Spotlight: Duvelduvel; gewoon de flexste rapper

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant. Duvelduvel is een bekende naam binnen de Nederlandse hip-hop. Begonnen als een samenwerking tussen de rappers Duvel, Supahdupah en Rein de Vos maakte Duvelduvel vanaf haar geboorte direct indruk. Voor lezers die iets minder bekend zijn met de Nederlandse hip-hop scene; Opgezwolle waren fan van Duvelduvel (beide acts hebben uiteindelijk ook samen een CD uitgebracht: 'Opgeduveld'). Drijvende kracht achter Duvelduvel is Duvel (Ritchie Zebeda). Duvel is al sinds de jaren tachtig actief in de Rotterdamse hip-hop scene en kan dan ook met recht een veteraan genoemd worden. Hij begon in breakdance collectief Masters Of Rock en tegen het einde van de jaren tachtig verdiepte hij zich meer en meer in het maken van muziek. Duvelduvel brak pas in 2004 door naar een groter publiek met het album 'Aap-o-theek'. Daarna heeft de act een stormachtig bestaan doorgemaakt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Velvet Acid Christ; ongezonde muziek?

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

VAC Erickson (Bron: Persfoto last.fm)Velvet Acid Christ is een van de meest bekende elektronische acts (Electro-Industrial / EBM) binnen de underground scene. De band is het geesteskind van Bryan Erickson. Hij is de enige constante factor binnen VAC (Velved Acid Christ) en soms zelfs het enige lid. De naam VAC wordt daardoor vaak in een wisselwerking gebruikt om of de band in geheel of Erickson als individu aan te duiden. Toch is VAC begonnen als een volwaardige elektronische outfit bestaande uit vier bandleden. Bryan Erickson was echter vanaf het begin de drijvende kracht achter de outfit.

De muziek van VAC in het kort te beschrijven als een van de meest smerige, vieze, anti-utopische dance/electro die er op deze aardbol te vinden is. Niets is heilig, niets is goed, drugs gebruik wordt verheerlijkt en de muziek voelt vaak aan als een zeer slechte trip. Mocht je bekend zijn met het werk van Skinny Puppy denk dan aan deze band, maar dansbaarder en nog zieker dan het album ‘Too Dark Park‘. Daarnaast heeft Erickson waar hij over schrijft ook echt beleeft. Hij is junk geweest en heeft aan de rand van onze samenleving geleeft.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Kaizers Orchestra; de Maestro’s

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Kaizers Orchestra is een van de weinige bands die internationaal succes boeken terwijl ze in hun (Noorse) moedertaal zingen. De band rond de jeugdvrienden Janove Ottesen en Geir Zahl valt vooral op door de cabareteske natuur van de muziek. Kaizers Orchestra is dan ook alles behalve doorsnee te noemen en is eigenlijk meer kleinkunst dan pure rock. Zonder echter het rock & roll gevoel te verliezen.
Kaizers Orchestra (Press foto - bewerkt door Abhorsen)


(Maestro / Maestro)
Biografie in vogelvlucht
Janove Ottesen en Geir Zahl speelden al vanaf hun jeugd samen in bandjes (Gnom en Blod, Snått & Juling) die geen van allen bekend zijn geworden. Hoewel deze bandjes geen grote populariteit genoten viel één nummer op; ‘Bastard‘. Een nummer dat al geschreven was ten tijden van Gnom, maar enkel live werd gespeeld en niet op CD is uitgebracht.

Toen beiden besloten om Kaizers Orchestra op te richten speelde men ‘Bastard’ nog steeds en dit keer sloeg het breed aan. Het succes dat men met dit nummer had bereikt in voorgaande bandjes hielp hen nu aan een contract met een platenmaatschappij voor Kaizers Orchestra. Het debuutalbum maakte indruk en de band genoot een groeiende bekendheid binnen de alternatieve scene. Vanaf dat moment kon het niet meer kapot en is de band met elk volgend album (3 in totaal en een aantal EP’s) bekender en bekender geworden. En naar mijn persoonlijke mening ook steeds volwassener qua sound. Uiteindelijk besloten ze om in 2003 een nieuwe versie uit te brengen van de enige CD ooit opgenomen met hun oude bandje Gnom; ‘Mys‘. Dit keer met toegevoegde bonus het nummer dat veel voor hun succes had betekend; ‘Bastard’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Reverend and the Makers; rock-evangelie

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Logo Reverend and the Makers (Bron: officiele website)Er zijn twee dingen die mij tegenwoordig weer vertrouwen geven in populaire muziek. Het eersteis dat de singer-songwriter weer gewaardeerd wordt, het tweede dat gitaarbandjes weer uitermate populair zijn!

Van dat laatste profiteert de band die ik deze week wil uitlichten, Reverend and the Makers, zeker. Dat naast het feit dat bandleider Jon “Reverend” McClure sterke banden heeft met de Arctic Monkeys. Maar ook zonder deze “sterconnectie” en dat de muziekgoden gitaarbandjes op dit moment gunstig zijn gezind kan Reverend and the Makers op eigen benen staan. Vrolijke uptempo, zeer Britse, rock, heerlijk om het jaar mee uit te gaan.

(Heavyweight Champion of the World)
Genesis

Reverend and the Makers is het geesteskind van Jon McClure. De band is zozeer met hem verweven dat het soms moeilijk is om nog over een band te spreken. Men kan beter spreken over ‘McClure en vrienden’. Hij is dan ook de “Reverend”, en de overige bandleden ’the Makers’. De band is opgericht in 2005 nadat McClure met verschillende andere bandjes (Judan Suki en 1984) gematigd succes wist te bereiken. Naar eigen zeggen (volgens Wikipedia) waren deze bandjes, waar in het geval van Judan Suki ook andere huidige Reverend and the Makers-leden in speelde, nooit serieus bedoeld. Deze band moest hier echter verandering in brengen. Muziek die hoogstaand genoeg was om niet alleen een platendeal te kunnen sluiten, maar ook in de hitlijsten terecht te komen. Iets waar hij in beide opzichten in geslaagd lijkt te zijn, want op dit moment is Reverend and the Makers zeker de beste en meest bekende nieuwkomer in het Brit pop genre.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Caprice; modern klassiek

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Album hoes van Tales of the Uninvited (Afbeelding: officiele website)Caprice is een neo-klassiek ensemble uit Rusland dat slechts in een kleine kring bekend is. De muziek wordt getypeerd door de hemelse zang van Inna Brejestovskaya en de hoge compositorisch kwaliteiten van Anton Brejestovski. Dat Caprice slechts een kleine populariteit mag genieten staat geheel los van de kwaliteit van de muziek. Men heeft inmiddels niet minder dan zeven albums opgenomen. Daarnaast heeft Brejestovski voor de laatste CD de moeite genomen om geheel in de traditie van J.R.R. Tolkien een nieuwe taal uit te werken; Laoris! Dit vanwege zijn bijna obsessieve fascinatie met de wereld van elven en feeën.


(Black Flower / Tales of the Uninvited)

Muzikale hoogstandjes

De muziek van Caprice kan het best beschreven worden als neo-klassieke muziek. Bijtijds speels en olijk met een experimenteel randje en op andere momenten gracieus, mysterieus met een bijna onheilspellend karakter. De muziek is gebaseerd op de wereld van de elven en feeën, iets wat je niet alleen in de teksten tegenkomt maar ook de muziek terughoort. Een liefelijke sprookjesatmosfeer over een wereld van kleine feeën bestaat zonder problemen naast de wereld van de elven uit Tolkien’s boeken. De muziek is soms beter te omschrijven als een muzikaal boeket, een muzikaal schilderwerk dan duidelijk definieerbare nummers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Vladimir Vysotsky; de held van Rusland

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Vladimir Vysotsky (Foto: WikiMedia Commons)In de hoogtijdagen van de Sovjet-Unie zou je niet denken dat een openlijk criticus van het Communisme tot een van de helden van Rusland kon uitgroeien. Vladimir Vysotsky wist echter grote faam te bereiken met zijn muzikale kritiek op het regime, en dat zonder ineens wakker te worden in Siberië. Hij was het boegbeeld van de “Russische minstreels” (bards) ten tijde van de Sovjet-Unie. Zijn status rees zo hoog dat hij uiteindelijk onaantastbaar werd, en het soms wel leek of het hele Sovjetregime moest buigen voor zijn zangkunsten! Uiteindelijk componeerde hij meer dan 600 nummers voordat hij op 42 jarige leeftijd overleed.

Acteur of zanger?

Vysotsky begon zijn carrière als acteur bij het Aleksandr Pushkin-theater. Hij kreeg vooral kleine rollen aangeboden en zijn doorbraak als acteur kwam pas toen hij zich in 1964 aansloot bij het Moscow Theatre of Drama and Comedy on the Taganka. Dit theater werd snel populair, maar kreeg het ook al snel aan de stok met het Sovjetregime door haar kritische houding tegenover de staat. Na de dood van Vysotsky werden veel producties verboden en uiteindelijk ontnam de staat haar eigenaar – en vriend van Vysotsky – Yuri Lyubimov het staatsburgerschap. Het theater heeft op deze wijze niet alleen Vysotsky gelanceerd, maar werd uiteindelijk door zijn populariteit beschermd.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Mark Lanegan; whiskey and cigarettes

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Wat hebben de bands Queens of the Stone Age, Screaming Trees, Soulsavers, The Twilight Singers en artiesten als PJ Harvey, Kurt Cobain (Nirvana) en Isobel Campbell (Belle & Sebastian) allemaal met elkaar gemeen? De titel van deze spotlight-aflevering verraadt het eigenlijk al: Mark Lanegan. Begonnen als zanger bij de te weinig geprezen grunge outfit Screaming Trees, heeft Lanegan zich door de jaren heen ontpopt als muzikale duizendpoot. Zowel als gastzanger en solo bewijst hij keer op keer dat hij behoort tot een hele selecte groep, de absolute top van de hedendaagse rock!

(‘Driving Death Valley Blues’ / album ‘Bubblegum’)


Mark Lanegans stem begon al redelijk ruw, maar is door de jaren heen steeds meer richting brulboei Tom Waits gegaan. Waar Tom Waits zijn stem volledig is kwijt geraakt en echt een -zij het geweldige- brulboei is geworden is Lanegan’s stem donker, diep en vol met warmte. De naar waarschijnlijkheid grote hoeveelheden whiskey en kettingroken heeft zijn stem eigenlijk alleen maar goed gedaan.

Screaming Trees
“Drag me far enough to know
I`m blind every mile that you burn
There`s a rider that`s fallen and
It`s clear theres no time to return”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Wendy McNeill; accordeons zijn hip!

Elke vrijdag laat GeenCommentaar haar licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Waarschijnlijk zegt de naam Wendy McNeill je niets. Deze oorspronkelijk uit Canada afkomstige singer-songwriter heeft over de jaren heen echter een aantal zeer interessante en uiterst onconventionele albums afgeleverd. Tijdens haar tournee door Europa, als voorprogramma van Ane Brun, maakte ze op veel bezoekers indruk met haar “art noir muziek”. Bij McNeill word de gitaar vaak ingeruild voor een accordeon, zonder dat de muziek achterhaald klinkt.


Accordeons zijn hip!

Wendy McNeill valt meteen al op door het gebruik van haar accordeon, hoewel ze de gitaar ook vaak genoeg ter hand neemt voor mensen die zich hier zorgen om maken. Het is gemakkelijk om te denken dat ze haar accordeon gebruikt als een gimmick, maar met die gedachte doe je haar muziek geen recht. Ze weet een uniek, modern -maar zeer duister- geluid neer te zetten dat op geen enkel moment aan Kees, Piet of Jan “met zijn accordeon” doet denken. Aan wie dan wel? Bijvoorbeeld PJ Harvey die besluit voortaan enkel accordeons te gebruiken. Sterke voorbeelden hiervan zijn de nummers ‘Such a Common Bird’, ‘Black Angus’ en het in het bovenstaande youtube filmpje getoonde ‘Restless’.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Farhad Mehrad; de gevallen legende

Elke vrijdag laat GeenCommentaar haar licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Farhad (Foto: last.fm)De in 2002 overleden Farhad Mehrad (simpelweg bekend als Farhad) was een van de meest bekende zangers uit Iran. Voordat de revolutie Iran tot een totalitaire moslimstaat omtoverde was er een bloeiende pop- en rockcultuur in het toen zeer westerse Iran. In deze tijd rees de ster van Farhad snel. De gewone jongen die een legendarische naam werd, om na de revolutie keihard op de grond te pletter te slaan.

Farhad begon te zingen toen hij drie jaar oud was en had op jonge leeftijd een ongekende passie voor muziek. Zijn ouders moedigden hem aan door een cello voor hem te kopen. Helaas ging het snel mis: de jonge Farhad brak het instrument en volgens de folklore die hem inmiddels omringt was hij hierdoor zo overstuur dat hij de muziek afzwoor.

“the instrument broke into pieces, so did my soul”.


Het begin en de muzikale zwerftocht

Pas na zijn tegenvallende studie chemie pakte Farhad de draad weer op die hij als kind had laten vallen. In zijn tienerjaren had hij een passie voor talen ontwikkeld. Zijn kennis van de Engelse taal bezorgde hem zijn eerste positie als zanger in een band die Armeense muziek speelde. De band werd vooral bekend door zijn vele optredens voor de Iranian Oil Company Club, toen een grote organisatie met veel niet-Iraanse werknemers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Leonard Cohen; de oude meester

Elke vrijdag laat GeenCommentaar haar licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Leonard Cohen op hoge leeftijd (Foto: last.fm)Leonard Cohen is in alle opzichten een van de grootse namen uit de moderne geschiedenis van de muziek. De dichter die ging zingen heeft een blijvende invloed gehad op meerdere generaties muzikanten. Zijn lange en indrukwekkende carrière is op 73-jarige leeftijd nog immer niet ten einde en kan opgedeeld worden in meerdere periodes.

Cohen onderscheidt zich met een unieke melancholisch stemgeluid en ingetogen luisternummers. Zijn achtergrond als succesvol dichter staat garant voor diepe poëtische teksten. De muziek van Cohen is dan ook eerder poëzie met muzikale begeleiding dan simpelweg muziek.

De jonge jaren
In zijn jonge jaren maakte Cohen zijn sterkste albums. De vaak droevige folk-pop wordt als zijn belangrijkste werk gezien. Zijn eerste drie ‘Songs’ albums (‘Songs of Leonard Cohen‘, ‘Songs From a Room‘ en ‘Songs of Love and Hate‘) zijn een must voor elke fan, of eigenlijk elke serieuze muziekliefhebber. ‘Suzanne’ is ongetwijfeld het bekendste nummer uit deze periode. Naar mijn mening is dit echter bij lange na niet het sterkste nummer uit deze periode. Het zoetsappige ‘Suzanne‘ is zonder twijfel een heerlijk nummer om op weg te dromen, maar het kan niet opboksen tegen een krachtig nummer als bijvoorbeeld ‘Teachers’, een nummer over de hunkering naar liefde.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende