Het loopt wel los met die Trump; toch?

De VS hebben Richard Nixon overleefd, dus zal het met Trump ook wel meevallen. Maar helemaal gerust ben ik er toch niet op. Briljante visie van Sarah Palin: “we gaan hand in hand met Brexit.” Dat zegt ze niet omdat de V.S. ook lid van de EU zijn, maar omdat de wereld wordt beschouwd als de status quo versus de rebellie daartegen. Dat is ook wat boeit na een doorwaakte nacht: wat betekent de overwinning van Trump voor onze eigen politiek en de EU? Dat we zijn verlost van een polariserend moddergevecht? Kijk naar de overwinningsspeech van president-elect Trump. Ik was tevreden met zijn saaie rust: hij deed alles wat nodig was, feliciteerde Hillary met haar campagne en prees haar zelfs en dankte haar voor ‘public service’, gedurende vele jaren. Dat gaf wel een beetje onrust onder zijn gehoor.

Door: Foto: IoSonoUnaFotoCamera (cc)
Quote du Jour

Quote du jour | Phan Thị Kim Phúc

, door

Tenslotte, als ik nog even mag ja, dank, is het wellicht vervelend om te moeten zeggen, en ik vind dat het mijn rol en taak is als journalist om zoiets te zeggen, maar de vader van dat meisje, of voor mijn part haar moeder of oudere zusje of tante, laat haar zomaar naakt over straat huppelen, terwijl het daar oorlog is! Oorlog! Er wordt daar ge-bom-bar-deerd, Jeroen! Dan laat je je kind toch niet rennen? Hoe haal je het in je hoofd? Dan trek je zo’n meisje toch snel effe wat aan?! Een jurkje bijvoorbeeld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Progressieve Politiek en Vrijzinnige Religie

, door

Er wordt wel eens gesteld dat je de geschiedenis van het Nederlandse partijenstelsel niet kunt begrijpen zonder te kijken naar de ontwikkeling van de Nederlandse kerken. En dat is heel terecht: Christelijke partijen hebben hun wortels in kerken en hebben hun bestaan deels te danken aan kerksplitsingen. Maar er is een onbelichte kant: de geschiedenis van het vrijzinnige Christendom, en haar invloed op progressieve politiek.

Zoals we allemaal weten is het CDA is ontstaan uit de ARP, de CHU en de KVP. De KVP was de partij van Katholieken die zochten naar politieke macht nadat ze jaren in de politieke marge waren gezet. De ARP was opgericht na een splitsing in de Nederlands Hervormde Kerk, de grote protestantse kerk. De CHU werd opgericht met name door de overgebleven leden van de Nederlands Hervormde Kerk die daarnaast weinig zagen in de samenwerking tussen de ARP en de Katholieken. De ChristenUnie is een fusie van de GPV en de RPF. De GPV was een gevolg van een kerkscheuring in de ARP-gelieerde Gereformeerde Kerk en de RPF was opgericht door ARP’ers die liever bij de GPV zaten maar dat om kerkelijke redenen niet mochten. Het CDA had nooit kunnen vormen als de progressieven in de Katholieken en Protestantse kerken niet de hokjes- en schotjesgeest daar hadden doorbroken en de CU had nooit kunnen vormen als de aan de GPV-gelieerde Vrijgemaakt Gereformeerde Kerk niet moderner was geworden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Nixon dreigde met vergelding atoomaanval Sovjet-Unie op China”

, door

De wereld was in 1969 dichtbij een kernoorlog. Tenminste als de claims in een Chinees geschiedenistijdschrift kloppen (EarthTimes / RTLZ). In 1969 liep een grensconflict tussen China en de Sovjet-Unie hoog op. Bij twee gewapende incidenten op Zhenbao Island (letterlijk “schateiland”) in de Ussuri grensrivier in de noordoostelijke Khabarovsk Krai regio vielen in maart 1969 aan weerskanten tientallen doden. Zeven jaar daarvoor was er ook al een conflict tussen beide landen, maar toen aan de westgrens waar zestigduizend Oeigoeren vanuit China de Sovjet-Unie in vluchtten.

De spanningen kwamen voort uit ontevredenheid in Beijing met het verlies van land een eeuw daarvoor en men wilde oude verdragen die nog met de Russische tsaar waren gesloten opzeggen. Chinese onderzoekers menen nu dat Moskou een atoomaanval op China overwoog om de grensconflicten in haar voordeel te beslechten. Toen de Amerikaanse president Richard Nixon hiervan hoorde ging deze echter pal achter China staan en liet weten dat hij een nucleaire aanval op China zou vergelden. Om dit statement kracht bij te zetten liet Washington nucleaire bommenwerpers naar de Russische grens vliegen. Hierop bond Sovjet-leider Leonid Brezjnev in.

Deze spanningen waren al eerder beschreven door Amerikaanse historici. Maar dat er sprake zou zijn geweest een zeer ernstige dreiging voor een mondiale kernoorlog is nieuw. Na de Cuba-crisis (1962) en Able Archer-crisis (1983) is de wereld dus ook in 1969 met de “Sino-USSR-crisis” op het nippertje ontsnapt aan een kernoorlog.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Waan van de dag

Hoe de Republikeinse Partij de partij van de blanke man werd

, door

LONGREAD – Ian Haney López laat aan de hand de verkiezingsstrategieën van George Wallace, Barry Goldwater en Richard Nixon zien hoe de Republikeinse Partij vanaf de zestiger jaren gecodeerd racisme adopteerde als de sleutel tot electoraal succes.

Hier een voordracht van Haney-Lopéz over gecodeerd racisme in de hedendaagse politieke arena op TEDx.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

US Healthcare | For profit only

, door

nixonHet hele healthcare-debat in de VS loopt nog steeds, ook al is een belangrijke horde genomen. In deze discussie is het wel aardig om een stukje historie van de Nixon-tapes te vernemen. Hier de dialoog over het onderwerp:

Ehrlichman: This is a–
President Nixon: I don’t [unclear].
Ehrlichman: –private enterprise one.
President Nixon: Well, that appeals to me.
Ehrlichman: Edgar Kaiser is running his Permanente deal for profit. And the reason that he can do it–I had Edgar Kaiser come in talk to me about this, and I went into it in some depth. All of the incentives are toward less medical care, because–
President Nixon: [Unclear.] Ehrlichman: –the less care they give them, the more money they make.
President Nixon: Fine. [Unclear.] Ehrlichman: [Unclear] and the incentives run the right way.
President Nixon: Not bad.

Ah, dat waren nog eens tijden

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

In de schaduw van zijn voorgangers

, door

Een interessante reeks artikelen bij de Internationale Herald Tribue: in “Obama at 100 Days: How Does He Compare?” vergelijken vijf auteurs de nieuwe president Barack Obama met vijf van zijn voorgangers, te weten Franklin D. Roosevelt, John F. Kennedy, Lyndon B. Johnson, Richard Nixon en Ronald Reagan.

Obama heeft het niet zo zwaar als Roosevelt destijds maar beide hebben veel in gemeen volgens Jean Edward Smith, Roosevelt-biograaf: beiden zijn in staat geweest het denken van Amerikanen over hun overheid te veranderen. Tot aan de Depressie van de jaren dertig werd overheidsbemoeienis veelal gewantrouwd en dit argwaan werd door Ronald Reagan gedurende de jaren tachtig nieuw leven ingeblazen. Niettemin lijkt Obama er nu in te slagen de kritiek dat hij Amerika tot het socialisme bekeerd (Roosevelt ondervond soortgelijke beschuldigingen) van zich af te slaan.

Ook met Reagan is Obama echter vergelijkbaar, schrijft Louis Cannon. Beiden hebben groots retorisch talent; beiden worden als ideologen gezien; tegenpolen zelfs. In werkelijkheid was Reagan veel pragmatischer dan tegenwoordig vaak wordt aangenomen. Zo weerstond hij druk vanuit zijn eigen partij om de sociale zekerheid verder af te bouwen. Reagan begreep dat Amerikanen overwegend conservatief zijn en liefst zo weinig mogelijk verandering zien. Obama lijkt tot dusver ook niet zo een grote veranderaar: liever bouwt hij voort op bestaande structuren en regelgeving. Met Reagan deelt de nieuwe president echter ook een minder aantrekkelijke eigenschap: beiden hebben de staatsschuld aanzienlijk laten oplopen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

David Frost op 74-jarige leeftijd overleden

, door

David Frost, de BBC-coryfee, is vandaag op 74-jarige leeftijd overleden. Hij werd wereldberoemd toen hij in 1976 Richard Nixon interviewde over zijn presidentschap en het Watergate-schandaal. Over dat interview is in 2008 een speelfilm gemaakt.

Het volledige interview tussen Frost en Nixon is op Youtube terug te vinden. Hierboven deel 1.

Volgende