Berlusconi gaat het toch weer proberen
, door
“Ik keer met een triest gevoel naar het publieke domein. Maar ik doet het uit een gevoel van verantwoordelijkheid.”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Berlusconi herkandideert zichzelf
, door
ANALYSE - Het is afgelopen weken nog maar eens pijnlijk duidelijk geworden dat justitie in Italië iets anders werkt dan in andere Europese landen.
Daarom schrijf ik zo weinig over Italië: je blogs zijn binnen een dag waardeloos geworden, je analyse is verkeerd gebleken – en ik hoop eigenlijk stiekem altijd iets van enig niveau opgeschreven te hebben. De afgelopen week trad Berlusconi ‘uit liefde voor Italië’ terug uit de verkiezingsstrijd; werd hij tot vier jaar cel veroordeeld wegens belastingfraude en herkandideerde hij zichzelf, ‘want de justitie moet worden hervormd’.
Berlusconi en de zijnen roepen al jaren dat de rode toga’s (toga’s zijn ook in dit land zwart – u begrijpt dat we het over politiek rood hebben) een politieke strijd tegen hem voeren en deze veroordeling in eerste graad is dan ook heel erg verkeerd gevallen in het rechtse kamp. Links Italië is er daarentegen van overtuigd dat de Cavaliere corrupt is en alleen maar in de politiek zit om zijn eigen hachje te redden.
Voor het standpunt van links is heel wat te zeggen: de afgelopen jaren werden door diverse regeringen-Berlusconi wetten uitgevaardigd die vooral leken te dienen om specifieke personen uit handen van justitie te houden – de zogenaamde wetten ad personam. Bovendien werden enkele verjaringstermijnen duchtig aangescherpt, wat de notoir trage justitie in ernstige problemen brengt om tot veroordeling in cassatie te komen.
De terugkeer van de Kaaiman
, door
Zucht, daar is ‘ie weer…
Alsof er niets gebeurd is, verscheen il Caimano, Silvio Berlusconi, ineens weer op een boekpresentatie van zijn grote vriend de RAI-journalist Bruno Vespa om te verklaren dat hij bij de volgende verkiezingen, verwacht in mei 2013, de PdL gaat leiden. Vespa, het prototype van de strooplikker, schrijft per jaar minstens twee boeken met ronkende titels als Hartenvrouwen: Van Cleopatra tot Carla Bruni. Van Julius Ceasar tot Berlusconi. Meestal wordt Berlusconi er wel in beschreven, en die komt dan ook steevast opdagen voor het eerste exemplaar.
Het ritueel is een vast onderdeel van het Berlusconi-mediacircus: Vespa schrijft een boek waarin deCavaliere wordt verafgood en Silvio helpt de verkoop ervan door op de presentatie iets te zeggen wat alle journaals haalt. Deze keer was het dus zijn terugkeer in de politiek “om de PdL te redden, anders hebben we twintig jaar voor niets gewerkt”.
Het beangstigende is dat het lijkt alsof er de afgelopen maanden niets gebeurd is. In het praatprogramma van de onafhankelijke zender La7, In Onda, verscheen ineens weer de directeur van Silvio’s krant Il Giornale, Alessandro Sallusti, om over de terugkeer van zijn eigen baas te debatteren. En hoewel Berlusconi zelf nergens in het openbaar verschijnt, duiken overal weer de oude vertrouwde koppen van zijn privélegertje propagandisten op.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Berlusconi krijgt vier jaar cel
, door
NIEUWS - De rechter in Milaan heeft zojuist Silvio Berlusconi veroordeeld tot vier jaar cel, vanwege betrokkenheid bij fraude en belastingontduiking van zijn bedrijf Mediaset.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het democratisch tekort
, door
Nu de vreugde over het vertrek van Berlusconi is bekoeld, rijst de vraag hoe de recente ontwikkelingen in Italië zich verhouden tot de democratische principes. Zeker is dat Mario Monti aan het werk moet met de zittende Kamer en Senaat, gekozen door de Italianen in 2008. Dat is wat er rest van onze democratische inbreng. Maar zelf komt hij uit het niets en een deel van zijn verwachte toekomstige ministersploeg eveneens.
Het moet, hoor ik u zeggen. Het is nodig. Ik betrapte mezelf de afgelopen weken, maanden ook al op dat gevoel dat de democratie maar even buitenspel moest worden gezet. Maar dat is wat alle dictators die ooit democratische regeringen omver wierpen, ook al zeiden. Zelfs die slappe drol van een Mussert moest niets hebben van de partijdemocratie waar hij aan meedeed – dat schiep maar verdeeldheid. Volkseenheid moest er zijn, want alleen krachtige maatregelen, enzovoort.
En wat ‘moet’ precies? Van wie? Het Italiaanse nieuws heeft het dagelijks over ‘de markt’, hoe ‘de markt’ reageert, wat ‘de markt’ denkt en zelfs wat ‘de markt’ wil. Niet dat ‘de markt’ middels een vertegenwoordiger laat weten dat ze graag zouden zien dat er bijvoorbeeld minder belasting op speculatie zou worden geheven – nee. ‘De markt’ wilde dat Berlusconi opstapte. De man die, hoe je het ook went of keert, om welke redenen dan ook, door het volk was aangewezen om het land te leiden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Vijf jaar geeist tegen Berlusconi
, door
Berlusconi heeft ontslag ingediend bij president
, door
Berlusconi gaat aftreden
, door
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.