Een oppositiekrant in Venezuela is vorige week veroordeeld tot het betalen van een boete (14.000 euro) voor het publiceren van een open brief van schrijver en komediant Laureano Márquez aan de negenjarige dochter van president Chavez. In die brief vroeg Márquez het meisje of ze haar vader er niet eens van kon overtuigen om wat liever voor de oppositie te zijn? Chavez had immers zelf al eens verteld dat hij zijn dochter had geconsulteerd over het wapen in de nationale vlag. Dus een open brief aan dochterlief die blijkbaar ook topadviseur van haar machtige vader is leek gepast? Geintje, moet kunnen... Niet in Venezuela. Judge Holanda Dam at the juvenile court of Lara state, west of Caracas, ruled on 13 February 2007 that the article damaged “the honour, reputation, image, and private life of Rosinés Chávez Rodríguez”, in violation of Article 65 of the Organic Law for the Protection of the Child and Adolescent (Reporters Without Borders). Maar wereldwijd zien organisaties voor persvrijheid dit als een afrekening in het politieke circuit.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Pas op, dit is een saai stukje. Niks afkraken, niks belachelijk maken, alleen maar complimenten. Boring.
Maar omdat ik regelmatig schrijf over privacy-beperkende wetsvoorstellen i.h.k. van terrorismebestrijding, is het ook wel eens aardig om een goed voorstel aan te bieden.
Laat die nou net uit de Europese Unie komen.
Het betreft hier een voorstel om het mogelijk te maken in speciale gevallen DNA/vingerafdruk/auto-gegevens uit te wisselen tussen de verschillende landen of toe te staan dat opsporingsambtenaren over de grens heen werken. Deze regeling is gewenst om internationale criminaliteit en terrorisme te kunnen opsporen.
Het voorstel is heel netjes en correct geformuleerd. Zo kan er alleen maar “blind” DNA vergeleken worden. Gegevens over de personen zijn niet zichtbaar. Pas als er een match is kan een volgende stap gezet worden. En het uitwisselen van persoonsgegevens beperkt zich tot naam, geboortedatum en datum delicten. Alles moet vervolgens ook nog eens voldoen aan de lokale wet- en regelgeving, vastgelegd worden en centraal gerapporteerd worden.
Het kan natuurlijk zo zijn dat je het überhaupt niet eens bent met uitwisseling van gegevens, maar als je het dan toch wilt doen, dan is dit wel een hele nette manier. En het is nog leesbaar ook. Van mij mogen ze.
Update (16-2-07): Inmiddels door de Europese ministers van Justitie aangenomen.
Weinig opvallend bericht in het nieuws de afgelopen week: 60 landen ondertekenen een verklaring tegen de verdwijning van burgers. Beetje een publiciteitsstunt van Frankrijk, dat was duidelijk. Er stond ook bij dat een aantal landen niet ondertekend hadden. Eerste gedachte is natuurlijk dat hier het voorspelbare rijtje regimes te voorschijn zou komen. En jawel hoor, de Verenigde Staten worden als voorbeeld van de weigeraars naar voren gehaald.
Geheel gerustgesteld dat de wereld niet plots veranderd was, ging ik naar het volgende nieuwsitem.
Ho, stop, wacht even! Slechts 60 landen die tekenen, betekent dat er zo’n 140 landen niet tekenen. Wie zouden daar dan onder vallen?
Huh? Nederland? Nog een keer lezen.
Inderdaad, Nederland tekent niet. Is het voorlopig ook niet van plan zo lijkt het. Maar waarom dan niet? Enig speurwerk leert dat dit voornamelijk om formeel/procedurele redenen is. Het verdrag overlapte een beetje met andere mensenrechtenverdragen en het was niet duidelijk hoe het bewaakt zou worden.
Druk van mensenrechtenorganisaties en een zeer beperkt aantal politieke partijen mocht niet baten. Zo ontstaat de vreemde situatie dat een land als Argentinië duidelijk laat zien aan de beterende hand te zijn en het verdrag tekent terwijl Nederland, met een reputatie als voorvechter van de mensenrechten, het hopeloos laat afweten op dit vlak.
Verdwijnen dan straks na de mensenrechten ook de mensen in Nederland?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
AngloLibyan, een Libische blogger in het Verenigd Koninkrijk, wijst de Europese Unie op haar verantwoordelijkheid voor de honderden met HIV-besmette kinderen in Libië. Momenteel zitten vijf Bulgaarse verpleegsters en een Palestijnse arts in Libië vast op verdenking van het opzettelijk besmetten van de kinderen. In eerste instantie werd de doodstraf tegen ze geeist maar de EU protesteerde hevig en inmiddels heeft de zoon van de Libische leider Moammar Gadhafi gezegd dat de medici niet worden geëxecuteerd (Trouw).
Volgens de AngloLibyan blogger speelt de EU echter een raar spelletje door de levering van 120 miljoen euro aan medicijnen voor de Libische kinderen te verbinden aan de eis dat de Bulgaarse verpleegsters worden vrijgelaten. Geen vrijlating: geen medicijnen. So if the medics are still in Jail then Europe is saying let your children suffer and die, we are not helping them. (AngloLibyan blogspot). De situatie van de kinderen is schrijnend, inmiddels zijn er al vijftig overleden. Maar kan een land dat vol met olie en gas zit daar trouwens zelf niet wat aan doen?
Natuurlijk zijn het maar weer rumours on the internets. En een burgerjournalist tegen wil en dank met chronisch tijdgebrek kan niet alles uitzoeken dus wellicht komen wij er als community wel uit? Helpt de EU slechts op voorwaarde? En klopt het wat Al-Qaida zegt dat Moammar Gadhafi (hier op archiefbeeld) zelf betrokken is geweest bij de besmetting?
U vraagt wij draaien. Het Do No Evil bedrijf Google heeft onlangs alle Indiase militaire installaties, laboratoria en ruimtecentra die zichtbaar waren in Google Earth uitgegomd. Want als een set barakken zichtbaar is voor Jan en Alleman schijnt dat een ongemakkelijk gevoel bij de militairen op te leveren. Dit geldt overigens ook voor prinsen en prinsessen die hun witte tuinstoelen van de Gamma zien opduiken in de populaire online wereldbol. Steeds meer plekken op aarde zijn verboden om te bekijken en dat terwijl vliegtuigpassagiers nog steeds uit hun raampje mogen kijken? Google heeft zich in het verleden al eerder moeten schikken naar klachten van regeringen. Militaire kampen in Kosovo, het Nederlandse koninklijke paleis en militaire sites in Groot-Brittannië werden al weggegomd of onherkenbaar gemaakt op de kaartjes (IPS).
Maar hoe ver mag Google daarin meegaan? India is natuurlijk een beschaafde democratische atoommacht, maar als dergelijke verzoeken straks ook uit de Axis of Evil komen? En wat te denken van al die multimiljonairs met hun landgoederen, heeft Bill Gates meer recht op een gemaskeerd landgoed dan Gordon? Waar ligt de grens? Do No Evil?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In samenspraak met de branche zal worden toegewerkt naar een rookvrije horeca in deze kabinetsperiode
Het concept-regeerakkoord wil sigaar en sigarette uit de kroeg hebben geband in 2011. De coalitiepartijen zijn het namelijk beu dat hun kleren zo stinken, de dag nadat ze zijn wezen stappen. Niettegenstaande de mogelijkheid om rookvrije delen in te richten, de ontwikkeling van afzuiginstallaties die 95% van de rook wegsmukken en de keuzevrijheid van het individu, wil de overheid al zijn onderdaantjes gezond. Het is des te betuttelender, omdat er niet (of amper) rookvrije cafe’s bestaan (itt rookvrije restaurants): Er is dus blijkbaar bij de mensen die daadwerkelijk naar de kroeg gaan (lees: niet hun ouders of antirook-enqueteurs) geen behoefte aan.
Dat de kosten voor de gezondheidszorg drastisch zullen stijgen door de langergerekte ziektebedbezettingen in de laatste levensjaren van niet-rokers, hoopt de regering te compenseren met een verhoging van de accijns op sigaretten. Zou het succes aan de fundamentalistische anti-rook-bewegingen zijn toe te schrijven, of was het sowieso al een overhedelijke rozelongenwedloop? Feit is dat het er in de smetteloos wit wordende bruine kroegen waarschijnlijk niet gezelliger op gaat worden. En met de a.s. ransplaatjesverplichting zal de roker het waarschijnlijk al voor 2011 niet in zijn hoofd halen om zijn pakje kankerstaafjes op tafel te leggen.