Dat het opjagen en beschimpen van vrouwen in minirokjes ook heel goed kan zónder moslims bewijzen de katholieke studenten van de Bandeirante universiteit in Brazilië: een goedkope maar slechte universiteit voor de conservatieve onderklasse even buiten São Paulo. Een studente die naar college ging in een rood minirokje (foto) werd de campus afgejaagd door een joelende menigte. Minutenlang werd ze achtervolgd door tientallen studenten waarvan velen de 'heksenjacht' gretig vastlegden op hun mobiele telefoontjes: aanschouw de moderne Middeleeuwen. "Puta... puta... puta!!!" scandeerden de toekomstig hogeropgeleiden, zich blijkbaar niet bewust van het feit dat in Nederland het woord "hoer" onlangs een positieve herdefiniëring heeft ondergaan? Uiteindelijk moest de politie er aan te pas komen om de opgejaagde jonge vrouw te ontzetten. Later heeft het bestuur van de universiteit -geheel in lijn met de kerkelijke mores- niet de daders maar het slachtoffer het zwaarst gestraft. Ze werd de universiteit afgeschopt vanwege het niet eerbiedigen 'ethische principes en academische waardigheid'. Wie denkt dat heel Brazilië een groot Copacabana strand is vol frivole vrijpostigheid is heeft het mis. Conservatisme is de dagelijkse standaard in de Braziliaanse samenleving, gecombineerd met stijlloze hetze levert dit minder fraaie beelden op. Onder druk van de federale overheid heeft de universiteit de studente gisteren opnieuw toegang verleend, maar of ze met plezier terugkeert is nog maar de vraag?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.