"ONTSNAPT AAN BOMAANSLAG" "Amsterdam ontsnapt aan aanslag" Dat waren de openingskoppen in respectievelijk de Telegraaf en de Volkskrant vanochtend. Verkopen die kranten, moeten de hoofdredacteuren gedacht hebben. Het gaat immers niet zo best in de krantenwereld, dus alles is geoorloofd om meer exemplaren kwijt te raken. Ook het overboord zetten van journalistieke zorgvuldigheid kennelijk. Wat zijn de feiten? Een anoniem telefoontje uit Brussel, het noemen van een familielid van een van de daders van Madrid en de associatie met de datum 11 maart 2004 (nu dus vijf jaar geleden). Geen explosieven, geen mensen op heterdaad betrapt en geen aanwijzingen van een daadwerkelijke aanslag. Geen enkele reden dus om die kop te rechtvaardigen. Verkopen die kranten zou ik dus zeggen, maar dan in zijn geheel aan een of ander louche Engels hedgefund. En laat Plaskerk het niet in zijn hoofd halen hier subsidie voor beschikbaar te stellen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Britse overheid zet in op een totale verklikkersmaatschappij, zo lijkt het. Aanschouw de nieuwe anti-terrorisme posters. Plaatst u alvast uw origineelste vergelijking met Mao, de Stasi en de jodenverklikkers, maar dan gesitueerd in een willekeurige straat in Amsterdam-Noord anno 2009, dan komen we er vandaag om 15.00 nog even op terug met een satirische variant uit de oude kliko doos.
Na zijn bezoek aan Pauw en Witteman ging het toch jeuken bij de Amsterdamse burgemeester.
‘Baroeg, kun je een taart voor mij bezorgen in Amsterdam-Noord? O, en vraag om het bonnetje van zijn kaakchirurg, voor de vergoeding van de tandprothese.’
Een schermschot (groot) van de Youtube video van de zelfmoordaanslag dinsdag in Akuressa, Sri Lanka. De dader had het gemunt op de zes ministers die in een islamitische processie meeliepen, er vielen veertien doden (Trouw).
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.