Closing Time | Tell Laura I Love Her

https://www.youtube.com/watch?v=pTjQgkHzbTk Soms heb ik last van een fascinatie, een obsessie haast voor verkeerde zaken, voor interessegebieden waar ik eigenlijk geen interesse voor heb. Maar van die fascinatie heb ik alleen maar last als ik achter m’n laptop zit en kriskras door het internet ga: kunst, poëzie, literatuur, nieuws, showbizz, gossip en sport. En als ik dan bij de Telegraaf langsga, ik ben niet eenkennig, dan is daar de vaste hoeveelheid MaxNieuws. Vroeger had de Telegraaf voor de lezer het dagelijkse rantsoen Andre Hazes klaarstaan, maar nu is het Max. Max voor en Max na. Dag in, dag uit. Elke keer weer een nieuw nieuwtje, een nieuw feitje. Gridstraf, Qatar, pole position, vriendin, Abu Dhabi en z’n eeuwige tegenstander, Lewis Hamilton. Dit gaat dus allemaal over autoracerij, de Formule 1. Hamilton rijdt voor het automerk Mercedes en Max die rijdt voor het merk Red Bull, dat zijn die lege, verfrommelde energiedrankblikjes die overal in de berm liggen. Max, goeie naam voor een coureur, heet Verstappen van achteren. En zijn vader heet Jos. En die was ook coureur. Max heeft de winkel van zijn vader overgenomen. Maar de F1 is een sport waar de media van houden. Waar mensen ’s nachts voor op blijven. En waarin nogal wat geld in omgaat. Er zijn belangen in het spel. En elk detail daarvan wordt breeduit per clickbait gepresenteerd. En dan zie ik weer een foto van die jonge gozer, met zijn eeuwige petje, die in zijn racekostuum, vol met reclames, op een podium een fles champagne leegspuit. En ik misgun niemand zijn pleziertje of zijn/haar sport, op curling na dan misschien, met een bezem voor een fluitketel op het ijs gaan lopen vegen (maar echt, wat voor mensen doen dat?) maar een beetje een overexposure is het wel, beste Telegraaf.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.