https://www.youtube.com/watch?v=pTjQgkHzbTk
Soms heb ik last van een fascinatie, een obsessie haast voor verkeerde zaken, voor interessegebieden waar ik eigenlijk geen interesse voor heb. Maar van die fascinatie heb ik alleen maar last als ik achter m’n laptop zit en kriskras door het internet ga: kunst, poëzie, literatuur, nieuws, showbizz, gossip en sport. En als ik dan bij de Telegraaf langsga, ik ben niet eenkennig, dan is daar de vaste hoeveelheid MaxNieuws. Vroeger had de Telegraaf voor de lezer het dagelijkse rantsoen Andre Hazes klaarstaan, maar nu is het Max. Max voor en Max na. Dag in, dag uit. Elke keer weer een nieuw nieuwtje, een nieuw feitje. Gridstraf, Qatar, pole position, vriendin, Abu Dhabi en z’n eeuwige tegenstander, Lewis Hamilton.
Dit gaat dus allemaal over autoracerij, de Formule 1. Hamilton rijdt voor het automerk Mercedes en Max die rijdt voor het merk Red Bull, dat zijn die lege, verfrommelde energiedrankblikjes die overal in de berm liggen. Max, goeie naam voor een coureur, heet Verstappen van achteren. En zijn vader heet Jos. En die was ook coureur. Max heeft de winkel van zijn vader overgenomen.
Maar de F1 is een sport waar de media van houden. Waar mensen ’s nachts voor op blijven. En waarin nogal wat geld in omgaat. Er zijn belangen in het spel. En elk detail daarvan wordt breeduit per clickbait gepresenteerd. En dan zie ik weer een foto van die jonge gozer, met zijn eeuwige petje, die in zijn racekostuum, vol met reclames, op een podium een fles champagne leegspuit.
En ik misgun niemand zijn pleziertje of zijn/haar sport, op curling na dan misschien, met een bezem voor een fluitketel op het ijs gaan lopen vegen (maar echt, wat voor mensen doen dat?) maar een beetje een overexposure is het wel, beste Telegraaf.
