"I don't feel good," said Mee Hyun Koo. "It's uncomfortable, scary." Hoe ver gaan we in het beveiligen van vluchten en vliegvelden? De mislukte aanslag op eerste kerstdag resulteert in een scala aan nieuwe veiligheidsmaatregelen. Zichtbaar en onzichtbaar. Uiteraard zullen de passagierslijsten nog weer beter onder de loep genomen worden en gaan de veiligheidsdiensten 'intensiever' samenwerken. Tevens wordt er meer gefouilleerd, mag er één stuk handbagage mee in de kist en mogen mensen vanaf een uur voor de landing niet meer van hun plek en mogen ze helemaal niets - niet eens een deken - meer op schoot hebben in die tijdspanne. Onder begeleiding naar het toilet, dat soort praktijken dus. Het is een standaardreactie, de aangescherpte veiligheidsmaatregelen. Na 11 september volgde er een serie van maatregelen en na de shoebomber moeten passagiers zelfs hun schoenen uit doen als ze door de check gaan. Sommige maatregelen worden na een tijdje terug gedraaid, maar de meeste zijn nog steeds intact. Ze zullen ook niet snel verdwijnen, met om de zoveel tijd een mislukte aanslag. Het moet de veiligheid van passagiers, personeel, vliegtuig en mensen op de grond garanderen, maar het maakt een vlucht naar New York er niet prettiger op.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Jasper Schuringa is een held. Hij overmeesterde eigenhandig een gemene terrorist en verijdelde zo een aanslag. Maar hij is ook een videoproducent, onder andere gespecialiseerd in virals.
Nu gaan wij hier op Sargasso natuurlijk niet meteen allerlei samenzweringstheorieën lanceren, alleen omdat we een blog zijn. U kent ons. De Nigeriaan is geen extra in een door Jasper geproduceerde film. De aanslag is niet in scene gezet (die van 9/11 wel, dat weet u).
Maar in ons rijst wel een gemene vraag. Gaat Jasper viral? Zet hij zijn heldendaad om in aandacht voor zijn productiebedrijfje? En als hij dat doet, is dat dan erg? Of hij heeft hij het verdiend? Wij neigen naar het laatste.
Lees u eerst deze ronkende woorden uit de gezamenlijke verklaring van de EU en de VS over de samenwerking op het gebied van justitie, vrijheid en terrorisme:
“In the spirit of mutual respect and partnership, we commit to enhancing our policy and operational cooperation to meet common challenges with due regard to reciprocity. To this end we will further enhance the exchange of information on policy and operational initiatives, share experiences and best practices, reinforce cross-border law enforcement and judicial cooperation, and organise, when relevant, joint training and expert meetings. Whenever appropriate, we will foster cooperation with the private sector.”
Leest u dan even de volgende verklaring, opgesteld twee weken later, tussen dezelfde partijen:
“Draft Council Decision on the signing, on behalf of the European Union, of an Agreement between the European Union and the United States of America on the processing and transfer of Financial Messaging Data from the European Union to the United States for the purpose of the Terrorist Finance Tracking Programme (“SWIFT” Agreement)”
En denkt u dat de samenwerking zover gaat dat we ook nog wat terugkrijgen?
Afijn, de EU geeft dus vrijwillig alle gegevens over uw internationale financiële handelingen aan de VS onder het mom van terrorismebestrijding (voor de VS, niet voor ons). Wat zij er dan mee doen, wie weet.
Met een beetje pech, besluiten ze dat morgen al, anders gaat het Europarlement er zich misschien mee bemoeien vanwege Lissabon.
Leest u het gerust even na in dit voortreffelijke verslag.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.