Collega’tje Ina en ik móesten naar Berlijn. Zij voor techno-dj Marek Hemmann, ik voor een onbegrijpelijke tentoonstelling van kunstenaar Paul Laffoley en het regelen van mijn bloedmooie Berlijnse vakantievlam. Een gratis slaapplek bij laatstgenoemde was snel geregeld, vervoer bleek het goedkoopst per bus. Per technopartybus welteverstaan. Nu hou ik van alle soorten muziek, en heb ik ook wel eens uren achtereen naar dezelfde cd moeten luisteren in de partybus naar en van Masters of Hardcore in de Brabanthallen, maar climaxloze minimaltechno trek ik bijzonder slecht. Het komt op mij gewoonweg over alsof iemand van een mengpaneel van 40 knoppen is vergeten de overige 39 schuifjes open te zetten. In de partybus bleek vooral het schuifje van de hi-hats uitverkoren. Dat alleen het basloze deel van het drumstel in de muziek was gebruikt kwam mij dan weer goed uit, want ik kon zonder interferentie mijn eigen muziek in m’n oren drukken. Al snel bleek echter dat ik eigenlijk geen muziek nodig had ter vermaak; onze medereizigers waren interessant genoeg.
Sommige artiesten kiezen niet zo’n handige naam. Zoals ‘Acronym‘, een ambient/techno-artiest die onder andere op het Zweedse label Northern Electronics z’n werk post. 7 minuten soft-focus techno voor de liefhebbers.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Een van de de dingen waar ik me over verbaas is, is dat ‘klassieke muziek’ zoals dat op radio 4 voor gewone mensen geinterpreteerd wordt, zo’n beetje na de 1e wereldoorlog afgelopen is. Nou kun je stellen dat muziek -als kunstvorm- tegelijkertijd een vergelijkbare transitie doormaakte als de schilderkunst, waar expressionisten, modernisten, kubisten en al dat hun kunstvorm verregaand abstraheerden en daardoor op totaal andere kunst uitkwamen. Helemaal correct.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Acid Arab is een duo dj’s uit Parijs. Ze verkennen de ritmes van met name Noord-Afrika en vergroten die uit in milde techno. Zonder melodielijn erbij komen de ritmes extra tot hun recht.
Gesaffelstein is een Franse techno-dj die in zijn paspoort Mike Lévy heet. Clipje beetje nsfw.
Pain is een project van multi-instrumentalist en producer Peter Tägtgren, dat tot doel heeft metal te mengen met industrial techno. Compositorisch niet heel vernieuwend, maar goed te genieten en voorzien van een (voor een muziekvideo) goed gescript clipje.
Dat ook techno best een enge sfeer neer kan zetten bewijst Dave Clarke op zijn Rhapsody In Red. Uit 1996, van zijn album Archieve One.
Tomcraft is natuurlijk dikke vette mainstream techno/trance (bekend van Loneliness) uit de tijd dat dj’s nog met vinyl werkten, maar bovenstaand nummer is afwijkend genoeg om interessant te zijn.
In het kader van rare dingen die je op YouTube kunt tegenkomen: techno uit Mongolië. Door Zorigoo.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.