Closing Time | Odetta In Paris

https://www.youtube.com/watch?v=VTR2PQCGm94 Toen ik de eerste keer dit filmpje zag, Odetta in Paris, dacht ik, waar zijn de microfoons,  waar is de snoerenspaghetti op het podium? Waar zijn de pedalen, de kastjes, de boxen, de knopjes? Is het wel live? En wat een vreemd zaaltje, zo met al die losse houten stoelen. En wat een net publiek, jong oud, maar allemaal netjes met bloesje, stropdas, colbertjasje, haar netjes geknipt, en heerlijk, een paar dames met de tas op schoot. En niemand die joelt, roept of op zijn vingers fluit tussen de nummers door. En tijdens de nummers houden ze ook heel netjes hun bakkes. Moet je tegenwoordig ‘ns horen tijdens een concert. Enfin. Toen ik het filmpje nog een keer bekeek zag ik toch een microfoon op een standaard een eindje voor de bas staan. Idem bij de gitaar. Maar waar zingt Odetta in?

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Wading Through The Waters Of My Time

Richard Hawley speelde gitaar in de jaren negentig popband Pulp, maar kennelijk ligt zijn hart toch meer bij de oude klassieke country, zeg Jim Reeves. En als je zo’n stem hebt als Richard Hawley, zacht, rijk, warm en in brons gedoopt, dan is de vergelijking met Roy Orbison zo gemaakt. Retro tot he max, las ik ergens. En dat klopt wel, hij was in de jaren vijftig beslist niet uit de toon gevallen. Hij kent zijn klassiekers. De liedjes op de plaat Coles Corner, gaan over verlies, liefde, romantiek en heimwee – ah, als ik het niet dacht.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | Antarctica Starts Here

Je moet er maar opkomen en je moet het maar durven, een heel nummer fluisterend zingen. John Cale deed het. En met een geheimzinnige, bezwerende, breekbare sfeer als resultaat. Dat, als je de plaat thuis beluistert, dat je dan steeds, ssst, moet zeggen tegen huisgenoten, stil nou, hoor je niet dan John Cale aan het zingen is, wees nou rustig, dit gaat ergens over. Vast over iets droevigs, iets pijnlijks, iets ergs, moet je niet doorheen gaan lopen te kletsen. Dan gaat het kapot. Dus nee, leg die chips nou even weg. En die krant ook, dat geritsel,  je kunt ‘m toch ook op de tablet lezen? Waar zijn je pantoffels? En je kunt die piepjes van je telefoon toch uitzetten? Luister nou even naar John Cale, ssst, daar beroert hij weer een toets.

Closing Time | Mia

Gorki was een Belgische band die stopte met bestaan toen de zanger Luc de Vos overleed in 2014. De band liet in ieder geval één klassieker achter: Mia. In 2003, 2004, en 2005 stond Gorki met Mia op 1 in de De Tijdloze van Studio Brussel.

Meskerem Mees is een jonge Vlaamse singer songwriter die solo optreedt met haar gitaar of  samen met de celliste Febe Lazou. Zij schrijft haar eigen liedjes maar ze kan ook moeiteloos, lijkt het wel, covers zich eigen maken. Dus hierboven was haar versie, in het Engels, van Mia en hieronder covert zij Nina Simone.

Closing Time | Stone On The Water

Badly Drawn Boy was die band die iedereen al lang kende en waarvan iedereen al die cd Bewilderbeast had en daar lovend over sprak. En toen pas werd ik wakker. Damon Gough bleek toch iets meer dan weer zo’n singer songwriter met een wollen mutsje op z’n kop en een akoestische gitaar in z’n handen Nou had hij wel vaak een wollen mutje op en was hij ook wel een singer songwriter, dus het werd mij ook niet echt gemakkelijk gemaakt, toen, destijds, dus, dat ik het niet gelijk zag en hoorde. Maar daar heb ik wel vaker last van. Maar op de cd Bewilderbeast staan een paar erg mooie liedjes, zeker. Stone On The Water was toen er een van. En blijkt nu nog steeds dat intrigerende geluid te hebben. Gewaagd ook, om een nummer van vier minuten te maken waarvan je de eerste twee minuut besteedt aan het intro.

Closing Time | Waltz #2

Elliott Smith, God hebbe zijn ziel – en dat is niet een wens, maar meer een sterk vermoeden: als er een God is, dan heeft Hij zich zeker bekommerd, vol erbarmen, om de ziel van Elliott Smith, die er voor koos om voortijdig (depressie) uit zijn leven te stappen.

Want iemand die zulke prachtige verzorgde liedjes maakte en ze zo mooi kon vertolken met zo’n passende stem, daar is plek voor in de hemel. Dit liedje, Walsje nummer twee, is ook een walsje. Erg plezierig om naar te luisteren. Maar met een deels bittere tekst die verhaalt over gekwetstheid, liefde, pijn, verleden (gescheiden ouders) en tevergeefsheid.

Closing Time | Peter Griffin en Glenn Quagmire zingen

Spoiler alert: Peter Griffin en Glenn Quagmire bestaan niet echt. Ze zijn tekenfilmfiguurtjes uit de serie Family Guy. Hun stemmen worden allebei ingesproken door hun geestelijk vader, Seth MacFarlane, dus dat moet nogal een klus zijn geweest om dit zangduo geloofwaardig te maken. Het genre singer-songwriter wordt hier uh, gepersifleerd. Ze zingen tweestemmig onzinteksten waarbij je toch af en toe denkt, maar dit ken ik, van First Aid Kit of van Simon & Garfunkel, toch? Een genrestuk dus. Ik moet er in ieder geval elke keer weer erg om lachen.

Closing Time | Keep The Change

Krachtig. Dat is het woord dat je te binnen schiet bij de stem, de muziek en de performance van Mattiel. Niet zuiver of mooi, maar krachtig. Ze komt daarmee wat meer tot haar recht op een groot podium met een luidruchtig publiek, dan in een tiny-desk-achtige setting. Krachtig dus. En retro. Dat ook.

Closing Time | Flowers Wilt

Senora May trad 2 november 2019 op in de bovenzaal van de Oosterpoort in Groningen bij het Take Rootfestival. Voor mij was ze vóór dit festival volslagen onbekend, maar er stond toch al een tijdje voor aanvang van het optreden een rij voor de deur te wachten. Ze stond in haar eentje op het podium en kreeg het publiek muisstil tijdens dit uitstekende concert. Helaas staat dit prachtige nummer niet op haar vooralsnog enige cd, Lainhart.

Closing Time | Happy

Helaas is Mark Lotterman gestopt met (professioneel) muziek maken, hij is de jeugdzorg in gegaan. Maar wat een geweldig eindschot is het project Holland uit 2017. Het project bestaat uit een album met prachtige, donkere nummers, en een kloek boek met teksten, gedichten, foto’s, kunstwerken en kindertekeningen. En niet te vergeten de bijbehorende site.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende