Minister Guusje ter Horst heeft de Kamer laten weten dat Wilders' film Fitna de terreurdreiging in Nederland heeft vergroot. Nu heb ik niets met Wilders' crappy haatfilm, maar ik vind dit een vrij schokkende uitspraak. Ik weet niet wat voor informatie de geheime diensten uitbraken, dus ik kan geen oordeel vormen over of het al dan niet waar is. Maar de regering zou haar mond moeten houden over wat wel of niet een grotere terreurdreiging veroorzaakt. Als blijkt dat de politieke steun aan de oorlog in Irak, of onze troepen in Afghanistan de terreurdreiging vergroten, zou de regering het dan nog zo expliciet zeggen?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Terwijl de Democraten in Amerika hun feestje vierden, magnetische koeien onze groene landschappen afgraasden en de Joint Strike Fighter onder vuur kwam te liggen, leek er maar weinig ruimte meer in Nederland voor oude idealen. Wij blikten ondertussen nog even terug op de afgelopen Olympische Spelen en dat maakte de tongen nogal los.
Meest gelezen
Het meest gelezen artikel ging over de medaillespiegel van de Olympische Spelen. De centrale vraag was: Is het opmerkelijk te noemen dat een land met ruim 1,3 miljard inwoners de meeste medailles wint, en dat het land met het meeste geld tweede wordt? GeenCommentaar vond van niet en gingen daarom aan het werk en maakten voor u drie alternatieve ranglijsten om te bepalen wie de ‘echte’ winnaar is van de afgelopen Olympische Spelen.
Meeste reacties
De meeste reacties gingen naar hetzelfde artikel over de Olympische Spelen en gingen grotendeels over een zuivere manier om vast te kunnen stellen wie nu daadwerkelijk als land de grootste prestatie geleverd had, waarbij de onderstaande greep uit de reacties natuurlijk onmogelijk een zuiver beeld van de discussie kan geven:
De minder rijke landen per BBP geven alleen budgetten aan sporten, waarin ze traditioneel denken uit te blinken. Als je het sportbudget van Nederland deelt door het aantal sporten heeft een sport in een minder rijk land toch vaak een hoger budget.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Verbal Jam, die het onderstaande stuk aanbood via de mail.
Eigenlijk zit ik me behoorlijk te ergeren aan de huidige hetze van rechts tegen de milieubeweging. Eerst werd Wijnand Duyvendak gretig aangepakt op zijn actieverleden en afgeschilderd als ’terrorist’, nu springt de NRC minister Cramer weer in de nek omdat ze zogenaamd een advertentie zou hebben ondertekend ter bescherming van het actieblad ‘Bluf’.
Wat in de jaren zeventig en tachtig doorging voor ludieke actie of op z’n ergst voor ‘harde actie’, wordt in het huidige tijdsgewricht al snel in de hoek gezet van ’terrorisme’. De huichelachtigheid bloeit weer als nooit tevoren.
Vergeten wordt dat veel van die acties een reactie waren op eveneens niet al te frisse praktijken vanaf de rechter flank van het politieke spectrum. Bijna alle acties vanuit de milieubeweging waren ingegeven door idealisme, door zorg over de natuur en de volksgezondheid, die achteloos werden opgeofferd aan het economisch gewin.
Dankzij de actievoerders van weleer is de politiek beter gaan nadenken
De inbraak destijds op het ministerie van Economische Zaken waar Wijnand Duyvendak bij betrokken zou zijn, was natuurlijk volgens de wet een misdrijf en daarom in strikt juridische zin niet goed te praten.
Maar in moreel opzicht was die inbraak misschien toch wel verdedigbaar. Want op dat ministerie lagen geheime plannen voor het bouwen van een kerncentrale bij de Moerdijk, terwijl het grootste deel van de Nederlandse bevolking tegen kernenergie was. Dries van Agt (CDA), destijds commissaris van de koningin in Brabant, voerde stiekem overleg met het ministerie over de vestiging van die kerncentrale. Provinciale Staten wisten van niets. Minister Gijs van Ardenne en Dries van Agt kregen politieke problemen toen dit allemaal uitkwam, maar kwamen er uiteindelijk mee weg.
Zonder de inbraak was die Moerdijkcentrale er dus misschien wel gekomen, doorgedrukt door een paar regenten en tegen de wil van de bevolking in. Maar zóiets is natuurlijk géén misdrijf, hooguit een ‘politieke doodzonde’ die vervolgens met de mantel der liefde wordt bedekt.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Gisteren schreef ik over de voorstellen van Europa om een bewakingsstaat op te zetten. Belangrijkste drijfveer daarbij lijkt te zijn de vergroting van de controle van de politiek. Hierbij maken ze gebruik van de, opgefokte, angst voor terrorisme. Dat biedt de mogelijkheid om van alles en nog wat van de burgers in de gaten te houden. De politiek lijkt hier de belangrijkste speler in te zijn. Maar is zij dat wel?
Vandaag las ik een magazine verspreid door het ministerie van Binnenlandse Zaken met als titel “Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing”. De inhoud is niet heel bijzonder (na oppervlakkige lezing) behalve dat onze Rembrandt weer eens als deskundige voorbij komt. Maar de omvang viel me op. En de volgende constatering was dat er een enorme hoeveelheid instellingen, bedrijven en overlegorganen genoemd worden. Hier een selectie:
Afdeling Veiligheid binnen Nederland Ondernemend Innovatieland, Veiligheidaward, hoogleraar Veiligheid en Rampenbestrijding (TU Delft), Vraaggestuurde Programma Maatschappelijke Veiligheid (TNO), TNO, TNO, TNO, multidisciplinaire Nederlandse Center for Advanced Gaming & Simulation (TNO, de Universiteit Utrecht en de Hogeschool voor de kunsten), NIFV, E-Semble, VSTEP, Thales, GATE, ISEE Research Centre, Movares, Ministerie van Economische Zaken, vbs2, esimgames, OTCOpn, HITT Traffic, Sagem, Instituut Clingendael, Denktank Nationale Veiligheid, NCTb (grappig dat juist die b een kleine letter is trouwens), Nationaal Adviescentrum Vitale Infrastructuur (NAVI), ROAZ, GHOR, etc….
En door die hoeveelheid betrokken partijen kon ik de associatie met het beruchte fenomeen “Militair Industrieel Complex” niet ontlopen. Het lijkt er sterk op dat rondom het thema veiligheid en crisisbeheersing inmiddels een hele grote bedrijfstak in combinatie met een stevige delegatie overheidsorgaantjes ontstaan is. En dit kan zijn eigen dynamiek krijgen. Bedrijven en organisaties in die branche hebben er immers belang bij dat het onderwerp “hot” blijft, of het nu feitelijk zo is of niet. En daarmee beïnvloed men, mogelijk onbewust, zowel de politiek als het publiek. Magazines, congressen, productbrochures, voorlichtingsfolders, etc… zorgen allemaal voor versterking van de aandacht voor het thema.
Ik heb dit dan ook maar even de werknaam “Veiligheid Facilitair Complex” genoemd. Binnenkort maar eens uitzoeken hoe groot dat complex is en welke belangen daar in meespelen.
Maar het moge duidelijk zijn dat niet alleen de politiek, in Nederland en Europa, verantwoordelijk is voor de terrorismebestrijdingshype.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.