Tofik Dibi (GroenLinks) heeft de grootste mond

De parlementaire pers heeft Rutte wederom verkozen tot de politicus van het jaar. Sargasso kijkt liever naar de harde data en komt de komende dagen met Fitties: interrupties in de Tweede Kamer. Vandaag: de grote monden, het opgejaagde wild en de kemphanen. Tofik Dibi (GroenLinks) heeft de grootste mond in de Kamer, Geert Wilders (PVV) wordt het meest in de rede gevallen en twee liberalen, Boris van der Ham (D66) en Ton Elias (VVD) liggen het meest met elkaar overhoop. Dit blijkt uit cijfers over de interrupties in de Tweede Kamer, dus wie wie in de rede valt. Dat hebben we automagisch laten turven. De cijfers zijn van het eerste parlementaire jaar onder dit kabinet (zie over methode onderaan) en afkomstig van de PoliticalMashup groep van Maarten Marx aan het Informatica Instituut van de Universiteit van Amsterdam. Laten we de resultaten nader bekijken in de volgende infographics en overzichten, te beginnen met de grootste monden. Het beeldwerk is van Crachat.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 13-10-2022

VVD wil minder compensatie natuur bij wegenaanleg

Want crisis:

De economische crisis is te groot om als reflex natuur overmatig te compenseren bij de aanleg van wegen. Dat vindt VVD-Kamerlid Ton Elias […]

“Mensen werken niet de hele week hard om vervolgens de overheid grote hoeveelheden geld te laten gooien naar de aanleg van een paddenpoel of de verplaatsing van een paar oude bomen ‘met hun eigen verhaal’,” aldus Elias.

Een weg moet je immers gewoon aanleggen, zonder al dat gezeur en gedoe:

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Slechte leraren? Ton Elias weet raad.

Ton Elias, kamerlid voor de VVD, heeft een missie: alle slechte leraren moeten verdwijnen. Hij wordt daarin gesteund door de schoolleiders. Op zich een nobele missie, maar zijn hele betoog ademt de sfeer van repressie. Wordt het onderwijs daar beter van? Het is allerminst zeker of indringende functioneringsgesprekken of prestatiebeloning helpen.

Het eerste probleem doet zich al voor bij het bepalen wat een goede en wat een slechte leraar is. Is dat te meten aan de hand van de gegeven cijfers? Een leraar die lage cijfers geeft, is verdacht. Hij/zij kan natuurlijk niet goed uitleggen, heeft geen orde of heeft andere problemen. Dat deze leraar misschien hoge eisen stelt aan de leerlingen is natuurlijk geen valide argument. Maar ook hoge cijfer zijn verdacht, want de leraar geeft makkelijke proefwerken, kijkt slecht na of laat bewust fouten zitten. Dat het een leraar is die het vak echt in de vingers heeft, kan natuurlijk niet waar zijn. En dan heb ik het nog niet eens gehad over ‘subtiele’ verzoeken van sommige schoolleiders om cijfers op te waarderen.

Het tweede probleem doet zich voor bij de oplossingen. Functioneringsgesprekken die aanvoelen als een dag des oordeels en bonussen voor diegenen die het beste de regeltjes naar hun hand weten te zetten. Verder dan symptoombestrijding komt Elias dus niet. Hij wil goed gedrag belonen en slecht gedrag bestraffen. Wat de echte oorzaken zijn bij het ontstaan van slechte leraren, daar durft hij zich niet aan te wagen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een teloorgang framen? Ton Elias weet hoe

Hoort allen het klaroengeschal aan van Ton Elias, onze conservatief-liberale Breughel-figurant. De VVD vreest bij monde van Elias voor een teloorgang van de vaderlandse geschiedenis. Mooi geframed in verkiezingstijd, goed inspelen op het trotse leeuwenhart, maar ook een beetje onzin. Teloorgang blijkt namelijk uit de lucht gegrepen, blijkt stiekem gewoon een verbetering. Er moet alleen meer geld bij. En ironisch dat juist een regeringspartij het onderwijs de schuld geeft – vooruit, geef die geldpomp gewoon een zwengel, Elias!

‘De liberaal wil dat mijlpalen in de vaderlandse geschiedenis worden verankerd in het onderwijs. Om die reden wil de VVD de geschiedeniscanon verplicht stellen.’ Ja, de canon. Doet het altijd goed. Nooit hoor je iemand over reken- of taalcanons (dat noemen we gewoon kerndoelen of eindtermen). Zo’n geschiedeniscanon is er al lang en wordt ook gebruikt. Nog niet zo lang geleden ingevoerd, prima vormgegeven door de Commissie Van Oostrom. Sinds 1 augustus 2010 is die canon van Nederland officieel opgenomen in de kerndoelen voor het primair onderwijs.

Er is een kleine, weliswaar te verwaarlozen groei van het aantal leerlingen (zo’n 59 procent) in het basisonderwijs dat het kennisniveau van de geschiedenis ‘voldoende’ beheerst. Best knap van onze meesters en juffen als je nagaat dat volgens het CITO een meerderheid van de leraren aangeeft dat het onderwijsprogramma hen onvoldoende tijd voor geschiedenis geeft. Iets minder dan de helft van de leraren zegt over onvoldoende informatie te beschikken over de eigen omgevingsgeschiedenis en onvoldoende tijd te hebben om de geschiedenisles goed voor te bereiden. Tijd is geld. Als Elias wil dat het met onze geschiedenislessen beter gaat, laat zijn partij dan maar ruimhartiger investeren.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.