Eerst even wat kudos naar behanger van Retecool. Hij ging bovenop een terloopse opmerking uit een persbericht zitten: "Dit jaar treedt een nieuw bilateraal verdrag in werking. Deze heeft onder meer tot gevolg dat de VS drugsunits krijgt in Helmond en in Den Haag en toegang heeft tot bepaalde databases betreffende drugszaken." Alleen was behanger nog niet zo succesvol in het achterhalen van het verdrag. Als specialist kamerstukken ben ik hem graag terwille. Bij deze het bilaterale verdrag waarover gesproken wordt. En het is nog erger dan behanger dacht. "Nederland en de Verenigde Staten blijven samenwerken bij het bestrijden van drugstransporten via derde landen, middels het op regelmatige basis uitwisselen van informatie op politieniveau, zoals IPnummers, telefoonnummers en, waar van toepassing, financiële informatie."
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De vaste commissie voor Justitie had het eind januari even over de kansspelen. Wat nou precies het doel van het overleg was, is me na het lezen nog niet duidelijk. Laten we het houden op elkaar een beetje bij praten.
Wat wel fraai naar voren komt is hoe weinig oprecht er naar deze materie gekeken wordt. Iedereen weet dat er met de Holland Casino’s en de kansspelbelasting veel geld wordt binnen gehaald. Maar toch wil men graag gezegd hebben dat men zich zorgen maakt over de kansspelverslaafden.
Behalve dhr Teeven (VVD), die ziet het punt niet zo:
“Dat eenvoudig pokeren tot verslaving leidt is totaal niet bewezen. 87% van de pokeraars hebben geen problemen.”
“De spelverslaving is aanzienlijk minder dan die aan drugs en alcohol.”
Die eerste uitspraak is een fraai staaltje van misbruiken van getallen overigens. Maar dat terzijde.
De uitspraak van Kamerlid de Wit (SP) geeft echter een heel ander beeld:
“Wat het internetgokken betreft, is er sprake van 535 000 verslaafden jonger dan 55 jaar. Omdat de getallen zo schrikbarend zijn, kan Nederland niet anders dan een restrictief beleid voeren.”
Dhr de Wit stelt vervolgens echter niet het principe van de kansspelbelasting ter discussie, wel vraagt hij zich af of er een rechtvaardiging voor een verhoging is. Daar waar een hoge prijs bij roken wel als argument gebruikt wordt als rem-middel, is dat hier kennelijk niet van toepassing:
“Hoe staat het met de uitvoering van de motie van de Eerste Kamer (EK 31 205/31 206, letter F) waarin wordt gevraagd de effecten van de kansspelbelasting inzichtelijk te maken alvorens de kansspelbelasting te verhogen? Wordt er gewacht met de verhoging van de kansspelbelasting totdat deze gegevens er zijn?”
Een korte deze keer. In het kader van de hoge brandstofprijzen en de de relatief hoge brandstofaccijns in Nederland vroeg de kamercommissie van Verkeer en Waterstaat zich af of het niet slim was om de brandstofprijzen in Europa te harmoniseren.
Dit is een stukje van het antwoord van de Staatssecretaris:
“Nederland pleit in Europees verband al langere tijd voor het verhogen van de Europese minimumtarieven met het oog op een betere afstemming van de accijnstarieven in de lidstaten. Ook de Europese Commissie onderneemt van tijd tot tijd initiatieven tot verhoging van de minimumtarieven, die dan veelal door Nederland op hoofdlijnen worden ondersteund.”
Volgens mij hadden de vraagstellers toch iets anders voor ogen.
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
Overigens ben ik van mening dat altijd bekend moet zijn hoe de individuele kamerleden gestemd hebben en dat alle stemmingen direct online beschikbaar moeten zijn.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Terwijl ik nog steeds bezig was met het compleet maken van de lijst met privacyschendingen, kwam ik ineens een nieuw document tegen tussen de kamerstukken. Deze ging over het samenvoegen van twee wetten, op de identificatieplicht bij dienstverlening en op meldingsplicht verdachte transacties. Daarbij kon dan gelijk even een Europese richtlijn meegenomen worden. En toen werd ik even stevig op het verkeerde been gezet. Las ik nou goed dat “Politically Exposed Persons”, oftewel in goed Nederlands “Politiek Prominente Personen”, uitgesloten werden van die meldingsplicht? Het zou toch niet!
Gelukkig bleek niets minder waar. Sterker nog, hier komt een wetsvoorstel voorbij die juist de politici eens een keer stevig aanpakt.
De redenering vanuit de EU is als volgt. Politici (en aan politiek gerelateerde personen als rechters en directeuren van centrale banken) zijn een kwetsbare groep als het gaat om corruptie. Om er zeker van te zijn dat ze niet het verkeerde pad bewandelen, moeten ze extra aandacht krijgen bij alle financiële handelingen. En ook hun familie. In de toelichting staat het als volgt:
“Artikel 1, onderdeel c
Het begrip «politiek prominente personen», ook wel als PEP’s (politically exposed persons) aangeduid, is nieuw in de Nederlandse anti-witwaswetgeving.
Door de FATF is vastgesteld dat een bijzonder risico bestaat voor de financiële instelling wanneer zij een zakelijke relatie aangaat met een PEP uit een andere lidstaat of een derde land. In dat geval is verscherpt cliëntenonderzoek gerechtvaardigd, zoals bepaald in artikel 7, vierde lid, van dit voorstel.
Onder de personen die een politiek prominente functie bekleden, moeten – op grond van de uitvoeringsrichtlijn – worden verstaan: staatshoofden, regeringsleiders, ministers en staatssecretarissen en parlementsleden.
Leden van hooggerechtshoven, constitutionele hoven en andere rechterlijke instanties die arresten wijzen in laatste instantie, leden van rekenkamers en directies van centrale banken vallen eveneens onder het begrip.
Andere politiek prominente personen zijn ambassadeurs, zaakgelastigden, hoge legerofficieren en leden van bestuurs-, leidinggevende of toezichthoudende organen van overheidsbedrijven. Ambtenaren uit het middenkader en lagere ambtenaren vallen niet onder het begrip politiek prominente personen.
Directe familieleden van politieke prominente personen dienen eveneens aan verscherpt cliëntenonderzoek te worden onderworpen, indien een instelling een zakelijke relatie met deze personen aangaat. Volgens de uitvoeringsrichtlijn zijn dit de echtgenoot, een partner die naar het nationale recht als gelijkwaardig met een echtgenoot wordt aangemerkt, de kinderen en hun echtgenoten of partners, en de ouders van de natuurlijke persoon die een politieke prominente functie bekleed.”
Het is even door de zure appel heen bijten, maar de informatie over de kostenoverschrijdingen bij grote ICT projecten komt nu toch echt wel boven tafel. Dat levert niet zo’n fraai beeld op overigens.
Voor ik de overschrijdingen per ministerie geef, zoals genoemd in deze bijlage die de Tweede Kamer afgelopen week ontving, eerst even een toelichting. Het gaat bij vrijwel alle projecten over een termijn van meerdere jaren. Overschrijdingen worden dus ook over meerdere jaren gemaakt. Bij een aantal projecten is de gegeven overschrijding ten opzichte van een eerste ruwe schatting. Die is vaak te voorzichtig omdat de politiek er in de loop der tijd nog wat aanvullende of veranderen eisen bovenop gooit.
Dit gezegd hebbende hier het lijstje (slechtste nieuws eerst) met verwachte overschrijdingen:
Ministerie van Financiën: €203 miljoen
Ministerie van Defensie: €122 miljoen
Ministerie van Justitie: €106 miljoen
Ministerie van Verkeer en Waterstaat: €62 miljoen
Ministerie van Binnenlandse Zaken: €7 miljoen
Ministerie van Onderwijs en wetenschap: €7 miljoen
Ministerie van Economische Zaken: Verwijzen naar andere documenten
Ministerie van Jeugd en Gezin: Nog geen overschrijding, maar het EKD ligt stil
Ministerie van SZW: Hebben geen flauw idee, maar er ligt een stevige bom daar
Ministerie van VROM: Zit op budget
Ministerie van VWS: Weten het nog niet zo net.
Ministerie van Landbouw en Visserij: -€10 miljoen (onder budget dus!)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het rapport van de parlementaire onderzoekscommissie naar de vernieuwingen in het onderwijs is af. De conclusies zijn buitengewoon hard, zowel naar de verantwoordelijke ministers als naar het eigen parlement. De overheid heeft haar taak voor het borgen van kwalitatief goed onderwijs ernstig verwaarloosd.
Persoonlijk vind ik dit een interessante constatering in het rapport:
2. Het voortgezet onderwijs werd eenzijdig verantwoordelijk gemaakt voor de oplossing van maatschappelijke problemen
De aanleidingen tot onderwijsvernieuwingen in het voortgezet onderwijs, lagen vaak daarbuiten. Zo was het bestrijden van maatschappelijke kansenongelijkheid de belangrijkste drijfveer achter de middenschoolbeweging, uiteindelijk leidend tot de basisvorming. De aanleiding voor de vernieuwing van de bovenbouw van het voortgezet onderwijs lag ook voornamelijk daarbuiten, namelijk bij de uitval in het hoger onderwijs en de werkloosheid van hoogopgeleiden.
De commissie is van oordeel dat de politieke wens om het onderwijs in te schakelen bij het bestrijden van maatschappelijke problemen legitiem kan zijn. Maar er is in de afgelopen jaren te vaak eenzijdig naar het (voortgezet) onderwijs gekeken voor de oplossingen.
Ook wordt geconcludeerd dat het niet hard te bewijzen is dat de onderwijsvernieuwing tot slechter onderwijs heeft geleid, terwijl het wel zo is dat het niveau van met name rekenen, geschiedenis en taal achteruit gegaan is.
Vorig jaar verscheen er een nieuw rapport van de Rekenkamer over de kosten van de Joint Strike Fighter (JSF). Conclusie was dat ze het eigenlijk niet wisten maar dat het in ieder geval duurder zou worden. Op basis van de huidige, beperkte inzichten, kost het ons land $15.000.000.000 (dat is 15 miljard) over een periode van 30 jaar. Maar het kan ook nog wat meer worden. En verder zijn de opbrengsten voor de industrie slechts $300 miljoen, waarvan het grootste deel voor Stork dat straks in buitenlandse handen is. NL beslist in 2010.
Kamerleden mochten aan het ministerie vragen stellen over dit rapport. Wat vraag je dan bij zo’n mega-project?
“Draagt de Algemene Rekenkamer met de keuze van een foto van een vliegende JSF op de voorpagina van haar rapport niet bij aan een vertekening van de werkelijkheid, omdat er al bijna een jaar geen enkel JSF-prototype meer daadwerkelijk gevlogen heeft?”
Kijk, dat is belangrijk! De foto op de voorkant van een rapport dat niemand leest behalve journalisten en kamerleden zou wel eens de verkeerde indruk kunnen wekken. Spoeddebat! Overigens vliegt het prototype alweer, maar dat konden ze bij het stellen van de vraag niet weten. Oh, en het antwoord was precies één woord lang: Nee.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
In de afgelopen week waarin het werk van Peter R de Vries in het ontknopen van de Holloway zaak alle aandacht trok, zat er een interessant gerelateerd rapport tussen de kamerstukken. Onder de kop “Evaluatie privacygedragscode particuliere recherchebureaus” wordt in ruim honderd pagina’s gesnuffeld aan de omgang met vertrouwelijke gegevens in die sector.
Particuliere recherchebureaus hebben gezamenlijk een privacygedragscode opgesteld in lijn met de Wet Bescherming Persoonsgegevens (WBP). Deze code is sinds 2004 verplicht voor alle particuliere bureaus.
Maar houden ze zich daar ook aan? Niet echt, blijkt uit het rapport:
“Bij alle onderzochte methoden tezamen (met uitzondering van het interviewen) wordt bij ruim een kwart van de toepassingen één of meer normeringen overtreden.”
Dat klinkt wat droog en kan je weinig bij voorstellen. Hier twee voorbeelden van wat dat betekent:
“Een deel van de particuliere rechercheurs is afkomstig van de politie. Er wordt gebruik gemaakt van oude contacten bij de politie”
“… dat gebruik is gemaakt van informatie afkomstig van UWV”
Een van de uitgangspunten van de privacygedragscode is de “proportionaliteit en subsidiariteit van de onderzoeksmethode”. Dat betekent dat gebruik van privacygevoelige informatie wel echt noodzakelijk moet zijn bij het behalen van het onderzoeksdoel (bv uitvinden of een zieke werknemer ook daadwerkelijk altijd ziek thuis zit). Maar het rapport lezende blijkt dat dit beginsel niet echt leeft. Het doel heiligt de middelen.