici zich niet zo moeten baseren op objectieve cijfers.
Bange mensen op een eiland
“Als u straks komt aanrijden, laat u de wereld achter u. U voelt zich meteen veilig in dit paradijselijke park geborgen tussen water en natuur. Want uw veiligheid is in goede handen bij een alarmsysteem dat al eeuwenlang perfect werkt: het wakende oog van een betrouwbare portier.”
Tekst bij de dubbelpagina-advertentie in het NRC van vandaag. Bekijkt u gerust de online brochure van het eiland voor bange mensen. In modern Nederlands heet dat een Gated Community. Welkom in de 21ste eeuw.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.