Sargasso biedt ruimte aan gastbijdragen,
vandaag plaatsen we een bijdrage van bezoeker ALO.
Onlangs publiceerde de WWR haar [url=http://www.wrr.nl/content.jsp?objectid=4104]rapport[/url] over de nationale identiteit. Bij de feestelijke introductie hield Maxima een rede over haar persoonlijke ervaringen dit onderwerp. Zij was de Nederlandse identiteit niet tegengekomen. De WRR wilde het bestaan van de identiteit niet ontkennen, maar kwam tot de conclusie dat, als die al bestond, het zeker geen statisch begrip kon zijn. En dat daarmee een definitie zinloos was geworden. Maar desondanks barstte de kritiek los: Multicultureel gezever. Hoe kan je bestaan van de Nederlandse identiteit nu ontkennen? Die was er. Een definitie kon er echter niet af.
Het was aardig geweest als de WRR aan buitenlanders had gevraagd onze identiteit te definiëren. Engelsen, Fransen, Congolezen, Japanners, Amerikanen of Algerijnen. Het commentaar zou voorspelbaar zijn geweest: ‘Afblijven, dat kunnen we zelf wel’. Maar wie moet dat doen? De mensen die dat kunnen moeten zelf toch zeker de Nederlandse identiteit bezitten. Of uitdragen, zo u wilt. Maar om die te kunnen selecteren heb je toch eerst een definitie nodig. Een fraai voorbeeld van de [url=http://en.wikipedia.org/wiki/Russell%27s_paradox]paradox van Russell.[/url]
[url=http://en.wikipedia.org/wiki/Bertrand_Russell]Bertrand Russel[/url] was een eminent wiskundige. Hij leefde in Engeland bij de overgang van de 19e naar de 20e eeuw, toen het centrum van de wiskunde, dat later transformeerde naar het middelpunt van het denken over computers. Behalve wiskundige was hij ook filosoof. De wiskunde maakte toen grote stappen en stapelde bewijs op bewijs. Maar, zo filosofeerde Russell, wat als blijkt dat er onderweg, of erger nog aan het begin, een fout was geslopen? Dan bleef er niets meer van over. Hij besloot de wiskunde opnieuw te doen en formuleerde een bijzondere formele bewijsmethode. Zo strikt dat computers het moesten kunnen volgen. En omdat zijn [url=http://fair-use.org/bertrand-russell/the-principles-of-mathematics/ ]‘The Principles of Mathematics’[/url] toch al geen dun boekje zou worden besloot hij meteen maar om ook de aloude axioma’s te bewijzen. We kennen die, onder andere, als de [url=http://en.wikipedia.org/wiki/Axiom#Early_Greeks]postulaten van Euclides[/url] die de basis van de meetkunde vormen en die van de [url=http://en.wikipedia.org/wiki/Natural_number#Peano_axioms]definitie van natuurlijke getallen[/url] door Peano.