[qvdd]"For most Americans, this debate has never been about abstractions, the fight between right and left, Republican and Democrat - it's always been about something far more personal." "It's about every American who knows the shock of opening an envelope to see that their premiums just shot up again when times are already tough enough." Barack Obama laat zich weer eens van zijn briljantste retorische kant zien, nadat zijn hervorming van de gezondheidszorg door het congres geloodst is. "It's about every parent who knows the desperation of trying to cover a child with a chronic illness only to be told "no" again and again and again." "It's about every small business owner forced to choose between insuring employees and staying open for business. They are why we committed ourselves to this cause." "Tonight's vote is not a victory for any one party - it's a victory for them. It's a victory for the American people. And it's a victory for common sense."
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Ik heb de afgelopen maanden weer echt staan schuimbekken bij het horen van al die gore stoplappen over de islam. Volgens Viktor Klemperer (een linguïst die de taal van het Derde Rijk heeft bestudeerd) gaan woorden vooraf aan het echte geweld, en dat is exact wat er nu aan het gebeuren is. Oké, misschien ben ik wel hysterisch – ik hoop het uit de grond van mijn hart – maar het ziet er niet goed uit. Eén voorbeeld: de voorbije weken heb ik meermaals de vraag moeten slikken – nota bene van mensen met een universitair diploma – ‘noem eens één islamitisch land dat ook een democratie is?’. Kijk, daar val ik dus telkens van op mijn gat, hé. Indonesië is met zijn 300 miljoen inwoners het grootste islamitische land ter wereld én het heeft op de koop toe al een vrouw als president gekozen (Megawati Sukarnoputri, dochter van Sukarno, red.)! Oké: kind vàn, maar dat kun je ook rustig zeggen over Freya Van den Bossche of Leona plus Maya Detiège. Om maar te zwijgen van George W. Bush! Soit: wat antwoorden al die mensen doodleuk, na hun verbijstering omdat ze ook eens worden tegengesproken? Dat Indonesië geen échte democratie is. Het is verdorie nooit goed! Alsof je dat ook niet kunt beweren over tachtig procent van alle andere landen, de VS inbegrepen, en volgens velen zelfs België. Islamkritiek is allang overgegaan in totale islamofobie, en daar blijf ik me over opwinden. Of wanneer ik me als janet weer eens moet verantwoorden voor de janetten in Iran! Niemand weet nog dat een imam, senator Cemal Cavdarli, in ons eigen parlement voor het homohuwelijk heeft gestemd. Tegen zijn goesting zoals veel andere tsjeven ( = bijnaam voor een Belgische politieke christen nvdr), maar hij hééft zo gestemd en is daar op tv over geïnterviewd. Is die man daarna gestenigd? Uitgestoten? Opgehangen? Van de Boerentoren gesmeten? Op CNN gekomen, of bij ‘Pauw & Witteman’? Nee! Platweg vergeten omdat hij niet in het propagandaplaatje past. Islamofoben willen eenvoudigweg niet dat er iets verandert, ze willen hun stoplappen als een mantra blijven opdreunen. Alles wat daarop een nuance of correctie betekent, wordt weggeknipt. Maar wat hou je dan nog over? Retoriek, en ik betwijfel of dat aan de problemen – die er wel degelijk zijn – ook maar iets verhelpt.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.