WW: De fuzzy logic van de rechtspraak

"Burgers straffen ongeveer even zwaar als rechters" is de titel van het persbericht waarmee de Raad voor de Rechtspraak gisteren naar buiten kwam. De Raad had Willem Wagenaar, emeritus professor in de experimentele psychologie gevraagd daar onderzoek naar te doen. Hij liet twee groepen burgers, één met mensen met maximaal MBO en één bestaande uit mensen met minimaal een HBO-opleiding, op basis van de rechtzitting en het dossier oordelen over zaken voor de rechter en er bleek weinig verschil te zitten tussen de rechters en de twee groepen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lies, damn lies and statistics?

Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Guido van de Luitgaarden: docent / onderzoeker aan de faculteit Sociale Studies van de Hogeschool Zuyd en promovendus aan de University of Salford (VK). Hij hoopt komend jaar te promoveren op een proefschrift over oordeels- en besluitvorming door kinderbeschermers in geval van vermoedens van kindermishandeling.

Met de heropening van de strafzaak tegen Lucia de B. staat behalve de geloofwaardigheid van de rechterlijke macht, ook het gebruik van de statistiek ter discussie. Een aantal decennia geleden schatten actuarissen vooral voor verzekeringsmaatschappijen de kans op schademeldingen in. Tegenwoordig wordt de statistiek ook gebruikt om in te schatten hoe groot de kans is dat je als ex-gedetineerde zult terugvallen in de criminaliteit, of je als ouder je kinderen zult mishandelen en blijkbaar ook of je levenslang opgesloten moet worden omdat het volgens een statisticus geen toeval kan zijn dat je altijd dienst had wanneer er patiënten overleden.

Los van de vraag of Lucia de B. schuldig of onschuldig is, laat de discussie over dit onderwerp zien dat de statistiek geen harde wetenschap is. Het verband tussen het overlijden van patiënten en de aanwezigheid van een personeelslid kan op verschillende manieren verklaard worden. Behalve dat becijferde kansen het gevaar van schijnzekerheden in zich dragen, moeten de uitkomsten van statistisch onderzoek dus altijd geïnterpreteerd worden en dat is per definitie mensenwerk. We kunnen en mogen ons daarom met name bij de bepaling van schuld en mogelijk toekomstig gevaar niet uitsluitend of overwegend op de statistiek baseren. Mensen kunnen immers tot op zekere hoogte hun gedrag zelf bepalen. Hoewel bijvoorbeeld de statistische kans dat je je kinderen mishandelt groter is wanneer je een laag inkomen hebt en een alleenstaande ouder bent, wil dat niet zeggen dat arme alleenstaanden kindermishandelaars zijn. Wat dat betreft heeft de statistiek vaak weinig meerwaarde in het beoordelen van individuele gevallen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Privacy: ik word wel een bedrijf

Een beveiligingscamera zoals we die graag zien (foto: Flickr/miskan)

Weer een slag verloren aan het privacyfront. Youtube (Google) moet van de rechter alle gegevens van haar gebruikers (zowel leden als bezoekers) overleggen aan het mediabedrijf VIACOM (o.a. MTV en Paramount). Het bedrijf wil daarmee nagaan welke filmpjes hoe vaak zijn bekeken, en hoe lang. Zo kan de hoogte van de schadevergoeding worden bepaald die het bedrijf eist van Google (nu zo’n 1 miljard).

Maar wat natuurlijk ook met deze informatie kan is inventariseren welke mensen hebben gekeken naar de filmpjes. Zou het bedrijf misschien achter die mensen aan willen gaan? Ze kunnen immers wel weten dat die filmpjes illegaal op youtube staan. Tegelijkertijd ging de rechter niet in op de eis van Viacom dat Google haar zoektechnologie moest overdragen aan het bedrijf. Dat was immers van vitaal bedrijfsbelang.

Kortom, de privacy van bedrijven is belangrijker dan die van burgers. Ik denk dat ik mezelf maar inschrijf als bedrijf…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gooi je draadloze netwerk open, dat is veiliger

Wireless ADSL Router (Foto: Flickr/oRi0n)

Meeliften op andermans draadloze netwerk is altijd strafbaar, én je bent verantwoordelijk voor wat er met je eigen draadloze netwerk wordt gedownload. Dat beweert de politie Haaglanden, en het klinkt logisch. Maar is dat ook zo? Het lijkt genuanceerder te liggen. Met punt één is ICT-jurist Arnoud Engelfriet het bijvoorbeeld al niet eens.

Maar punt twee klinkt redelijk, toch? En dus lijkt het een verstandige keus om je netwerk te versleutelen. En versleutelen gebeurt door de leek over het algemeen door middel van WEP. En laat dat nou net niet zo’n veilige methode zijn. WEP valt relatief eenvoudig te kraken. Zo makkelijk zelfs, dat het voor iemand die kwaad in de zin heeft en een klein beetje overweg kan met internet en computers kinderspel is.

Kortom, de beveiliging van de meeste draadloze netwerken is een wassen neus. Maar de vraag is of een rechter dat ook zo ziet. Dus als er kinderporno met je systeem wordt gedownload, dwars door je ‘beveiligde’ verbinding heen, kan je dan aannemelijk maken dat jij het niet was? Een stuk lastiger dan wanneer je netwerk gewoon ongecodeerd helemaal open staat, in ieder geval.

Vanuit een juridisch oogpunt lijkt het dus onverstandig je netwerk te versleutelen, dus als je het doet, doe het dan niet met die reden in het achterhoofd. Uiteraard maakt versleutelen je netwerk wel ‘veiliger’. Alle mensen die per ongeluk inloggen, of die gratis willen meeliften op open netwerken houd je wel buiten de deur. Maar de echte criminelen? Vergeet het maar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

VOC-mentaliteit met vrijspraak beloond

Gisteren werd zakenman Guus van Kouwenhoven door het Gerechtshof in Den Haag vrijgesproken voor illegale wapenhandel. Volgens het hof is het bewijsmateriaal dat het Openbaar Ministerie verzamelde in Liberia, thuisbasis van Guus Kouwenhoven, ondeugdelijk. Bij dat verzamelen zou het OM bovendien onzorgvuldig zijn geweest (Volkskrant). Van Kouwenhoven staat bekend als de boezemvriend van voormalig president van Liberia Charles Taylor. Deze twee brothers in arms vormden eind jaren ’90 een geoliede machine: Taylor vocht een bloedige burgeroorlog die een kwart miljoen dodelijke slachtoffers maakte en van Kouwenhoven financieerde de oorlog door (illegaal gekapt) hout en diamanten van Taylor af te nemen. Soms werd hout direct voor wapens geruild. Getuigen uit die tijd noemen hun langdurige samenwerking zeer innig.

Nu moeten we in een rechtsstaat als de onze uiteraard niet op Verdonkeriaanse wijze het oordeel van de rechter in twijfel gaan trekken. Als de rechter het verzamelde bewijsmateriaal onvoldoende achtte dan is dat zo. Maar het is wel een zware domper voor iedereen die werkt aan en/of hoopt op een betere wereld waarin Nederlandse bedrijven zich óók in het buitenland verantwoordelijk en eerlijk gedragen. Nu denk ik niet dat van Kouwenhoven exemplarisch is voor de gemiddelde Nederlandse ondernemer in den vreemde, verre van dat zelfs. Maar wat heeft praten over corporate & social responsibility nog voor zin als boeven als van Kouwenhoven vrijuit gaan? Als men anno 2008 met een dergelijke VOC-mentaliteit wegkomt dan is het hek van de dam, …TÓÓÓCH?!

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige