Verstandige tocht naar Moskou

Vandaag ontmoet President Barack Obama zijn Russische ambtsgenoot Dmitri Medvedev in Moskou. De twee wereldleiders zullen met name praten over het terugdringen van het aantal kernwapens waarover hun landen beschikken. De zogenaamde START en SORT verdragen reduceerden al sedert de jaren tachtig het aantal kernkoppen alsmede hun leveringssystemen als langeafstandsraketten en bommenwerpers, echter tot op de dag van vandaag behouden zowel de V.S. als Rusland een arsenaal van duizenden atoombommen. Zo wordt de totale voorraad kernkoppen van de Verenigde Staten op zo een tienduizend geschat, waarvan, in 2007, er 3696 operationeel waren, oftewel op langeafstandsraketten, onderzeeërs of bommenwerpers uitgerust. De omvang van het Russische kernarsenaal is minder duidelijk. In 2007 zei Rusland 4237 kernkoppen operationeel te hebben, echter dit zou enigszins overdreven kunnen zijn. Zeker is dat het land verder tussen de acht- en tienduizend kernwapens in opslag heeft. De huidige onderhandelingen betreffen echter slechts de operationele kernwapens: deze willen Obama en Medvedev verder terugdringen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oosterburen EU verdienen meer aandacht

eapDe Europese Unie moet zich actiever opstellen om instorting van de economieën aan haar oostgrens te voorkomen, dat stelt de pan-Europese denktank European Council on Foreign Relations (ECFR) in het vandaag verschenen rapport: The limits of enlargement-lite: European and Russian power in the troubled neighbourhood [.pdf]. Sinds hun onafhankelijkheid in 1991 staan Wit-Rusland, Oekraïne, Moldavië, Georgië, Armenië en Azerbeidjan er slechter voor dan ooit: ze zijn extra hard getroffen door de mondiale financiële crisis en corruptie is eerder regel dan uitzondering. De politieke situatie wordt gekenmerkt door autoritair bestuur danwel vastgelopen democratisering. Het moment dat samenlevingen vatbaar worden voor kwade volksmenners.

De huidige Europese houding die vertrouwt op het ‘magnetische’ effect dat de EU op haar oosterburen zou hebben en het ad hoc aangaan van partnerschappen is niet genoeg om deze regio vooruit te helpen. Daarentegen kan verdere economische én politieke destabilisatie van deze landen de EU schade berokkenen: golven economische gelukszoekers ongeluksvermijders, gewapende conflicten en het ontstaan van een ‘financiëel ravijn aan de oostgrens waar ook Europese bedrijven en banken in zullen verdwijnen’.

softpowerRusland heeft in de afgelopen jaren succesvol haar invloed in de regio vergroot, terwijl de EU heeft zitten suffen of tegenstrijdige geluiden produceerde aldus de ECFR. Uit het rapport blijkt dat er wel degelijk grote belangen zijn tussen deze Oosteuropese landen en de EU, zo is de handel met de EU gróter dan met Rusland. De EU verdient aan al haar oosterburen (behalve energie-exporteur Azerbeidjan). Toch dansen staten als Oekraïne en Moldavië in toennemende mate naar de pijpen van het Kremlin? Om meer economische voorspoed en stabiliteit in de regio te brengen geeft de ECFR met een paar aanbevelingen:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De pik van Poetin

Nu die van Berlusconi zo openlijk in het nieuws is vraagt de lezer zich natuurlijk af: hoe zit het eigenlijk met de pik van Poetin? Deze goedlachse Centraal-Aziatische gastarbeider in Sint-Petersburg heeft het antwoord.

No photo's

,,Nee, je mag geen foto’s maken”, zegt hij.
,,Dan moet je de poorten niet open zetten”, werp ik tegen. Hij kan er wel om lachen en doet de grote ijzeren deuren van de bouwput even later dicht.

Ik sta bij de bouwput die tegenwoordig Okhta Center heet. Hier moet het nieuwe hoofdkantoor van Gazprom komen, een enorme wolkenkrabber net buiten het historisch centrum van Sint Petersburg. Een half jaar voor de geplande oplevering is er weinig te zien. Op een doordeweekse dag zijn er amper 30 mensen aan het werk.

De inwoners van Sint Petersburg voerden een titanenstrijd met het stadsbestuur tegen de bouw van wat men inmiddels al tot de ‘pik van Poetin’ noemde . ,,Laat ze dat soort onzin maar in Moskou bouwen, maar niet in onze historische stad”, zei een oude vrouw een jaar geleden nog tegen me. Maar voorlopig komt de toren er nog niet. ,,Je begrijpt wel er in dit tempo over tien jaar nog geen toren staat”, zegt een vlechtwerker die in zijn auto stapt. ,,Maar ik mag er niets over zeggen”, voegt hij daar aan toe. Iedereen die met het project te maken heeft moet de kaken op elkaar houden. Ook de verantwoordelijke aannemer wil niets zeggen over de vorderingen van het project.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende