De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. De aanslag op koninginnedag heeft uiteindelijk aan zeven mensen het leven gekost, waaronder de geschifte malloot die de Suzuki bestuurde. Nadat het eerste stof van terechte verontwaardiging neerdaalt begint het grote duiden. Op de een of andere manier zitten wij zo in elkaar dat een dergelijke daad een betekenis moet hebben. Men zoekt naar een groter plaatje waarbinnen deze aanslag past. In het geval van deze wanhoopsdaad zal dat grotere plaatje uitblijven, maar in algemenere zin is de vraag wel degelijk interessant: kunnen we iets zeggen over de waarschijnlijkheid van een dergelijke aanslag? Is geweld op een of andere manier te voorspellen? Natuurkundige en politicoloog Sean Gourley benaderde geweld zoals het een wetenschapper betaamt. Hij keek naar de data. Hiertoe schraapte hij gedurende langere tijd gegevens over aanslagen en gevechtsacties uit nieuwsberichten, zich in eerste instantie concentrerend op het conflict in Irak. De interessantste ontdekking bleek de verhouding tussen de frequentie van incidenten en het aantal dodelijke slachtoffers dat daarbij viel. Nadat Gourley dit in een grafiekje tegen elkaar uitzette bleek een klassieke 'power law' te ontstaan.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Afgelopen week in Duitsland was het weer raak op een school. En vannacht opnieuw in de VS.
Meervoudige (willekeurige) moorden in korte tijd uitgevoerd door een beperkt aantal mensen lijken steeds meer voor te komen. Maar is dat ook werkelijk zo of komt het door de media aandacht?
Een van onze reaguurders, MP, was nieuwsgierig en dook in de getallen op Wikipedia. Zo als lijst was er niet veel uit op te maken, dus ordende hij het naar groepen van 10 jaar en zette het aantal gevallen van massamoord in een grafiek. Hier het resultaat:
Engelse vertaling mijnerzijds
Er lijkt dus wel degelijk sprake te zijn van een trend. Nu kan je terecht aanvoeren dat de wereldbevolking in die periode nogal gegroeid is en dat het daarmee ook niet vreemd is als het aantal gevallen toeneemt. Ook hier had reaguurder MP aan gedacht. Dus is er ook een grafiek waarin het aantal gevallen per miljard wereldburgers staat:
Nieuwsgierig naar de verdeling per land? Ook daar hebben we een grafiek voor (alleen landen met 3 of meer gevallen):
En ook die kunnen we weer relateren aan het aantal inwoners. Alleen hierbij moet je wel beseffen dat het gaat om het aantal inwoners nu. Een zuiver beeld is niet te verkrijgen.
“Autoverkopen februari bijna een derde lager“.
Kijk, dat is een stevige kop. De recessie slaat genadeloos toe kennelijk. Als de dalende autoverkoop representatief zou zijn voor de algemene economische ontwikkeling hebben we straks een krimp van het BNP in procenten met dubbele cijfers.
Maar wat is de waarde van de cijfers precies? Laten we daartoe eerst eens kijken naar het verloop van de verkoop van personenauto’s in de afgelopen 5 jaar:
Valt het u ook op? De krantenkoppen, waarschijnlijk netjes overgenomen van de persberichten van Bovag en RAI, zijn gebaseerd op het verschil tussen februari 2008 en februari dit jaar. En laat nu net februari 2008 een extreme uitschieter zijn ten opzichte van de eerdere februari maanden. Met bijna 10.000 auto’s meer dan gemiddeld. Voor een klein deel komt dit doordat februari 2008 één verkoopdag meer kende vanwege het schrikkeljaar, maar dat is slechts 4%. De rest van de uitzondering moet elders gezocht worden.
Maar als je dus de cijfers van februari 2009 vergelijkt met de andere jaren is er eerder sprake van een daling van 10 tot 15 procent. En februari 2009 is niet eens de laagste februarimaand van deze reeks. In februari 2005 ging het nog slechter.
Het is echter best begrijpelijk dat de autobranche de maand februari aangrijpt om moord en brand te schreeuwen. De Tweede Kamer spreekt namelijk binnenkort over het geven van een schrootpremie voor oude auto’s. Deze krantenkoppen kunnen wel eens het laatste duwtje zijn om dit voorstel door de kamer te jagen in deze tijden van crisis. Stimulans is immers gewenst. Toch?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Guido van de Luitgaarden: docent / onderzoeker aan de faculteit Sociale Studies van de Hogeschool Zuyd en promovendus aan de University of Salford (VK). Hij hoopt komend jaar te promoveren op een proefschrift over oordeels- en besluitvorming door kinderbeschermers in geval van vermoedens van kindermishandeling.
Met de heropening van de strafzaak tegen Lucia de B. staat behalve de geloofwaardigheid van de rechterlijke macht, ook het gebruik van de statistiek ter discussie. Een aantal decennia geleden schatten actuarissen vooral voor verzekeringsmaatschappijen de kans op schademeldingen in. Tegenwoordig wordt de statistiek ook gebruikt om in te schatten hoe groot de kans is dat je als ex-gedetineerde zult terugvallen in de criminaliteit, of je als ouder je kinderen zult mishandelen en blijkbaar ook of je levenslang opgesloten moet worden omdat het volgens een statisticus geen toeval kan zijn dat je altijd dienst had wanneer er patiënten overleden.
Los van de vraag of Lucia de B. schuldig of onschuldig is, laat de discussie over dit onderwerp zien dat de statistiek geen harde wetenschap is. Het verband tussen het overlijden van patiënten en de aanwezigheid van een personeelslid kan op verschillende manieren verklaard worden. Behalve dat becijferde kansen het gevaar van schijnzekerheden in zich dragen, moeten de uitkomsten van statistisch onderzoek dus altijd geïnterpreteerd worden en dat is per definitie mensenwerk. We kunnen en mogen ons daarom met name bij de bepaling van schuld en mogelijk toekomstig gevaar niet uitsluitend of overwegend op de statistiek baseren. Mensen kunnen immers tot op zekere hoogte hun gedrag zelf bepalen. Hoewel bijvoorbeeld de statistische kans dat je je kinderen mishandelt groter is wanneer je een laag inkomen hebt en een alleenstaande ouder bent, wil dat niet zeggen dat arme alleenstaanden kindermishandelaars zijn. Wat dat betreft heeft de statistiek vaak weinig meerwaarde in het beoordelen van individuele gevallen.
Het bericht van het CBS met als kop: “Consumentenvertrouwen stort in” wordt netjes overgenomen door de diverse media.
Het roept twee vragen op. Ten eerste, is het normaal dat een overheidsinstelling die als taak heeft getallen te rapporteren zich op deze wijze uitdrukt? “Instorten” is niet een neutraal woord maar suggereert het vergaan van de Nederlandsche economie zoals we die kennen, toch?
Ten tweede, wat zegt dat eigenlijk, dat consumentenvertrouwen? Als ik de staatjes van het consumentenvertrouwen vergelijk met die van de procentuele veranderingen in aankoopbestedingen zie ik weinig verband.
Waarom is het überhaupt relevant om dat “vertrouwen” te meten? Krijg je daarmee niet het effect dat je mensen om een mening vraagt die ze eigenlijk niet hebben en waar je vervolgens met de uitkomst de mening van de rest gaat zitten te beïnvloeden (zoals in dit voorbeeld vandaag)?
Misschien een zinnige besparingsmaatregel bij de overheid om die afdeling bij het CBS te sluiten. Slaapt ook een stuk rustiger.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het is niet zo gek dat mensen springen van partij naar partij.
Aldus PvdA-minister Ronald Plasterk, in zijn reactie op de uitspraak van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) dat de scepsis over de politiek toeneemt. Vooral onder de achterban van de Partij voor de Vrijheid is het cynisme groot, op afstand gevolgd door de SP-stemmers, meldt het CBS.
