Van der Steur treedt af
Hij voelt “te weinig vertrouwen” in Kamer.
Laten we eerlijk zijn, vergeleken met Amerika zijn liegende Nederlandse politici kleine krabbelaars. Ivo Opstelten verhaspelt een bedragje. Fred Teeven, bij het OM bekend om zijn olifantengeheugen, kan zich plotsklaps niks herinneren. Ard van der Steur veegt dingen onder het tapijt en struikelt bij herhaling over de bobbel die hij zelf gecreëerd heeft. Nu zijn de rapen gaar. Ik zie nog maar één uitweg voor Ardje: glashard ontkennen dat er ooit een Teevendeal geweest is. De nieuwe onthullingen komen van een journalist, dus die kunnen niet deugen. Er is een alternatief bonnetje waarop het bedrag wél klopt. Opstelten is een oude man van wie het volstrekt ongeloofwaardig is dat hij ooit minister van justitie was.
Hij voelt “te weinig vertrouwen” in Kamer.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Teevendeal begint steeds meer op een aflevering van Fawlty Towers te lijken. Aan het begin doet Basil iets doms. Hij liegt om dit te verbergen. Als het toch dreigt uit te komen, dwingt hij Manuel tot het optrekken van een rookgordijn. Er volgen misverstanden, waardoor ook Polly zich genoodzaakt ziet mee te gaan in de leugen. Aan het eind staat iedereen tegen elkaar te schreeuwen. Het grote verschil is dat bij Fawlty Towers het einde een halve minuut duurt, terwijl het in de Nederlandse politiek jaren door kan etteren.
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik heb wat moeite om belangstelling voor de zaak op te brengen. Het stinkt, maar het stinkt in de marge. In Parijs is een klimaatakkoord gesloten waar Nederland nog een harde dobber aan gaat hebben. In Berlijn houdt een kanselier in haar eentje Europa overeind in het licht van monetaire en humanitaire crises. In Den Haag vraagt men zich af wat Basil precies heeft uitgespookt om Sybil om de tuin te leiden.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Het gaat hier heel essentieel om de rechtsstaat. Het Ministerie van Justitie, dat is een heel apart ministerie, het is iets anders dan Verkeer & Waterstaat of Onderwijs ofzo, omdat ook de politiek onderworpen is aan de rechtsstaat.
En dat Ministerie van Justitie verbindt als het ware de politiek met de rechtsstaat. Daar moet je dus op een aparte manier mee omgaan. In sommige landen heeft die minister van justitie ook een aparte status. In Engeland is het The Lord Chancellor, en in Amerika The Attorney General. Niet zomaar een minister maar een heel specifieke magistratelijke positie.
Maar in Nederland hebben kabinetten dat omgebouwd tot een Ministerie van Veiligheid en Justitie, veiligheid voorop en de rechtsstaat ondergeschikt aan de veiligheid, en dat zie je ook op de manier waarop daar beleid wordt gevoerd. Dat gaat nu over ‘boeven vangen’, met allerlei stoere praat en stevige inzet, en de zorgvuldigheid van de procedures wordt ondergeschikt gemaakt aan de efficiëntie van de criminaliteitsbestrijding.
En dat komt hier samen. Dat ook op een gewone politieke manier, zoals dat ook bij andere departementen gebeurt, Kamerleden daar in contact treden met partijgenoot-ministers en mee gaan helpen beleid te voeren. Terwijl dat hier juist niet zou moeten, en je juist dáár vanaf zou moeten blijven.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Parlementariërs die op het hoogtepunt van een affaire een departement adviseren over haar (pers)communicatie, teneinde zoveel mogelijk de schade te beperken voor hun partijgenoten in de regering.
Dat riekt toch naar belangenverstrengeling, zou je zeggen. Was het niet juist de taak van de Tweede Kamer om regering en overheid te controleren, ipv die te helpen partijgenoten uit de wind te houden?
En helpt evenmin dat beide parlementariërs vervolgens zelf zijn bevorderd tot minister en secretaris. Je zou bijna aan een beloning voor bewezen diensten denken.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.