Closing Time | Beautiful Day

https://www.youtube.com/watch?v=daVxFpvQyhI M. zei: . ‘Je kunt dit liedje zeker niet bewaren tot de Closing Time van Hemelvaart zeker?’ En ik van hoezo? Zij weer: ’Omdat de tekst volledig is: what a beautiful day to go to heaven.’ Het liedje is niet van Tim Knol, het is een cover. Het origineel is van Bob Neuwirth, uit 1996. Maar, de versie van Tim is echt mooier. (Sorry Bob). Tim Knol heeft verleden jaar een plaat gemaakt: The lost and found tapes compilation album. Een plaat met daarop liedjes die hem gevormd hebben, liedjes die hem boeien, liedjes die wezenlijk zijn, liedjes die hem na aan het hart liggen, songs die geschiedenis zijn. Amerikaanse liedjes. En al deze liedjes, vijftien stuks, heeft Tim Knol zich eigen gemaakt. En alleen met een akoestische gitaar nagespeeld. Verder niets. Gitaar en de stem van Tim Knol. Een coveralbum van songs van onder andere Blaze Foley, John Prine,  Neil Young, Bob Dylan, Lucinda Williams en van Bob Neuwirth natuurlijk.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time |  Wat moatte wy dwaan as wy gjin jild hawwe

De zanger van dit lied is Arnold de Boer, bekend als zanger van de Amsterdamse (en Wormse) punkband The Ex, en die bestaat al heel lang. En Arnold is dus niet de eerste zanger. Hij is er later bij gekomen, van Makkum naar Mokum. Maar het Friesche bloed kruipt waar het niet gaan kan, en dus kwam er een Friese plaat, een etnische plaat, vandaar dat hieronder een stukje van de songtekst staat en daarna de vertaling. De plaat is meer folkie, verstild, geen industriële klanken, minder experimenteel kabaal, maar akoestisch.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Caroline’s Anatomy

Nederlands, maar dat had u al gezien aan de fiets, woonboot, het CS van Amsterdam, de grachten en de stapel Grolsch kratjes in de hoek (het blijven muzikanten).

VanWyck heet eigenlijk Christien van Oele en in haar band speelt Marjolein van der Klauw gitaar, die we nog kennen van haar eigen band Powderblue.

De song Caroline’s Anatomy, met dat lekkere ritme,  staat op de cd Molten Rock. Hou je van metal, dan moet je hier niet naar  luisteren. Hou je van singersongwriters, folk en americana of van rustige muziek, als je met een kopje thee en een beschuitje in quarantaine op de bank ligt, dan is dit misschien de bijpassende soundtrack.

Closing Time | Humming One Of Your Songs

 Ane Brun is een norse Noorse zangeres, tegenwoordig woonachtig in Zweden, het land van ABBA. En meestal heb ik niet zoveel met vrouwelijke singer-songwriters, meisje-met-gitaar, een enkel liedje gaat meestal wel, maar een hele cd, meestal niet. Dat ik dan wel door deze licht melancholieke song van Ane Brun gegrepen wordt komt denk ik dat haar manier van zingen en het gitaarspel, me doen denken aan Nick Drake. Ik heb zelfs even gedacht, toen ik de lyrics las, dat ze verwijst naar een song van Nick Drake:

Closing Time | Lifeguard Sleeping, Girl Drowning

De zee, het strand, de badgasten, en Morrisey zingt er een wreed, dramatisch en een beetje ongemakkelijk  lied over. Prachtig op muziek gezet. Er is dat meisje dat te ver de zee in zwemt. Ze houdt geen rekening met het getij. Ze wilde altijd aandacht. Ze wilde altijd genoemd worden. Dit was een spel voor haar. Ze zwaait, ze strekt haar arm uit. Het wordt donker, haar arm is niet meer te zien. Hoera. Ze krijgt wat ze verdient. Maar geen paniek. Niemand kent haar, niemand mist haar. De zee is weer glad. Daar zijn de sterren. De strandwacht slaapt, hij had een drukke dag, dat ze dat niet wist. Hoe heette ze nou? De strandwacht slaapt, sssssst.

Closing Time | White As Diamonds

‘Er is een cd-box verschenen van Nick Cave, B-Sides & Rarities Part II. Er staan zeldzaam mooie uitvoeringen op van bekende en onbekende songs van Nick Cave & The Bad Seeds zoals Vortex. Fans schijnen – sorry, wat? Deze Closing Time gaat over Alela Diana? Sorry. Beginnen we gewoon overnieuw.’

Alela Diane is een Amerikaanse singer-songwriter, folkzangeres. En ze kan en doet dingen met haar stem die andere zangeressen niet doen. Of niet kunnen. Ze draait krullen aan haar noten, ze schiet ineens omhoog, of omlaag, of de hoek om, maar ze mist geen noot. En ik vind die viool zo mooi.  Dit liedje is eigenlijk een verzoekje. Ik vroeg: waarom niet Pirate’s Gospel van Alela Diane, die is toch veel bekender? ‘Ja, maar deze is recenter. En ook mooi.’

Closing Time | Flood The Market

 

 

Paul K. beziet de maatschappij, het bestaan, de geschiedenis, en zijn eigen dagelijks leven. Zijn blik is wat melancholisch, wat bitter, en hij trekt zijn conclusies. De brug over de baai, waaraan zijn grootvader nog heeft gebouwd, kost hem dagelijks één uurloon bij het passeren van de tolpoort. Hij verzucht: alles is tegenwoordig onroerend goed; je zult altijd moeten betalen. En de immigranten met hun gezinnen die hier in de modder op hun knieën de straten geplaveid hebben, met hun zweet en bloed, zijn nu gestrand in de eenzaamheid van de voorsteden, waar ze wachten op het einde.

Closing Time | Apocalyps

 Het was niet echt/echt niet mijn bedoeling om een hele cd als Closing Time te doen in plaats van een enkele song, maar het gebeurde dat ik aan het luisteren was, en voordat ik het wist was ik drie kwartier verderop in de tijdlijn van mijn leven. En ik ken Bill Callahan al een tijdje, wij gaan ver terug, toen hij nog musiceerde onder de naam Smog. Bill Callahan heeft ook daarna (2005) veel mooie liedjes gemaakt, zoals het Too Many Birds. Is het de complete rust, de relaxedheid die zijn muziek uitstraalt, de Zen? Is het zijn bronzen bariton? Zijn het zijn teksten die ingenieuzer in mekaar zitten dan je zou denken?

Closing Time | Green Grass

Nog een keer Tom Tom Waits? Die was er gisteren ook al? Ja, maar toen is Tom Waits tekort gedaan door mij. Dat was een beet je van ‘grote stappen, snel thuis’, sorry Tom. De man heeft zo’n machtig oeuvre en zo’n zwerm trouwe fans, dat het niet bij één liedje kon blijven.  Dus keek ik op de musicmeter waar de Tom Waits liefhebbers hun lijstjes met favoriete nummers op een rijtje hebben gezet. En dat bleek dus een erg tijdrovende (maar erg interessante)  link te zijn: want ik heb het merendeel van de songs beluisterd.

Closing Time | My Girl

Richard Janssen doet een Beatles song. Eentje die nog niet bestond dan. Solo, met zijn gitaar en een paar zeemeeuwen aan het eind. Een klein intiem liedje waarin hij wat melancholisch terugkijkt op een voorbije liefde. Zij heeft inmiddels een nieuwe. Maar voor hem blijft zij nog steeds zijn meisje. Richard Janssen stopte met zijn band The Fatal Flowers, waarin het allemaal wat ruiger aan toe ging, en maakte een intieme plaat onder de naam Rex. De enige cd van Rex zat in plastic hoesje waarin behalve de cd, als extra attentiewaarde, ook suikerhartjes verpakt zaten. Op de hartjes de woorden: Ready, Okay, Love en Baby.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende