Closing Time | Retrouvailles Avec Le Froid

https://www.youtube.com/watch?v=JnGeSLhXSNY Ik was een keer op een Americana / alt country festivalletje, en daar trad op als vreemde eend in de bijt Baptiste W. Hamon. Als je ‘m alleen zag was er niets aan de hand, tot hij begon te zingen. Baptiste W. Hamon zingt namelijk in het Frans. En dat had ik, op een incidentele cajunband uit Quebec of New Orleans na, nog niet eerder gehoord. Op z’n platen maakt hij een rustige indruk, maar live vond hij het helaas nodig om een lief, zoet walsje (Peut-être Que Nous Serions Heureux) in een hardrock versie te brengen. Gast, wie denk je daar een plezier mee te doen? En uiteraard heeft Baptiste ook een duet gezongen met Will Oldham / Bonnie Prince Billy: Comme la vi est belle

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | Waiting On An Angel

, door

Tsja, Ben Harper. Er was een periode dat ik de plaat Welcome To The Cruel World,  redelijk grijs heb gedraaid (en dat kun je inmiddels aan Ben zien), en op die plaat had ik dan mijn favorieten: Waiting On An Angel, bijvoorbeeld. Omdat het zo simpel was, paar akkoorden, ingetogen gebracht, treffende tekst over de angst voor het einde, de dood en het dan niet alleen willen zijn – voilà, en een sentimentele luisteraar doet de rest verder wel.

Closing Time | In Mijn Hoofd

, door

Ik kocht ooit een boek met liedteksten van Raymond van het Groenewoud getiteld Je veux de l’amour, uitgeverij Nijgh & Van Ditmar (Neuk & Van Dattum, zoals Ronald Giphart het noemde). In die uitgave zijn niet al zijn liedteksten verzameld, wel zijn mooiste.

En achterin het boek zit een cd met daarop elf liedjes van Raymond. Maar dan klein uitgevoerd, breekbaar, akoestisch – delicaat is het woord dat ik zocht. Er klinkt een gestopt trompetje hier, en een bescheiden piano daar. (Satie is niet ver weg). En de teksten zijn klein wondertjes. Ik wilde voor deze Closing Time eigenlijk het nummer ‘Het gras is nat’ doen, maar daar kon ik op youtube helaas nergens een uitvoering van vinden. Ik wilde juist die song vanwege Blue Monday, dat was de dag van gisteren. Dat was de dag van de depressie.

Closing Time | Wicked Song

, door

De muziek? Americana, helemaal, qua look & feel – en geluid. Maar het is Nederlands. Blackbird is de zangeres Merel Koman.

In het Engels is Merel, Blackbird, dus dat is logisch. En het liedje is helemaal perfect, af, percussie, gitaar en de zang natuurlijk. En tussendoor zit nog iets, is het een akkoordverschuiving of zo iets, dat gelijk de melancholieke toon zet.

Wicked Song nog een keer beluisteren dan maar?

Closing Time | Wicked World

, door

Het is al een tijd terug dat ik die doos met daarin die zes cd’s van Daniel Johnston kocht: Story of an artist. Oude muziekopnames met ruis en brom, getik – lofi. Een box voor de liefhebber. En dat ben ik.

Ik dacht dat ik zo in 1992 voor het eerst de muziek van Daniel Johnston hoorde. En ik was op slag fan. En dus kocht ik de cd’s Fun, Fear Yourself en Artistic Vice. En ik heb hem één keer zien optreden. Helaas was hij toen niet in goede doen: hij was veel te dik, had last van een hevige tremor, er ontbrak een tand in zijn gebit, zijn joggingbroek zakte af en hij had last van speekselvloed en niet elke song klonk zoals die behoorde te klinken. Gedurende de set liep er publiek weg, werd er verontwaardigd gesist (het was een festival, men wist misschien niet wie men te horen zou krijgen), maar wat was ik blij dat ik erbij was. Een Daniel Johnston op een mindere dag is nog altijd beter dan haast welke andere singer/songwriter ook.

Closing Time | Just The Right Bullets

, door

In 2006 bracht Tom Waits een 3 c-delige box uit, getiteld Orphans. Elke cd had zijn eigen karakter/sfeer. De cd Brawlers is ruig, Bawlers is de rustige van de drie en Bastards heeft, de naam geeft het al wat weg, de wat excentrieke liedjes; o.a. een cover van Daniel Johnston.

De box werd min of meer in de markt gezet als het Magnum Opus van Tom Waits. Ideaal  cadeau natuurlijk. Mooi ook als je van Tom Waits houdt – maar het is misschien ook wel wat veel eigenlijk. Persoonlijk had ik al genoeg aan de cd The Black Rider uit 1993. Die plaat heeft een vaudeville karakter en is wat minder weerbarstig. Just The Right Bullets is afkomstig van The Black Rider, en is dus voorzien van een kermismelodietje ergens in het midden van de song.

Closing Time | Mien Moder in ‘45

, door

Halverwege juli werd Limburg getroffen door een overstroming. Er was een ongekende wateroverlast die veel schade veroorzaakt heeft. Code rood werd ingesteld en Limburg werd officieel tot rampgebied uitgeroepen. De vele regenval in Limburg zelf plus de recordhoogte sinds honderd jaar van de Maas (in de zomer) zorgde voor veel schade. De steden en dorpen stonden blank. De huizen waren onbewoonbaar door de vuiligheid die de overstroming achterliet. Duizenden inwoners moesten geëvacueerd worden.

Closing Time | Supernatural

, door

Op de dag dat ik verjaarde, overleed hij, Vic Chesnutt. Dat was in 2009. En ik was hem eerlijk gezegd uit het oog verloren. En dat terwijl hij in de jaren negentig toch zwaar indruk op mij maakte met de song, Supernatural.

Vic Chesnutt had zijn eigen positie in de singer-songwritersscene. Dat lag aan zijn onnavolgbare gitaarspel, deels veroorzaakt door zijn verlamming. Maar ook aan zijn zwarte, sardonische teksten en zijn uitstraling. Op de video verdringen aandoenlijkheid en eigenzinnigheid elkaar (en wanhoop en pijn kijken om de hoek).

Volgende