Lachen om Joost Niemöller

Zelfverklaard 'nieuw-realist' (een eufemisme voor rassenrealist = racist) Joost Niemöller kan het maar niet laten zichzelf onsterfelijk belachelijk te maken: Nadat hij eerder deze week tot de hashtag '#niemolling' inspireerde met zijn krankzinnige voorspelling dat het varkensvlees onder druk van de moslims uit de schappen van de Jumbo zou verdwijnen, presteerde hij het daags daarop een Europabrede, meertalige website met elementaire lichaamsvoorlichting over gezondheid, relaties en seksualiteit af te schilderen als campagne van de Duitse overheid om asielzoekers te leren blanke vrouwen te bevruchten. Er prijken namelijk gestileerde plaatjes van interraciale koppels op die site, ziet u, dus in het brein van schedelmeter Niemöller vertaalt zich dat tot propaganda voor white genocide. "Ik verzin dit niet," zegt 'ie er ook nog bij.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Racisme

ACHTERGROND - U wist misschien al dat er twee dingen zijn die God niet weet: wat er omgaat in het hoofd van een Jezuïet en hoeveel heiligen er eigenlijk zijn. In Spanje kent men het antwoord op die laatste vraag echter wel en u kunt er zelfs van elke denkbare en ondenkbare heilige een beeldje kopen.

MartinPMijn vrouw, dochter en ik waren onlangs op Tenerife en geraakten – behalve op de bruiloft waar we voor kwamen – op een goede dag in een winkel voor religieuze snuisterijen zoals die alleen in Spanje bestaan. Daar zag ik de hier afgebeelde heilige (excuses voor de slechte foto: mobieltje, spiegelend glas) in drie maten. Als Nederlander schoot ik acuut in een Zwarte Piet-reflex. Een neger met een bezem, als dat geen racisme was…

Enig zoekwerk – gelukkig stond de naam van de brave man nog op de foto – leverde een biografie op met licht hagiografische trekjes. Maar wie door de regels heen leest, beseft dat de man heilig geworden is omdat zijn leven één grote aanklacht is geweest tegen de destijds geldende maatschappelijke verhoudingen.

Juan Martin de Porres Velasquez was – ondanks zijn welluidende naam – een onwettig kind van een Spaanse edelman en een vrijgelaten slavin. Hij wilde Dominicaner monnik worden maar de regels in het zeventiende eeuwse Peru beletten hem dat: negers en indianen waren niet welkom in de religieuze ordes, behalve als vrijwillig schoonmaker en manusje van alles, een soort slaafje dus. Martin werd dat – op zijn vijftiende – en maakte binnen de Dominicaner orde de zeer beperkte carrière die binnen de bestaande regels mogelijk was.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Quote du Jour | Geen advies

It is frustrating that I cannot offer foolproof advice on how to stay safe from taxpayer-funded state-sanctioned violence. You can run, or not run. Make eye contact, or avoid eye contact. Assert civil rights, or be submissive. There simply is no rule on how to stay alive when you interact with the police.

Vijftien jaar diende Michael Wood als politieagent in de VS. Maar als je hem vraagt hoe je als zwarte geheid een confrontatie met de politie overleeft, moet hij zeggen: ik weet het niet.

Foto: CHRISTOPHER DOMBRES (cc)

Alledaags racisme

COLUMN - Sander van Walsum beschreef in de zaterdageditie van de Volkskrant zijn positie ten opzichte van het racismedebat – plus, en passant, van de zwartepietendiscussie. Hij was altijd solidair geweest met de strijd tegen discriminatie. Maar met ‘de verhalen van mensen die zich in Nederland het slachtoffer voelen van racisme’ heeft hij weinig affiniteit, bekent hij, ‘want zij zijn niet rechteloos.’ Anderzijds sluit hij ‘niet uit dat hierin het onbegrip doorklinkt van iemand wiens voorouders vrije burgers waren van een welvarend land.’

Die laatste opmerking sneed nog het meest hout. Witte middelbare heren zijn niet de beste rapporteurs van alledaags racisme; dat Van Walsum dergelijke veelvuldige, soms zeer pijnlijke ervaringen aanmerkt als je slachtoffer ‘voelen’, alsof het een particuliere interpretatie is, onderstreept dat. Alledaags racisme is bepaald geen ‘gevoel’.

De term ‘alledaags racisme’ werd in de jaren tachtig geïntroduceerd door Philomena Essed; een koepelbegrip voor de stortvloed aan alledaagse terechtwijzingen, paternalismes, kleineringen, onwetendheden en soms agressieve bejegeningen die iedereen die niet wit is, ten deel valt. Ze muntte de term naar analogie van het toen net school makende begrip ‘alledaags seksisme’. Juist ja: de stortvloed aan terechtwijzingen, paternalismes, agressieve bejegeningen enzovoorts die vrouwen dagelijks ten deel valt.

Foto: 'Sint slaat Alexander', uit Sint Nicolaasvertellingen voor de jeugd, door C. van Schaick, 1852. (OLM Arnhem) copyright ok. Gecheckt 01-11-2022

Zwarte Piet verdient beter dan drogredenen

OPINIE - Hartje zomer discussiëren over Zwarte Piet, terwijl menig ander op zonnige vakantiebestemmingen van strand en zee, gebruinde lichamen en pittoreske locaties geniet, heeft dat zin?

Mogelijk wel, de timing is tenslotte nooit opportuun: zwengel je het debat over het racistisch karakter van de zwarte Knecht van de Goedheiligman in november en december aan, dan verpest je de onschuld van het kinderfeest, doe je het in elk ander jaargetijde, dan is het niet actueel. Een catch-22: het komt zo nimmer gelegen.

Beter is het dus maar gewoon de koe bij de horens te vatten, zoals de BN-ers hebben gedaan in anticipatie van de productie van de volgende serie Sinterklaasjournaals. Je moet tenslotte ergens beginnen, en waarom dan niet bij een beeldbepalende institutie, betaald van ons aller belastinggeld?

Je kunt die discussie echter beter laten voor wat het is, als je – zoals Aart G. Broek in zijn opinieartikel naar aanleiding van hun open brief – laat blijken, totaal geen sjoege te hebben van wat die discussie nu eigenlijk behelst.

Grabbelton aan drogredenen

Zelden heb ik een stuk gelezen dat zo bol stond van de drogredeneringen, oppervlakkig denken en desinteresse in de argumenten van de opponenten als dat van Aart Broek. Uit denkluiheid willens en wetens wanredeneren is een fikse ondeugd, en het is dan ook maar goed dat Broek allang de middelbare leeftijd heeft bereikt, anders liep hij nog het risico komende december met de zak mee naar Spanje te verdwijnen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Schutters openen vuur tijdens Black Lives Matter-demonstratie

Vermoedelijk twee, mogelijk drie sluipschutters hebben het vuur geopend op een demonstratie in Dallas, Texas, waarin politiegeweld tegen zwarte mannen aan de kaak wordt gesteld.

Afgelopen dinsdag werd een straatverkoper door twee politieagenten overmeesterd, en een aantal maal in de borst geschoten, nadat agenten een pistool in zijn zak bemerkten. Volgens een kennis had Alton Sterling het wapen aangeschaft nadat een aantal straatverkopers waren beroofd. De politie hield hem aan omdat Sterling geen vergunning had om CD’s op straat te verkopen.

Foto: Ryan (cc)

Nog even over die naam, Cassius Clay…

ACHTERGROND - Het NRC beging afgelopen weekend een fikse faux pas door Muhammad Ali breeduit op de voorpagina te herdenken als ‘Cassius Marcellus Clay’. Ali had er tijdens zijn leven nochtans een fors punt van gemaakt dat hij die naam niet zag zitten.

Slaven werden vaak vernoemd naar hun meesters, en Ali vertikte het daarom, zich nog langer te laten noemen naar een slavenhouder. Zeker toen er succes aan zijn naam begon te kleven.

Niet enkel het NRC vergaloppeerde zich. De Amerikaanse sportverslaggever Bob Costas presteerde het om Ali op nationale televisie postuum nog even de les te lezen. Want Ali overdreef wel hoor, dat Cassius Clay een ‘slavennaam’ zou zijn. De 19e eeuwse Clay was juist een abolitionist, een voorvechter voor afschaffing van de slavernij.

Een nogal aanmatigend staaltje witwassen van de geschiedenis, meent schrijver Ta-Nehisi Coates (Between the World and Me, 2015): Clay was voor geleidelijke afschaffing van de slavernij. Ja, hij schonk de meeste van zijn slaven – die hij geërfd had – hun vrijheid, en gaf daarmee zo’n beetje het familiekapitaal op; maar anderszins had hij er ook geen moeite mee, slaven uit rancune te verkopen.

Rajiv Sethi, economieprof aan de Columbia Universiteit, toverde op twitter een bladzijde uit Ali’s autobiografie tevoorschijn, waarin deze verteld hoe hij op middelbare school voor het eerst las over wat zijn blanke naamgenoot zoal dacht. Fraai is inderdaad anders.

Foto: Tom Jutte (cc)

De multiculturele samenleving is juist gediend met Zwarte Piet

OPINIE - In plaats van ontslag moet Zwarte Piet een benoeming voor het leven krijgen. Juist omdat Nederland een multiculturele samenleving is en wij niet de weg naar Noord-Korea willen inslaan, meent Aart G. Broek.

Een noodkreet van zo’n honderd schrijvers, acteurs en programma-makers in een open brief aan NTR: ‘maak Sinterklaas weer speciaal voor iedereen!’ (NRC, 29 mei 2016) De etnische diversiteit in Nederland verdraagt Zwarte Piet niet, want deze speler zou een stereotypische afbeelding van donkere mensen zijn. Zwaai die knecht uit, roept het creatieve gezelschap.

Het tableau

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan. Spanje mag ooit vele jaren onze gewelddadige bezetter zijn geweest, wij piekeren er niet over de stoomboot uit een ander land te laten vertrekken. Evenzo exclusief is het vervoermiddel: hij komt niet per vliegtuig, trein of auto. Nog uitzonderlijker is de man zelf. Wij verwachten geen dominee, imam of rabbi, maar een bisschop als Sinterklaas. Ook al weten wij hoe tiranniek de rooms-katholieke inquisitie is geweest en lieten wij ons informeren over kindermisbruik, wij zwaaien naar de bisschop.

Ondanks de decennialange emancipatiestrijd is het uitgesloten dat de goedheilig man een goedheilig vrouw is. Vrouwen zijn sowieso hopeloos ondervertegenwoordigd in het sinterklaasgebeuren en zo hoort het ook. Evenmin zal de bisschop op een ander paard dan een schimmel gezeten zijn, en zeker niet op een ezel, kameel of olifant. Ook al hebben we nog nooit een paard op het dak gezien, wij vertellen onze kinderen dat de schimmel dat kan, zelfs met de Sint op zijn rug. Zijn knecht is Zwarte Piet, geen Chinese lijfeigene, Hindoestaanse landarbeider, islamitische eunuch, Limburgse mijnwerker of Drentse veensteker. Die knecht draagt het kostuum van een lakei, is ongehuwd, strooit met snoepgoed, en heeft een zak met cadeaus.

Sylvana Simons aan het woord

In het Nederlandse politieke debat wordt ze vanwege haar kritische opstelling in het racisme debat en haar associatie met DENK verguisd, maar dit interview met Sylvana Simons in Trouw geeft een veel genuanceerder beeld en bovendien een first-hand inkijk in ons alledaags racisme.

Zolang ik het over entertainment gerelateerde zaken had, was het goed. Maar als ik nu iets zeg over Zwarte Piet moet ik dankbaar zijn voor de kansen die ik hier heb gekregen. Er wordt van mij verwacht dat ik kritiekloos leef, omdat ik geen recht zou hebben op kritiek. Daarachter schuilt nog steeds de onbewuste overtuiging dat ik op bezoek zou zijn.

Racistisch beeld?

Nieuwe stap in het racisme-debat: ook de kunst ontkomt er niet aan. Een beeldje van een naakte Afrikaanse vrouw in de Keukenhof zou een de racisme-discussie opnieuw doen oplaaien, aldus Trouw.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende