[qvdd] The press can hold its magnifying glass up to our problems, bringing them into focus, illuminating issues heretofore unseen. Or they can use that magnifying glass to light ants on fire, and then perhaps host a week of shows on the sudden, unexpected, dangerous flaming ant epidemic. If we amplify everything, we hear nothing. There are terrorists and racists and stalinists and theocrats, but those titles must earned; you must have the resume. Not being able to be able to distinguish between real racists and Tea Party-ers, or real bigots and Juan Williams or Rick Sanchez is an insult, not only to those people, but to the racists themselves, who have put in the exhausting effort it takes to hate. Just as the inability to distinguish terrorists from Muslims makes us less safe, not more. The press is our immune system. If it overreacts to everything, we actually get sicker, and perhaps eczema. Afgelopen zaterdag hielden Jon Stewart en Stephen Colbert een manifestatie waarin ze opriepen tot het tonen van gezond verstand. Ook in Nederland zou zoiets niet misstaan.
En nee het is geen gevangenis. Een gated community voor Idaho’ans die het hebben gehad met de Amerikaanse overheid. Grappig. Eng.
foto Mr. Greenjeans
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Toen komiek Stephen Colbert hoorde dat er een spinnensoort genoemd was naar Neil Young (de Myrmekiaphila neilyoungi), eiste hij op zijn bekende hoge toon een eigen spinnensoort. Nou waren er toch nog 27 nieuw ontdekte soorten die wachtten op een nieuwe naam, dus Colbert kon zelfs kiezen. Leuk voor Colbert, maar ook voor spinnenonderzoeker Jason Bond, die zo de aandacht vestigde op het thema van biodiversiteit.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Stephen Colbert steunt van harte het advies van een Fox News columniste. Hup, terug in je hok!
Foto frederikrynde
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Stephen Colbert ontrafelt het complot. Welk complot? Natuurlijk. Het complot dat moet verbergen dat Obama een ruimtehomo is.
Stewart en Colbert over Bin Laden. Obama verneukt Donald Trump, ‘Ik moet mij ambivalent voelen, mwoah, toch niet‘ en Colbert ‘is as giddy as a schoolgirl who shot Bin Laden in the eye’, ‘It’s funny, because I’m about to kill him’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
