[i]GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat wederom SanteBrun.[/i] Het is een kwestie van tijd tot het moment dat de PvdA en meer in het bijzonder Wouter Bos de moord op een taxipassagier in Amsterdam in de schoenen geschoven krijgt. Want ga maar na: de chaos in het taxibedrijf is ontstaan doordat PvdA-minister Tineke Netelenbos in het jaar 2000 de taxibranche liberaliseerde, waardoor iedereen die een rijbewijs had een taxivergunning kon gaan aanvragen. Daardoor zou een compleet vrije markt ontstaan met superbeleefde en bekwame chauffeurs die je voor ongeveer niets desnoods naar het einde van de wereld reden.
Want waar zou je regels toch voor nodig hebben? De nieuwe taxiwet: een sterk staaltje VVD politiek uit handen van PvdA Staatssecretaris Mansveld. En dus gaan we voor meer ongelukken, meer uitbuiting en meer belastingontduiking.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Laat het duidelijk zijn dat er geen enkele reden is om er op los te slaan. De passen van deze chauffeurs zouden wat mij betreft dan ook direct moeten worden ingenomen. Maar er leeft onder chauffeurs angst dat chauffeurs van buiten imagoschade toebrengen aan de Utrechtse taxibranche.“.
Twee taxi chauffeurs uit het zuiden worden in Utrecht mishandeld door lokale chauffeurs omdat ze passagiers mee wilden nemen op de rit terug.
Voorzitter Duco Douwstra van de Utrechtse Taxi Centrale doet zoals taxibobo’s in het hele land: Zeggen dat chauffeurs zich moeten gedragen maar vervolgens begrip tonen voor de situatie. De slechte naam van de taxibranche komt ook door dit soort uitspraken, de dubieuze reputaties van taxicentrales en het hufterige gedrag van ‘nette’ taxichauffeurs die meteen aan het janken slaan als ze even hun zin niet krijgen.
Wiegend en eniszins besmet door de afstand afgelegd
Ploeteren we onszelf verder, niet zozeer door weg getemperd of practische ongemakken
Maar door onze eigen verwachtingspatronen. Teveel dagen van arbeid, te weinig ledigheid.
De bus stopt, twee dollars, blablabla, en in de taxi. Waarom? Dat weten we niet meer. We weten niet eens meer waar we naartoe gingen.
Oost, dat wel. Verder Oost. Naar een beloofde land.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
