Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Rellen in Engeland ook elders?
Het nieuws is vluchtig. De rust in Engeland is weer gekeerd, Libië eist de aandacht op, dus over tot de orde van de dag… Maar de onbehaaglijke feiten van geweld en plundering blijven. Streng straffen is de Britse reactie. Maar helpt dat? En waartegen zou dat dan moeten helpen? Wat gaan onze sterke ministers doen, als er in Nederland rellen uitbreken? Streng straffen, wed ik.
Als je de stedelijke samenlevingen van Londen en Parijs bekijkt, zie je ontsporende metropolen, of supersteden. De centra zijn modern, goed onderhouden, blank en commercieel. Maar uit het centrum richting buitenwijken treedt verkleuring op; de koloniale verledens tonen zich in de eethuizen, de armoede en de werkloosheid neemt sterk toe, de kerk wordt moskee, het straatbeeld toont geen economische spanning, maar verveling. Is het overdreven om van “twee naties” te spreken? De ene is die van het succes, het snelle geld, de welvaart: de andere die van het gebrek aan perspectief, de gefrustreerde verwachtingen, de armoede en de tegencultuur.
Het is de maatschappelijke tweedeling, die Den Uyl bestreed met de formule: “de boel een beetje bij elkaar houden”. Hij was als wethouder in Amsterdam verantwoordelijk voor de Bijlmer, de eerste wijk waar ook wij er niet in slaagden de boel bij elkaar te houden. Maar: het aardige van ons land is dat de schaal van de problemen niet zodanig is dat er niets meer kan. De Bijlmer werd grondig verbouwd en aangepakt en het resultaat is heel behoorlijk. De tijd dat de stad een segregatie-machine werd genoemd, ligt al weer even achter ons.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
This is real democracy
De Israëlische mash-up kunstenaar Kutiman heeft een fraaie compilatie gemaakt over democratie anno 2011. Ik denk dat hij goed het sentiment van nu weet te vatten. Of is het stemmingmakerij?
Via Open Culture.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.