Sarkozy vreest nieuwe mei ’68

Tot een paar jaar terug werd 1968 gezien als een soort wonderjaar. De babyboomers, die toen het maatschappelijk debat nog domineerden, zagen het als het jaar waarin zij collectief de wereld probeerden te veranderen. De verbeelding aan de macht, en dat soort slogans. En wee het gebeente van de niet-babyboomer die het waagde om de erfenis van '68 ter discussie te stellen (bijvoorbeeld door de zeggen dat er uiteindelijk niet zoveel bereikt is).

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brandend Griekenland is nog niet klaar met de jeugd

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van Thomas van Aalten

Athene. Stad waar anarchie en democratie samenkomen. De situatie in Griekenland na de dood van de 15-jarige Alexandros Grigoropoulos is moeilijk te beschrijven. Je lost niets op door ‘de raddraaiers op te pakken en hardhandig aan te pakken’. Het geweld zal nog verder oplaaien en Griekenland naar de status van derderangs land slingeren als er niet snel iets wordt gedaan aan de cultuurclash.

Het is een veelzeggende foto die de wereld over is gegaan: politiemannen houden op straat een vermomde jongen in bedwang. Op zijn trui staat het logo van Anti-Flag, een Amerikaanse (en volgens Wikipedia) ‘anti-militaristische’ punkband. Ik weet zeker dat de jongen slechts zou stamelen en zijn ‘boodschap’ nauwelijks kan verwoorden. Maar plaats het tegenover het andere Griekenland dat wij nauwelijks kennen. Een kwart van de jongeren is werkloos. Het hoger onderwijs biedt nauwelijks kansen; heb je een master van de universiteit, kan je nog voor een paar honderd euro ongeschoolde arbeid verrichten. Tot je dertigste thuis wonen, de mediterrane traditie ten spijt, vergroot niet de bewegingsvrijheid die elk jong mens gegund is. No Future in Griekenland. Onbedoeld ontstaat er het zoveelste pleidooi voor een nieuw Griekenland, in het kielzog van een rampzalig sterfgeval.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoor wie relt daar kinderen?

, door

We’re overwhelmed by weirdos, guys who are not students and who act violently during our protests. They’re the ones who throw marble blocks on the police and firemen. (France24)

“Omringd door gevaarlijke gekken”, kent u die uitdrukking?! Wie zelf wel eens bij rellen aanwezig is geweest kent dat vast wel. Bij demonstraties die uit de hand lopen zijn het bijna altijd afwijkende buitenstaanders die de eerste steen gooien: vechtersbazen en undercover agenten. Maar in Griekenland lijkt er meer aan de hand. De oorspronkelijke demonstranten zijn vervangen danwel aangevuld door andere groepen en onderling wordt er ook gevochten. Het protest lijkt net als bij de rellen in de franse banlieues ongericht en niet meer politiek gemotiveerd. En dat is jammer zou de echte revolutionair zeggen. Een rondje langs de expatblogs van Griekenland leverde de volgende waarnemingen op:

Een Brits Cypriotische Griek zinspeelt op zijn blog op een complot. What if this was all a set-up. A plan to take our attention away from the reality. The reality that a young life had been put to an end even before it had begun (It’s All Greek To Me).

Een Britse leraar engels in Noord-Griekenland ziet confrontaties tussen burgers. In Patra and Larissa angry citizens attacked protesters in the cities universities. In addition riot police allowed groups of youths to throw rocks back at anarchist protesters in the university of Thessaloniki. (Teacher Dude’s Grill and BBQ)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Fotos des Tages – Rellen in China

, door


China in beweging, afgelopen weekeinde: in de provincie Guinzhou wordt een 15-jarig meisje verkracht en vermoord. De verdachten zijn drie familieleden van lokale partijbonzen, na een paar uur verhoor staan ze weer op vrije voeten. De gewonde oom van het slachtoffer doet zijn verhaal voor de televisie vanuit het ziekenhuis, een paar uur later komt hij plotseling te overlijden. De bevolking vermoedt dat de zaak in de doofpot wordt gestopt, op discussiefora is het een drukte van belang: hevige rellen breken uit. Het officiële persagentschap doet de rellen af als onbelangrijk en een misverstand, verder komen er geen beelden naar buiten. Behalve dan op dat vermaledijde internet… Voor meer foto’s en de op ‘de chinese Youtube’ gecensureerde filmpjes klik hier.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Toonzetting

, door

De Curaçaose gemeenschap is zich rotgeschrokken van een racistisch incident, gericht tegen Nederlanders, waardoor een blanke man met een schedelbreuk in het ziekenhuis is beland.

Een politieke betoging op Curaçao is eergisteren uitgemond in een jacht op blanke Nederlanders.

De eerste regels in de Volkskrant en de Telegraaf over hetzelfde onderwerp deze morgen, waarbij beide kranten zich qua toonzetting gemakkelijk laten herkennen. Is de Telegraaf hetzerig of neemt de Volkskrant de Antillianen te veel in bescherming? Of allebei? OF geen van beide?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sla vaker een kraker!

, door

Van de week was ik getuige van de ontruiming van een kraakpand. Het betrof een pand in Almagro, een centrale, wat verarmde wijk van Buenos Aires. Kraken en ontruimen, ze waren wa van mijn netvlies verdwenen, deel geworden van een ver verleden. De televisiebeelden van de jaren tachtig staan me bij: die brandende tram (lijn 10), eindeloze rijen blauwe busjes, ronde rieten schilden, barricades en waterkanons.
“ME, weg ermee!” schreeuwden de krakers en hun sympathisanten. Als weerwoord zat op een aantal ME-busjes een sticker met de tekst “sla vaker een kraker”. De ongeregeldheden kregen de geuzennaam krakersrellen. Als er iets of iemand was dat de verzuilde, vastgeroeste en onrechtvaardige samenleving zou gaan veranderen, dan was het de kraakbeweging. En mocht dat doel te hoog gegrepen zijn, dan hielp het in elk geval tegen de woningnood. Kraakpanden werden broedplaatsen voor activisme, kunst, cultuur en theater. Een beetje kraakpand had een drukkerijtje, een podium, ateliers en een bar. Krakers waren jonge, hoger opgeleide, kansrijke en bevlogen mensen.

Het enige kraakpand van enige omvang dat ik ooit bezocht heb, was het Utrechtse pand “De Bruelende Aap” gevestigd in een kloostercomplex in het centrum van de stad. Sinds 1998 prijkt er Grand Hotel Karel V op de gevel en is het een luxe hotel. Het heeft wel wat, een kraakpand op een A-locatie. Zo voelt het immer vertrouwd op de spuistraat langs Vrankrijk te lopen en is het pand ‘Ubica’ aan de Ganzenmarkt in Utrecht misschien wel het toppunt van vrij Nederland: een vredig, dorps aandoend pleintje met de vaste ingrediënten gemeentehuis, brandweerkazerne, kroeg en … kraakpand.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende