De Democraten keren terug in Trumpland

“We hebben geen nietsnut nodig in Washington D.C.” galmt in een verkiezingsspotje in Montana. Al langer worden de Amerikaanse reclameblokken gevuld met anti-Trump advertenties, maar eind vorige maand ging de Lincoln Project, een groep anti-Trump Republikeinen, een stapje verder: naast hun aanval op president, halen ze nu ook uit naar Republikeinse senatoren. Nu President Trump daalt in de peilingen, verleggen anti-Trumpgroepen steeds meer hun focus naar de Senaatsverkiezingen. Ze vinden dat Republikeinse senatoren te weinig hebben gedaan om Trump in te perken en zijn bang dat als Biden gekozen wordt, een Republikeinse Senaat in de toekomst een grote belemmering kan vormen. Vandaar dat de ether gevuld wordt met spotjes tegen de Republikeinse senatoren. Vooral de Republikeinen in Trumpland, de staten die de president vier jaar terug met ruime marge won, moeten het ontgelden.

Door: Foto: Foto door Gage Skidmore copyright ok. Gecheckt 09-11-2022
Foto: Peter Stevens (cc)

Amerika is tot diep in het nieuws verdeeld

ACHTERGROND - Kijk even naar onderstaand plaatje. Het is een afbeelding van het Amerikaanse media-landschap. U hoeft uw ogen niet samen te knijpen om te zien dat de blokjes met daarnaast in vet Democrats een bijna perfect tegenovergesteld beeld is van de blokjes daaronder (met, in vet, Republicans). Met andere woorden: Democraten hebben in meer dan 22 bronnen enigszins vertrouwen, Republikeinen hebben dat in meer dan 20 bronnen niet. De kloof tussen beide kan bijna niet groter en we hoeven niet naar media te kijken om die kloof nog deze campagne te overbruggen.
© PEW Research Center Democrats express more trust of most news sources asked about; Republicans express more distrust

Het verslaan van de Amerikaanse verkiezingen is eenvoudig. De meeste Nederlandse journalisten spreken Engels en Amerika is prima ontsloten. Er zijn veel media die vaak over de campagne berichten.

Amerikanen zijn, zo nodig, via slimme zoekacties op sociale media aan hun taas te trekken. We kunnen, vanachter ons bureau, aan de slag met het mooiste verhaal voor de buitenlandredactie: de strijd om de machtigste baan van de wereld. Dat verslag kan niet meer zonder het besef dat tussen Democraten en Republikeinen dus een kloof gaapt.

Republikeinen geven aan in de week van het onderzoek slechts één bron voor hun politieke nieuws te hebben gebruikt: Fox. Democraten geven aan er vijf te hebben gebruikt: CNN, NBC News, ABC News, CBS News and MSNBC. Om het nog wat scherper te krijgen:

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

De impact van fossiel geld op klimaatbeleid VS

Volgens senator Sheldon Whitehouse heeft de uitspraak van het Hooggerechtshof in de VS in de zaak Citizen United geleid tot een stortvloed aan donaties van belanghebbenden in fossiele brandstoffen en heeft sindsdien geen enkele Republikein meer maatregelen ten behoeve van het kimaat gesteund:

Before the 2010 ruling, “There was a constant steady heartbeat of Republican climate change activity in the Senate,” says Whitehouse. Then, after the ruling, “No piece of carbon dioxide regulation legislation has managed to get a single Republican co-sponsor in the Senate.” The reason? Moderate Republicans fear political retribution from the powerful Koch brothers and their allies in the fossil fuel industry.

Foto: Benoît, simple escargot (cc)

De nieuwe Democratische partij: E pluribus unum

COLUMN - ‘Gallia est omnis divisa in partes tres’ zo begint Julius Caesar zijn beroemde werk De Bello Gallico. De Romeinen hadden lange tijd zonder grote moeite de losse Gallische stammen verslagen. Maar in 53 voor Christus stuitten de Romeinen op groot verzet: de jonge Vercingetorix verenigde de Gallische stammen tegen hun gezamenlijke vijand. Als één leger trokken zij op tegen de Romeinen.

Maar wat hebben een conservatieve zwarte inwoner van Mississippi, een Starbucks-drinkende liberale student uit San Francisco en een pindaboer uit Georgia gemeen?

Allen zijn lid van Democratische Partij.

E pluribus unum

In tegenstelling tot de Democratische partij is het Republikeinse electoraat vrij homogeen. Negen op de tien Republikeinen is wit en het overgrote deel is protestant en conservatief. De Democratische partij is daarentegen vooral een verzameling van niet-Republikeinen: van zwart en Aziatische Amerikanen tot ‘hispanics’ , joden en boeddhisten. Daarnaast kiezen vrouwen voor de Democratische partij 56%-37%.

Een divers electoraat zorgt voor een diverse volksvertegenwoordiging. Maar soms komt diversiteit samen met verdeeldheid. De Democratische partij moet een verenigd front maken met losse facties. En zonder persoon om zich achter te verenigen loopt het doorgaans niet goed af.

Geen wonder dat de afgelopen verkiezingen een succes waren voor Republikeinen. In 2008 en 2012 stond Obama op de kieslijst en hadden Democraten geen problemen op het electorale vlak. Maar zonder Barack om het stembiljet viel de broze coalitie in 2010 en 2014 uiteen.

Foto: Gowy-icaro-prado(cc)

Icarus: de nieuwe Republikeinse partij

COLUMN - In de aanloop naar de Amerikaanse Midterm-verkiezingen op 6 november schrijft Joris Canoy een serie columns over wat er zo al achter de schermen gebeurt. Met nieuws dat in de mainstream media niet vaak is te lezen.

Daedalus, architect van Koning Minos, zat samen met zijn zoon Icarus gevangen in een toren op Kreta. Hij besloot twee paar vleugels te maken en bereidde zijn ontsnapping voor. Zijn waarschuwing aan Icarus luidde als volgt: “Icarus, ik waarschuw je, dat je halfhoog vliegt, opdat het niet gebeurt dat als je te laag zult gaan het water de veren zwaar maakt, of als je te hoog gaat, de zon ze verbrandt.

De volgende uitspraak komt vaak voorbij: De Republikeinse partij bestaat niet meer, dit is de Trumppartij. En inderdaad, grofweg 9 van de 10 Republikeinen staat achter de president. Bij het gehele volk scoort hij veel lager: slechts 4 van 10 Amerikanen steunt hem.

Loyaliteit

Deze tegenstelling tussen Republikeinen en de rest van de VS heeft zo zijn gevolgen voor de partij. De VS werkt namelijk met een systeem van voorverkiezingen: partijleden nomineren hun kandidaat in de voorverkiezing, waarna deze het opneemt tegen de kandidaat van de andere partij in de normale verkiezing.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du jour | De nieuwe Franco

Onder Republikeinen in de VS is Poetin langzamerhand steeds minder impopulair aan het worden. Sommigen, zoals Trump, maar ook evangelistisch voorman Franklin Graham, vinden Poetin zelfs ronduit een toffe peer.

Waar komt die populariteitsverschuiving vandaan?

Volgens Jeet Heer is dit eigenlijk helemaal niet opmerkelijk, maar gewoon business as usual:

[…] for decades after WWII, the right celebrated dictators like Spain’s Francisco Franco for providing firm leadership to disordered societies. Mid-twentieth-century conservatism was deeply skeptical of democracy, especially in the wake of Franklin D. Roosevelt’s four presidential election victories and the fact that successful Republicans like Dwight Eisenhower refused to roll back the welfare state because it was too popular. Beyond these electoral concerns, there was a strong sense that democracies were too weak and decadent to stand up to the communist threat.

This lead many on the right to sing the praises of strongmen. “General Franco is an authentic national hero,” William F. Buckley declared in 1957. When the Spanish dictator died in 1975, James Burnham, Buckley’s colleague in National Review, wrote, “Francisco Franco was our century’s most successful ruler.” For Buckley’s brother-in-law L. Brent Bozell, Franco’s Spain embodied an authentic Catholic culture that could more strongly resist the degradations of liberalism and communism than America. […]

Now the American right has gone full circle, and once again has a soft spot for an autocrat who promotes nationalism and heteronormativity. It wasn’t just the failure of Iraq that soured conservatives on their brief love of democracy. The rise of Barack Obama and the political success of liberal social causes, especially LGBTQ rights, has demoralized many on the right, who are now looking to foreign lands and autocratic leaders to stem the tide of moral degradation. In effect, Putin is the new Franco.

Foto: IoSonoUnaFotoCamera (cc)

Het vermogen om te regeren

ACHTERGROND - De zorgen over een manifeste psychiatrische patiënt Trump in het Witte Huis en zijn apocalyptisch denkende rechterhand Bannon groeien.

Donald Trump is een ernstige narcist en in vergelijking met zijn vroegere manier van praten wellicht ook dementerend. Steve Bannon heeft zich tegenstander van het systeem verklaard en slaagt aardig in de destructie ervan, die hij heeft beloofd. Hij verwacht ook een oorlog met China, binnen vijf jaar. Dat plaatst de logica van een verhoging van Trump’s defensiebudget met 10% in een onrustbarend licht. Tenslotte is Bannon veiligheidsadviseur, maar een die “verliefd is op oorlog”.

In een eerdere post sprak ik over het denken van Alexander Dugin, de huisfilosoof van Poetin, die ook in Turkije een serieuze status geniet. Onrustbarend is dan te vernemen dat de ontslagen Flynn niet alleen contacten met de Russen had, maar mogelijk ook belangen van Erdogan behartigde. Uiteraard tegen een aardig zakcentje als vergoeding voor de kosten.

Wat daarvan waar is, zal nog blijken. Maar het is goed dat iedereen ‘Amerika deskundige’ is. Veel meer dan een goede verbinding met Youtube en een kritische geest is daarvoor niet nodig. Ik praat de verontruste lezer even bij.

Verzetsrapporten

Überchristelijke presidentskandiaat Ted Cruz verzeild in seksschandaal

Landelijk roddelblad The National Enquirer onthult dat Cruz met minstens vijf maîtresses de lakens heeft gedeeld, waaronder conservatieve campagneadviseurs en een prostituée.

Dat is pikant, aangezien Cruz zichzelf heeft neergezet als een oerchristelijke, bijna theocratische evangelical, die Amerika weer een christelijke natie wil maken. ‘Family values’, ’the sanctity of marriage’, dat soort kul bijt hem nu in z’n kont.

Cruz is binnen de Republikeinse voorverkiezingen ook de voornaamste opponent van Trump.

Volgende