StemWijzer: ‘Alles normaal!’

Mensen uitschelden voor jood of homo. Of omdát ze jood of homo zijn. Moslims discrimineren. Dwangarbeid: De StemWijzer vertelt ons wat normaal is in dit land.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 21-03-2022
Foto: Kennisland (cc)

In de ban van goed en fout

RECENSIE - Opstootjes? Bedreiging van een Kamerlid? Het kon het kabinet en de Tweede Kamer niet veel schelen. Eigenlijk vonden ze het wel prima dat gewelddadige krakers de vergaderingen van de Centrumdemocraten verstoorden.

Partijleider Hans Janmaat probeerde verschillende malen de aandacht te vestigen op het feit dat de democratische rechten van zijn partij in het geding waren, maar kreeg keer op keer nauwelijks bijval.

Na de bestorming van een partijvergadering in hotel Krasnapolsky in 1982 vroeg hij minister Rietkerk van Binnenlandse Zaken wat de regering daarvan vond. Rietkerk kwam niet verder dan dat Janmaat maar naar de rechter moest stappen.

Vergoelijking

Toen het twee jaar later nog meer uit de hand liep in het Brabantse Boekel, waren Kamerleden bereid om geweld te veroordelen maar vonden ze het toch vooral een geval van ‘eigen schild dikke bult’. Kamerlid Fred van der Spek van de PSP (de eerste P stond voor ‘pacifistisch’) liet weten dat er in Boekel “ernstige dingen” waren gebeurd, maar: “de ergste daarvan is naar mijn mening dat er een congres is gehouden van de Centrumpartij. Ruimer gesteld: dat er zo’n partij bestaat.” Het geweld was met andere woorden te billijken.

De houding van de politiek zal de krakers zeker gesteund hebben in hun ‘strijd’ tegen de CD. Weer twee jaar later vielen er bijna doden toen krakers uit Amsterdam een partijbijeenkomst in Kedichem overvielen. Dit keer hadden ze een brandbom bij zich. Het hotel ging in vlammen op; partijleden sloegen in paniek op de vlucht en Wil Schuurman, de partner van Janmaat, moest met zware verwondingen worden afgevoerd. Janmaat, inmiddels wijs geworden, heeft er geen debat over aangevraagd. Hij had genoeg krokodillentranen gezien.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Geen advies

It is frustrating that I cannot offer foolproof advice on how to stay safe from taxpayer-funded state-sanctioned violence. You can run, or not run. Make eye contact, or avoid eye contact. Assert civil rights, or be submissive. There simply is no rule on how to stay alive when you interact with the police.

Vijftien jaar diende Michael Wood als politieagent in de VS. Maar als je hem vraagt hoe je als zwarte geheid een confrontatie met de politie overleeft, moet hij zeggen: ik weet het niet.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Rabbae’s onvermoeibare strijd

RECENSIE - Een vriendenboek voor Mohamed Rabbae, belangenbehartiger van minderheden en antiracist .

Twee jaar geleden werd Mohamed Rabbae (1941) getroffen door een zware hersenbloeding die hem in één klap het lopen, lezen, schrijven en herinneren onmogelijk maakte. Eerder dat jaar had hij nog opgeroepen om een aanklacht in te dienen tegen Wilders vanwege de uitspraken waarvoor de PVV-leider onlangs is veroordeeld. Rabbae’s vrienden namen het initiatief voor een boek over zijn jarenlange strijd voor de belangen van minderheden en, in de afgelopen jaren, tegen het groeiende racisme. Het biedt naast herinneringen van zijn politieke vrienden interviews met mensen die met hem hebben samengewerkt en enkele teksten van zijn redevoeringen.

Rabbae’s activisme dateert uit zijn tijd als student op de universiteit van Rabat in de jaren zestig tijdens het autoritaire bewind van koning Hassan II. Hij kwam in 1966 naar Nederland om de militaire dienst te ontlopen en ging na een aantal losse baantjes economie studeren aan de UvA. Rabbae zou, zoals vele van zijn gevluchte landgenoten, nog vaak te maken krijgen met de ‘lange arm’ van het Marokkaanse regime, de Amicales.

Van de belangenbehartiging naar de politiek

Een groot deel van het werk van Rabbae was gewijd de belangenstrijd van migranten, gastarbeiders, allochtonen. Hij speelde eind jaren zeventig een belangrijke rol bij de acties voor verblijfsvergunningen van 182 Marokkanen die in een Amsterdamse kerk in hongerstaking waren gegaan tegen een dreigende uitzetting. In 1983 werd hij directeur van het Nederlands Centrum voor Buitenlanders en vanuit die functie kwam hij in de politiek terecht. Ina Brouwer zocht hem in 1993 aan als duo-lijsttrekker voor GroenLinks. Dat werd geen succes. De partij verloor bij de verkiezingen en Brouwer vertrok. Rabbae bleef Kamerlid tot 2002 onder Paul Rosenmöller. Mohamed heeft in deze periode veel vrienden gemaakt, blijkt uit dit boek. We komen naast Ina Brouwer en Anja Meulenbelt namen tegen als Bas de Gaay Fortman, Thom de Graaf, Tineke Lodders, Hans Dijkstal, Ed van Thijn en Hedy d’Ancona, oud-politici die zich net als Rabbae lieten zien bij manifestaties tegen het racisme en voor een positieve benadering van de multicultufrele samenleving.  Met GroenLinks is het na zijn vertrek uit de politiek eigenlijk nooit meer goed gekomen.

Foto: Brian Negin (cc)

Over Shaka Zulu en ons eurocentrische wereldbeeld

COLUMN - “Ik vind het dom volk ook. Wat hebben die mensen nou voor cultuur?” Ik was eens een lokale wijkvereniging binnengelopen, om te kijken of het schaken wat voor mij zou zijn. Ik speel wel achter de computer, maar om nu te zeggen dat ik sprongen vooruit maak, nee.

Na de wedstrijd werd er nog een drankje gedaan aan de bar. Al snel ging het gesprek over Sylvana, Zwarte Piet, Surinamers en Antillianen. Daar moest mijn gesprekspartner namelijk niets van hebben. Hij debiteerde het ene racistische cliché na de andere, op een toon alsof ‘ie het over zijn voorkeuren en weerzin jegens bepaalde formule-1 teams had.

“Kijk nou naar Afrika, dat is toch drie keer niks? De Chinezen, die hebben de grote muur, en de Arabieren de piramiden, maar wat hebben die Afrikanen nou helemaal gepresteerd?”

Ik mompelde nog wat over de grote bibliotheek van Timboektoe. Dat Egypte ook in Afrika lag en de Farao’s geen Arabieren waren en er ook Nubische farao’s zijn geweest, liet ik maar wijselijk achterwege. Ik weet er het fijne ook niet van, en het was me wel duidelijk dat het op dove oren zou vallen.

Dekolonisering van de geest

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Schutters openen vuur tijdens Black Lives Matter-demonstratie

Vermoedelijk twee, mogelijk drie sluipschutters hebben het vuur geopend op een demonstratie in Dallas, Texas, waarin politiegeweld tegen zwarte mannen aan de kaak wordt gesteld.

Afgelopen dinsdag werd een straatverkoper door twee politieagenten overmeesterd, en een aantal maal in de borst geschoten, nadat agenten een pistool in zijn zak bemerkten. Volgens een kennis had Alton Sterling het wapen aangeschaft nadat een aantal straatverkopers waren beroofd. De politie hield hem aan omdat Sterling geen vergunning had om CD’s op straat te verkopen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lachen om Joost Niemöller

niemollerseksuelevoorlichtingZelfverklaard ‘nieuw-realist’ (een eufemisme voor rassenrealist = racist) Joost Niemöller kan het maar niet laten zichzelf onsterfelijk belachelijk te maken:

Nadat hij eerder deze week tot de hashtag ‘#niemolling’ inspireerde met zijn krankzinnige voorspelling dat het varkensvlees onder druk van de moslims uit de schappen van de Jumbo zou verdwijnen, presteerde hij het daags daarop een Europabrede, meertalige website met elementaire lichaamsvoorlichting over gezondheid, relaties en seksualiteit af te schilderen als campagne van de Duitse overheid om asielzoekers te leren blanke vrouwen te bevruchten.

Er prijken namelijk gestileerde plaatjes van interraciale koppels op die site, ziet u, dus in het brein van schedelmeter Niemöller vertaalt zich dat tot propaganda voor white genocide. “Ik verzin dit niet,” zegt ‘ie er ook nog bij.

Interraciale seks

Die man leeft dan dus echt in zijn eigen racistische waanwereldje, want er is geen enkele expliciete indicatie dat deze informatie zich specifiek richt op asielzoekers. Nou ja, behalve de interraciale seks dan, waar Niemöller op aanslaat. Kennelijk ziet Joost daar een probleem in. Maar waag het niet hem een racist te noemen of de draak met hem te steken, want dat dan speelt ‘ie de gedemoniseerde Calimero.

Verdomd, Joost, je hebt ons door: wij multiculturalisten voeren een heimelijke campagne om het blanke ras te te verdunnen met de genen van de zwarte zwerm donkergetaande half-alfabeten die op het punt staan Europa te overspoelen zoals de miljoenen leprozen in Raspails Camp des Saints. En iedereen die daar licht op schijnt maken we monddood met het etiket ‘racist’. Je bent een martelaar voor het blanke ras, joh! Hopelijk vind je troost in die gedachte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Racisme

ACHTERGROND - U wist misschien al dat er twee dingen zijn die God niet weet: wat er omgaat in het hoofd van een Jezuïet en hoeveel heiligen er eigenlijk zijn. In Spanje kent men het antwoord op die laatste vraag echter wel en u kunt er zelfs van elke denkbare en ondenkbare heilige een beeldje kopen.

MartinPMijn vrouw, dochter en ik waren onlangs op Tenerife en geraakten – behalve op de bruiloft waar we voor kwamen – op een goede dag in een winkel voor religieuze snuisterijen zoals die alleen in Spanje bestaan. Daar zag ik de hier afgebeelde heilige (excuses voor de slechte foto: mobieltje, spiegelend glas) in drie maten. Als Nederlander schoot ik acuut in een Zwarte Piet-reflex. Een neger met een bezem, als dat geen racisme was…

Enig zoekwerk – gelukkig stond de naam van de brave man nog op de foto – leverde een biografie op met licht hagiografische trekjes. Maar wie door de regels heen leest, beseft dat de man heilig geworden is omdat zijn leven één grote aanklacht is geweest tegen de destijds geldende maatschappelijke verhoudingen.

Juan Martin de Porres Velasquez was – ondanks zijn welluidende naam – een onwettig kind van een Spaanse edelman en een vrijgelaten slavin. Hij wilde Dominicaner monnik worden maar de regels in het zeventiende eeuwse Peru beletten hem dat: negers en indianen waren niet welkom in de religieuze ordes, behalve als vrijwillig schoonmaker en manusje van alles, een soort slaafje dus. Martin werd dat – op zijn vijftiende – en maakte binnen de Dominicaner orde de zeer beperkte carrière die binnen de bestaande regels mogelijk was.

Sylvana Simons aan het woord

In het Nederlandse politieke debat wordt ze vanwege haar kritische opstelling in het racisme debat en haar associatie met DENK verguisd, maar dit interview met Sylvana Simons in Trouw geeft een veel genuanceerder beeld en bovendien een first-hand inkijk in ons alledaags racisme.

Zolang ik het over entertainment gerelateerde zaken had, was het goed. Maar als ik nu iets zeg over Zwarte Piet moet ik dankbaar zijn voor de kansen die ik hier heb gekregen. Er wordt van mij verwacht dat ik kritiekloos leef, omdat ik geen recht zou hebben op kritiek. Daarachter schuilt nog steeds de onbewuste overtuiging dat ik op bezoek zou zijn.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: CHRISTOPHER DOMBRES (cc)

Alledaags racisme

COLUMN - Sander van Walsum beschreef in de zaterdageditie van de Volkskrant zijn positie ten opzichte van het racismedebat – plus, en passant, van de zwartepietendiscussie. Hij was altijd solidair geweest met de strijd tegen discriminatie. Maar met ‘de verhalen van mensen die zich in Nederland het slachtoffer voelen van racisme’ heeft hij weinig affiniteit, bekent hij, ‘want zij zijn niet rechteloos.’ Anderzijds sluit hij ‘niet uit dat hierin het onbegrip doorklinkt van iemand wiens voorouders vrije burgers waren van een welvarend land.’

Die laatste opmerking sneed nog het meest hout. Witte middelbare heren zijn niet de beste rapporteurs van alledaags racisme; dat Van Walsum dergelijke veelvuldige, soms zeer pijnlijke ervaringen aanmerkt als je slachtoffer ‘voelen’, alsof het een particuliere interpretatie is, onderstreept dat. Alledaags racisme is bepaald geen ‘gevoel’.

De term ‘alledaags racisme’ werd in de jaren tachtig geïntroduceerd door Philomena Essed; een koepelbegrip voor de stortvloed aan alledaagse terechtwijzingen, paternalismes, kleineringen, onwetendheden en soms agressieve bejegeningen die iedereen die niet wit is, ten deel valt. Ze muntte de term naar analogie van het toen net school makende begrip ‘alledaags seksisme’. Juist ja: de stortvloed aan terechtwijzingen, paternalismes, agressieve bejegeningen enzovoorts die vrouwen dagelijks ten deel valt.

Vorige Volgende