Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Rellen in Engeland ook elders?
Het nieuws is vluchtig. De rust in Engeland is weer gekeerd, Libië eist de aandacht op, dus over tot de orde van de dag… Maar de onbehaaglijke feiten van geweld en plundering blijven. Streng straffen is de Britse reactie. Maar helpt dat? En waartegen zou dat dan moeten helpen? Wat gaan onze sterke ministers doen, als er in Nederland rellen uitbreken? Streng straffen, wed ik.
Als je de stedelijke samenlevingen van Londen en Parijs bekijkt, zie je ontsporende metropolen, of supersteden. De centra zijn modern, goed onderhouden, blank en commercieel. Maar uit het centrum richting buitenwijken treedt verkleuring op; de koloniale verledens tonen zich in de eethuizen, de armoede en de werkloosheid neemt sterk toe, de kerk wordt moskee, het straatbeeld toont geen economische spanning, maar verveling. Is het overdreven om van “twee naties” te spreken? De ene is die van het succes, het snelle geld, de welvaart: de andere die van het gebrek aan perspectief, de gefrustreerde verwachtingen, de armoede en de tegencultuur.
Het is de maatschappelijke tweedeling, die Den Uyl bestreed met de formule: “de boel een beetje bij elkaar houden”. Hij was als wethouder in Amsterdam verantwoordelijk voor de Bijlmer, de eerste wijk waar ook wij er niet in slaagden de boel bij elkaar te houden. Maar: het aardige van ons land is dat de schaal van de problemen niet zodanig is dat er niets meer kan. De Bijlmer werd grondig verbouwd en aangepakt en het resultaat is heel behoorlijk. De tijd dat de stad een segregatie-machine werd genoemd, ligt al weer even achter ons.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
This is real democracy
De Israëlische mash-up kunstenaar Kutiman heeft een fraaie compilatie gemaakt over democratie anno 2011. Ik denk dat hij goed het sentiment van nu weet te vatten. Of is het stemmingmakerij?
Via Open Culture.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.