Post-atheïst | Schijnrationaliseringen

Afgelopen woensdag zag ik ze liggen in de schappen van de Albert Heijn: pepernoten. (Of kruidnoten, daar wil ik vanaf wezen.) Dat deze lekkernij het grootste deel van het jaar niet leverbaar is, is één van de meest bizarre aspecten van de Nederlandse cultuur. Pepernoten zijn immers altijd lekker en moeten derhalve altijd te koop zijn. Dat geldt wat mij betreft ook voor andere zogenaamde seizoensgerechten en ik was blij toen mijn avondwinkel rond de laatste jaarwisseling pepernoten, kerstkransjes, oliebollen en paaseieren had uitgestald. Het kan dus toch, dacht ik. Nu ken ik verschillende mensen die (zonder daarbij ooit de bevindingen van psychogastronomisch onderzoek te citeren) stellen dat je meer geniet van pepernoten omdat ze beperkt leverbaar zijn. Meer in het algemeen, vervolgen ze, is het zinvol om je af en toe van dingen te onthouden. Vasten, zo is dan de volgende stap, doe je om jezelf een plezier te doen. Leuk verzonnen, maar in feite komt daar een religieus-apologetische aap uit de mouw.

Door: Foto: Post-Atheïst

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.