Nu die van Berlusconi zo openlijk in het nieuws is vraagt de lezer zich natuurlijk af: hoe zit het eigenlijk met de pik van Poetin? Deze goedlachse Centraal-Aziatische gastarbeider in Sint-Petersburg heeft het antwoord.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Moldavië, ingeklemd tussen Roemenië en de Oekraïne, kiest vandaag een nieuw parlement. Worden het weer eens de communisten, die vooral naar Moskou kijken, of gaat de meerderheid naar de rechtse partijen, die meer zien in aansluiting bij de Europese Unie? De lange toegangsprocedure zou zelfs omzeild kunnen worden, als het land zichzelf opheft en net als voor 1940 weer bij Roemenië gaat horen. Een groeiend deel van de bevolking heeft daar wel oren naar.
Het nogal heikele punt daarbij is wat te doen met Transdnjestrië, een afvallige deelrepubliek die nooit bij Roemenië, maar wel bij de voormalige sovjetrepubliek Moldavië hoorde. Transdnjestrië heeft zich zelfstandig verklaard, maar dat wordt niet tot nauwelijks erkend, en al helemaal niet door de Moldaviërs. De Russen ondersteunen de Transdnjestrische claim, om hun betoog dat Zuid-Ossetië zich zou mogen afscheiden van Georgië te kunnen ondersteunen.
Het vervelende voor de Russen is dat ze ook Moldavië te vriend willen houden. Dat schipperen lukt steeds minder goed. Afgelopen vrijdag stuurde de Russische president Medvedev nog een vriendelijk briefje naar zijn Moldavische collega Voronin. Misschien helpt het. Zoniet, dan is het scenario niet ondenkbeeldig dat de nieuwe machthebbers in Chisinau erop aansturen Transdnjestrië overboord te mikken en zelf in rap tempo de EU-haven in te varen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het is eindelijk mei en de Moskouse meisjes trekken na een barre winter voorzichtig hun jurkjes uit de kast. De stad is in verwachting. Stof laait op, iedereen drinkt weer op straat, het legert oefent de parade en de communisten betogen. Alles valt op z’n plaats. ‘Schat, wil je een foto van me maken met die Topol-M raket op de achtergrond?’
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.