Rotterdamse oud-wethouder en voormalige bewindsvrouw van Leefbaar Rotterdam, Rabella de Faria, leeft als zwerver
, door
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Jobhopper Aboutaleb maakt geheid geen 6 jaar vol in Rotterdam
, door
Gerd Leers moet gewoon nog even twee jaartjes of zo wachten. Want als de PvdA na de verkiezingen weer in het regeringsplûche mag plaatsnemen, dan krijgt Ahmed Aboutaleb alsnog wat hij wil: een vet ministerschap of meer nog. Dat zielig staatssecretariaatje op Sociale Zaken was de rising star in het PvdA-regentenclubje sowieso te min. Ook deze nieuwe bestuursklus wil hij best voortijdig affluiten, als dat goed is voor zijn verdere loopbaan.
En als persoonlijke knuffel van Wouter Bos (die als redder des vaderlands zijn partij ongetwijfeld weer regierungsfähig zal maken) mag hij bij een volgende kabinetsformatie wél als eerste graaien in het trommeltje ministersposten. Maar helemaal natte dromen krijgt Aboutaleb van het beeld dat hij dan wellicht het partijleiderschap in de schoot krijgt geworpen. Niet ondenkbaar, als Bos besluit om zich dan puur en alleen te concentreren op zijn taak als schatkistbewaarder of mogelijk op het premierschap. Aboutaleb 6 jaar in Rotterdam? No way!
Hoe dan ook, de knarsetandende gemeenschap van Leefbaar Rotterdam moet het tot die tijd maar even uitzingen met deze ‘020-carriërejager met twee paspoorten’. En Peter van Heemst, de PvdA-voorman aldaar, moet er maar rekening mee houden dat zijn euforie maar van korte duur zal zijn.
In Amsterdam deed Aboutaleb het als wethouder best aardig, maar wist niet hoe snel hij weg moest komen voor een stapje hoger in de politiek. Als staatssecretaris van Sociale Zaken heeft hij echter, kreunend onder het juk van Piet Hein Donner, weinig deuken in het spreekwoordelijke pakje beleidsboter kunnen slaan. Mogelijk nam de lobby voor het Rotterdams burgemeesterschap al teveel tijd in beslag.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Piraten overlijden mysterieus na enteren Iraans schip met bestemming Rotterdam
, door
Terwijl voor de kust van Somalië de Amerikaanse én Russische marine een gekaapt Oekraïens vrachtschip met aan boord drieëndertig T-72 tanks bestemd voor Kenia achtervolgen, zijn andere Somalische piraten van hun stokje gegaan op een gekaapt Iraans vrachtschip. Al na een paar dagen nadat de piraten het schip overnamen voelden ze zich duizelig, kregen ze last van brandwonden en haaruitval. Inmiddels zijn enkelen van hen overleden (thetimes.co.za).
Het schip de Iran Deyanat was volgeladen in de Chinese havenstad Nanjing en opweg naar Rotterdam waar het 42500 ton ijzererts en ‘industriële producten’ zou lossen voor een klant in Duitsland. Maar na de mysterieuze gezondheidsklachten van de piraten, doen er speculaties de ronde dat het schip heimelijk op weg was naar Eritrea om chemische wapens te leveren aan islamistische strijders uit Somalië. Als dat waar zou zijn dan plaatst het de eigenaar van het schip: Islamic Republic of Iran Shipping Lines (IRISL, indirect geleid door het Iraanse leger) in een lastig geopolitiek parket. Maar wellicht is het gewoon de ‘schuld van de Chinezen’? FNV Bondgenoten voert immers al langer actie tegen gegaste containers uit (met name) China en overlijden er nu Somalische piraten i.p.v. Rotterdamse havenwerknemers?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Bladblazers
, door
“Zo gaan wij met geen enkele Rotterdammer om en al helemaal niet met hardwerkende Rotterdammers die zorgen dat wij elke dag veilig over een schone straat kunnen.”
De PvdA Rotterdam kiest partij voor de gewone man in de bladblazersoorlog met de plaatselijke SP, met als inzet: wie is er hier nou een debiel?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Slag bij Waterloo-festival: ‘And the rest is history’
, door
In Nederland vindt in de zomer eigenlijk elk weekend wel een festival plaats. Soms zijn dat grote evenementen en soms hele kleine bijeenkomsten. Een voorbeeld van zo’n kleiner evenement is het Slag bij Waterloo-festival in Rotterdam dat aanstaande zaterdag 14 juni zijn zesde editie beleeft. Wat voor mensen organiseren dit soort dingen eigenlijk, hoe komen ze op het idee en wat komt er allemaal bij kijken? Voor een antwoord op deze vragen toog GeenCommentaar naar Rotterdam voor een gesprek met de studenten Frederik Muskens, het opperhoofd van dit jaar en Jurjen Mooiweer, een van de jongens die al vanaf het begin betrokken is. Met de vijf andere bewoners van hun studentenhuis in de Waterloostraat vormen zij de organisatie van dit jaarlijkse gratis festival, waar dit jaar niet alleen diverse bandjes, maar ook straattheater, een openluchtgalerie en diverse workshops voor kinderen te bekijken, te beluisteren en te beleven zijn.
JM: Ergens in februari in 2003 vierden wij ons jaarlijkse kerstdiner met al onze oud-huisgenoten. Op een gegeven moment komen twee jongens binnen met Napoleonpakjes aan en zeggen dat ze een belangrijke mededeling hebben. Ze hadden al een tijd geroepen dat ze een feest wilden geven, iets van een barbecue met bier op straat, voor de buurt. Nu kondigen ze aan dat ze het ook echt gaan organiseren en dat iedereen is uitgenodigd. Dat was een soort van point of no return: nu moesten ze! Het feest zou plaats moeten vinden op 18 juni: de dag van de Slag bij Waterloo.
Ja, dan ga je aan de slag. Vrienden en buurtbewoners waren zo enthousiast en kwamen zelf ook met zoveel ideeën dat we niet konden volstaan met alleen een barbecue. Dus we wilden ook een podium met muziek en poezie en zo. Via het restaurant in de straat hadden we in ieder geval een horecavergunning. Maar goed, toen moest er natuurlijk ook nog wel geld komen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rotterdamse (min)achting voor de wet
, door
Toegegeven, het begon allemaal met een domme vergelijking door de ombudsman zelf, die door Leefbaar Rotterdam werd aangegrepen voor een poging tot karaktermoord, met als doel het vooral niet inhoudelijk over de kritiek van de ombudsman te hebben. Die vindt dat Rotterdam systematisch de privacy van haar burgers schendt. Ook in de leefbaarloze coalitie moest GroenLinks echter alle zeilen bijzetten om te zorgen dat de inhoudelijke kritiek op tafel bleef. Met een teleurstellend resultaat: B&W wijzen de kritiek van de ombudsman categorisch af.
Rotterdam meldt regelmatig met trots dat ze ‘de grenzen van de wet’ gaat verkennen. Dit betekent dat de beleidsvraag niet luidt ‘is dit duidelijk binnen de wettelijke marges?’, maar ‘kunnen we hiermee wegkomen?’. Het Rotterdamse gemeentebestuur straalt nu al zes jaar uit dat ze de wet vooral ziet als een hinderlijke beperking bij het bereiken van haar sociale beleidsdoelstellingen.
De overheid volgt hiermee een trend van maatschappelijke boertigheid, waarbij iedereen op hoge toon maximalisering van zijn eigen handelingsvrijheid opeist, terwijl van anderen deemoedigheid verwacht wordt. Dat kun je roemen als een overwinning van de democratie, zoals B&W doen in hun brief. Als burgers over de schreef gaan, dan is het ‘proportioneel’ dat de overheid ook over de schreef gaat. Zo’n overheid verdient burgers die zelf ook de grenzen van de wet opzoeken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Weekendquote – Godwin in Rotterdam
, door
“Ik verzet me hevig tegen het beeld dat ik geen helder zicht zou hebben op de grootstedelijke problematiek en dus geen recht zou hebben om de ‘het-doel-heiligt- de-middelen-gedrag’ te kritiseren.”
Heerlijke discussie dit. Rotterdam zoekt de grenzen van de wet op in haar strijd voor “veiligheid” en “fatsoen”. De persoon wiens rol het is om kritisch te zijn, de ombudsman, wordt vervolgens de boeman door de nodige kanttekeningen erbij te zetten. Geheel volgens de Amerikaanse methode van “If you’re not with us, you’re against us.” wordt iedere vorm van kritiek terzijde gelegd. En hoe kan je dat beter doen dan door de vergelijking te leggen met de Tweede Wereldoorlog. Het wordt de ombudsman in de mond gelegd, maar het is gewoon Leefbaar Rotterdam die Godwin’s law als standaard wapen in de discussie gebruikt. Hier een stukje uit het bewuste rapport over hoe de discussie vorig jaar al liep:
“Zonder de door hem gemaakte beroepsfout te willen miskennen, daar is hij terecht over aangesproken, wil de ombudsman op deze plek raadsleden verzoeken hem zoveel mogelijk tijdens vergaderingen (waarbij de ombudsman formeel geen rol vervult en geen weerwoord kan geven), geen woorden in de mond te leggen en/of zaken toe te dichten die niet juist zijn:
Bijvoorbeeld: De heer Van Heemst (PVDA) zegt, blijkens de notulen van de raadsvergadering van 25 januari 2007 dat de ombudsman zou hebben opgemerkt: ‘Eerst zondigen, dan bezinnen en daarna vergiffenis schenken’. De ombudsman heeft slechts de woorden van een stadsmarinier weergegeven.
De heer Sörensen (Leefbaar Rotterdam): ‘En het huidige college wordt vergeleken met het college, dat tijdens de tweede wereldoorlog onze stad bestuurde.’ Dit heeft de ombudsman nooit gezegd.
De heer Pastors (Leefbaar Rotterdam): ‘De ombudsman, die lid is van Groen Links, heeft…. De ombudsman is nimmer lid van een politieke partij geweest.
De heer Sörensen (Leefbaar Rotterdam):’Blijkbaar vindt u ook, dat ambtenaren SS ‘ers en SD’ers zijn.’ De ombudsman heeft zulks nooit gezegd.
De heer Pastors (Leefbaar Rotterdam): ‘Het gaat erom dat de Ombudsman het doel van de interventieteams….. op één lijn stelt met de jodenvervolging.’ De ombudsman heeft dit niet gedaan.
De heer Pastors (Leefbaar Rotterdam): ‘Hij heeft bedoeld te zeggen dat de nazi’s aan jodenvervolging deden en de gemeente Rotterdam in feite iets dergelijk doet.’ De ombudsman heeft dit niet bedoeld.”
Quote du Jour: de iPhone 3G van Apple en Onze Lieve Heer
, door
“Als Onze Lieve Heer had gewild dat Apple mobieltjes ging verkopen had-ie het vast niet laten gebeuren dat er jaarlijks een miljard Finse telefoontjes bijkomen.”
Aldus een reaguurder op Marketingfacts over de iPhone 3G van Apple, die vandaag in 22 landen, inclusief Nederland, wordt gelanceerd (en waarvoor gisteravond al vijfhonderd telefoonfreaks in de rij stonden voor een winkel in Rotjeknor en waar zelfs het Reformatorisch Dagblad een reporter voor op pad had gestuurd).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.