Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Onder gelijken
Karin Spaink vraagt zich af of het wel zo oneerlijk is als een gehandicapte atleet met hulpmiddelen het opneemt tegen niet-gehandicapten. Het stuk is ook te lezen op haar website en verschenen in het Parool.
Oscar Pistorius mag alsnog deelnemen aan de wereldkampioenschappen atletiek die eind augustus in Zuid-Korea beginnen. Zijn tijd was het probleem niet: Pistorius kwalificeerde zich door de 400 meter in 45,07 seconde af te leggen. Wie onder de 45,55 seconde blijft, behoort automatisch tot de Olympische selectie.
Waarom iemand met zo’n opzienbarende tijd van deelname uitsluiten? Waarom was er een beroepsprocedure nodig om Pistorius zijn startrecht te verlenen? Het antwoord is simpel en verrassend. Pistorius is gehandicapt. Hij sprint met aerodynamisch gestroomlijnde, verende onderbenen. Zijn bijnaam: Blade Runner.
Zolang Pistorius meedeed aan de wereldspelen voor gehandicapten en de Paralympics, vond iedereen hem helemaal fantastisch. Knappe tijd, en dat met zo’n handicap! Een geweldig voorbeeld voor zielige mensen. Daar konden andere gehandicapten nog wat van leren!
Toen Pistorius een nieuw speelveld koos en het wou opnemen tegen niet-gehandicapte sprinters, was het huis ineens te klein. Nou ja! Die man had nota bene protheses! Dat was toch niet sportief? Hij maakte misbruik van een technologisch voordeel dat gezonde sprinters nooit konden navolgen. Laten we wel zijn: sport gaat over fysiek vermogen, over extreme inspanning. Wie zichzelf een slim kunstbeen aangordt, speelt vals.
Liever een onzichtbaar idee (journalistiek) dan gestolde technologie (krant)
Bestaat Google in 2111 nog? En Dell? IBM dan? Facebook? The Economist wijdde een artikel aan het honderdjarig bestaan van IBM en vraagt zich af wat het succes van langlevende bedrijven eigenlijk is. Inspirerende (maar verder nog niet ander onderzochte) conclusie: een bedrijf dat op een idee is gestoeld heeft meer overlevingskansen dan een bedrijf dat bestaat bij de gratie van een specifieke technologie. Dus: dag IBM, Microsoft en Dell en tot 2111 Facebook, Google en, hopelijk, The Economist zelf (explaining the world to its readers – een idee dat ze al vanaf 1843 uitvoeren).
Survival of the fittest – daar gaat het om. En een idee is nu eenmaal eenvoudiger aan de (directe) omgeving aan te passen dan een uitgewerkte, specifieke technologie. Daarin zit zoveel kapitaal dat terugverdient MOET worden en dat er geen sprake KAN zijn van flexibiliteit (kijk maar naar de geneesmiddelenindustrie, waar ze inflexibiliteit enigszins compenseren door patenten). Flexibiliteit is zeker nu van levensbelang; tools zijn al verouderd du moment ze verschijnen. Toch is er technologie die al heel lang bestaat. Hoe kan dat? Clay Shirky heeft er een verklaring voor: pas als technologie ‘onzichtbaar’ is (onze koelkast, schoon drinkwater), is het fit. Gecombineerd levert dat een aardige stelling op waarmee we de levensduur van ideeën en technologieën kunnen voorspellen: wat gestold is en zichtbaar, leeft kort. ‘Onzichtbare’ ideeën hebben een lang leven voor zich.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Quote du Jour | Geen open achterdeuren graag…
“The right to free speech and expression is the right to write and use software without backdoors. I will not give up those right for the illusion of security, leaving only criminals secure. If you want my encryption algorithms, you’ll have to pry the software source code from my cold, dead hands.” (De Amerikaanse beveiligingsexpert Andreas Antonopoulos)
Een bizar plan van de Amerikaanse overheid: om inlichtingendiensten toegang te geven tot al het internetverkeer moeten telecom- en internetbedrijven in al hun door encryptietechnologie beschermde producten en diensten achterdeurtjes gaan inbouwen. Encryptie is voortaan taboe, want al dat versleutelen van gegevens zou het alleen maar lastiger maken om criminelen en terroristen op te sporen. Volgens Antonopoulos is het echter een achterlijk plan. “Als het gebruik van sterke encryptie zonder backdoors een misdrijf wordt, zullen alleen criminelen het gebruiken”, aldus Antonopoulos, die een complete nieuwe verzameling doelwitten ziet voor (cyber)criminelen: regular citizens who will have been robbed of the self-defense weapon of communications security.
WW: Het ultieme doe-het-zelf broodrooster
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Vanaf het moment dat de Mens in kleine jager-verzamelaar groepen begon te leven en stenen gereedschap begon te fabriceren is de specialisatie van fabricagetaken steeds verder doorgevoerd. Waar de vroegste aardbewoners nog allemaal hun eigen maaltje bij elkaar konden zoeken, prepareren en opeten, geldt voor de oude Egyptenaren al dat ze voor hun dagelijks voortbestaan afhankelijk zijn van een hele keten van specialisten. Boeren, bakkers, distributeurs, gereedschapsmakers, ga zo maar door. In de geindustrialiseerde, kapitalistische samenleving van vandaag de dag is dit gegeven alleen maar nog duidelijker zichtbaar. Dankzij verregaande arbeidsdeling kan geen enkel individu meer voor zichzelf zorgen. Hoe zou je een auto, een fiets, of zelfs je schoenen moeten maken? Geen idee. Hoeveel kennis en uren zitten er in een brug, een gebouw of een voetpad?
Carl Sagan zei ooit: “If you want to make an apple pie from scratch, you must first create the universe” en Leonard E. Read laat in zijn essay ‘I, Pencil‘ een potlood beschrijven hoeveel moeite, tijd, kennis en materiaal er eigenlijk nodig is om dat potlood te maken. “Simple? Yet, not a single person on the face of this earth knows how to make me.” Tenslotte beschrijft Douglas Adams in zijn Hitchhikers Guide to the Galaxy de hoofdpersoon als volgt:
Hoe transparantie kan leiden tot verantwoording in Afrika
Dit is een interview van Roman Baatenburg de Jong en Siebe Anbeek van Hivos met Mendi Njonjo, de coördinator van het Africa Transparency and Technology Initiative.
Hivos is financier van het Africa Transparency and Technology Initiative (ATTI). Dit fonds ondersteunt initiatieven die burgers met behulp van ICT in staat stellen om hun overheid transparanter te maken en ter verantwoording te roepen. Maar hoe leiden technologie en transparantie tot verantwoording? Mendi Njonjo, coördinator van ATTI heeft de antwoorden.
Het doel van ATTI is duidelijk: “Uiteindelijk moeten wij ervoor gaan zorgen dat politici worden gedwongen om vaker verantwoording af te leggen over wat zij wel en niet doen. Dat proberen we door de overheid transparanter te maken met behulp van crowdsourcing. Tools als Ushahidi hebben bewezen dat het mogelijk is om op die manier enorm veel data openbaar te maken. De echte uitdaging ligt echter in het ter verantwoording roepen van onze politici als gevolg van deze nieuwe openheid.”
Het fonds heeft in totaal $2 miljoen te besteden. “Dat geld zullen we gebruiken om mensen te ondersteunen die handige nieuwe toepassingen hebben ontwikkeld, maar ook om te kijken welke bestaande technologieën geschikt gemaakt kunnen worden voor de Afrikaanse situatie. Natuurlijk zouden wij graag de ‘nieuwe Ushahidi’ ontdekken, maar de toepassing moet al wel gebouwd zijn.”
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Uitsterven papieren kranten in kaart gebracht
Op de dag dat hun geestelijk vader Henk Steenhuis vertrekt naar het Parool om er adjunct-hoofdredacteur te worden publiceert het blog Welingelichtekringen de Newspaper Extinction Timeline. Een intrigerende wereldkaart die inzicht geeft in het uitsterven van de dode bomen wereldwijd. Tenminste als je gelooft in wat de Australische futuroloog Ross Dawson uit zijn zwarte doos tovert. Enkele factoren in het model van Dawson: technologische en economische ontwikkeling, overheidsbeleid en consumentengedrag. Het resultaat: in 2017 gaan de Amerikaanse kranten ter ziele, Nederlandse kranten verdwijnen in 2027. Gelukkig voor Steenhuis is dat pas ver na zijn pensioengerechtigde leeftijd.
Zomercollege | Ideeënsex
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.