In deel 3 van de Queen-les gaat het over The Miracle, het 13e en voorlaatste album van Queen uit 1989. De opnameperiode was een roerige tijd voor de band; Brian was net gescheiden en Freddie had het jaar daarvoor de diagnose AIDS gekregen. Iets wat tot op het laatste moment voor het publiek geheim werd gehouden, al zou hij nooit meer optreden. Het was de eerste keer dat er na het uitbrengen van een nieuw album niet getoerd werd. Er werd gezegd dat de bandleden er te oud voor waren, wat zelfs toen al als een kutsmoes klonk. Desondanks is het een van hun succesvolste albums in Nederland; behalve de Greatest Hits-albums stond deze 52 weken en daarmee het langst genoteerd in de hitlijsten. Het album opent met het nummer Party, en feesten deed vooral Freddie Mercury veelvuldig en uitbundig. De tekst laat dan ook weinig te raden over:
Durfinvesteerder Bryan Johnson wil de eerste mens worden die de dood te slim af is. Daartoe stelt hij zijn lichaam beschikbaar als proefkonijn aan allerlei veelbelovende experimenten.
Maar het is hem niet enkel te doen om zijn eigen onsterfelijkheid. In de 25e eeuw zal de mensheid als geheel de dood hebben overwonnen, zo denkt hij. Het lijkt mij voer voor een dystopische roman, maar ‘ieder z’n smaak.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
LONGREAD - Vandaag les 2 over Queen. Zowel alfabetisch als chronologisch, is het volgende album in mijn collectie de eerste Greatest Hits. Daar volgden later nog II en III op, en vele andere verzamelaars. Het totaal aantal verzamelalbums van Queen bestaat uit een luttele – ahum – 16 stuks. En dat is dan nog zonder de boxsets. Ik vind het een béétje overdreven, maar de heren zullen er vast goed aan verdienen. Het nadeel van zo’n verzamelaar is dat er meestal weinig onbekende nummers op staan. Dus ik ga het in tegenstelling tot les 1, nu toch over muziek hebben die je waarschijnlijk wel kent. Al is dit album een oudje natuurlijk; ik vermoed dat de gemiddelde niet-fan nog nooit gehoord heeft van Save Me, Play the Game of Seven Seas of Rhye. Maar toevallig ga ik het daar niet over hebben. Het zijn 17 nummers in totaal, en ik heb er een paar uit gepikt waar ik zelf iets over kan vertellen, zonder uitgebreid research te hoeven doen.
Zo is Another One Bites the Dust (2) het best verkochte nummer ooit van de band. Geschreven door het minst bekende lid, bassist John Deacon. Vandaar dat lekkere baslijntje. De funky stijl week nogal af van wat ze normaal maakten (hoewel, wat is nou helemaal normaal bij Queen…), daarom zou het nummer eerst niet eens op single worden uitgebracht. Totdat Michael Jackson liet weten er erg van gecharmeerd te zijn. Het was de aanzet voor de band om met meer dansbare muziekstijlen te experimenteren. Hier een heerlijke live-versie met een nogal uuh, zomers uitziende Freddie.
LONGREAD - Voor het andere blog waar ik voor schrijf (Hoe Vrouwen Denken) ben ik een serie muziekartikelen aan het schrijven over mijn cd-collectie, onder de noemer “Ouwe meuk is ook leuk!”, in alfabetische volgorde. Met het idee dat die verder ongebruikte relieken dan nog enig nut dienen. Het is een leuke kapstok waar ik al bijna een half jaar zoet mee ben, en het eind is nog niet in zicht. Aangekomen op het punt waar ik nu ben, ging ik volledig los, want het gaat over mijn all time favorite band Queen. Daar weet ik wel wat van, zeg maar, en opeens wist ik het: ik ga Queen-les geven. Vast ook leuk voor de Sargasso-lezer.
Ik wil het vooral over de minder bekende nummers hebben. And some fun facts on the side.
A Night at the Opera. De bekende nummers zijn natuurlijk Bohemian Rapsody (11), You’re My Best Friend (4) en Love of my Life (9), ook de Queen-versie van God Save the Queen (12) zul je wel eens gehoord hebben. Er is zeker iets over te melden, maar ik sla ze toch even over.
De opener is meteen een lekkere binnenkomer. Ik zet ‘m wel eens op als ik heul erg pissed off ben op iemand. Freddie Mercury schreef het nummer nadat de band was genaaid door hun manager en platenlabel, of zo voelde hij dat in elk geval. In die tijd tekende je bij een label en die namen vooruitgeschoven kosten op zich, maar pikten ook het grootste deel van de omzet van je muziek in. Hier een aardige reconstructie van het financiële plaatje rond Queen in hun begintijd. Of Freddies gevoelens terecht waren, daar kun je een aardige boom over opzetten. Dat gaan we niet doen. We gaan gewoon lekker luisteren naar dit fenomenale muziekstuk (wat mij betreft een van hun beste nummers), dat we te danken hebben aan dit debacle. Hier de volledige, o zo venijnige tekst.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Van sommige helden weet ik niet precies meer wanneer ze zich in mijn muzikale hart hebben genesteld. Queen is er daar één van. Het was ook de eerste die altijd gebleven is.
Mijn broer had een Best Of-album dat ik op een gegeven moment begon te draaien. Minus Bohemian Rapsody (aan het begin) en We are the Champions (aan het eind). Die waren toen al zo grijs gedraaid dat ik ze oversloeg, wat gezien de posities op de LP dus ook makkelijk kon. Van die plaat is Don’t Stop Me Now de onbetwiste favoriet, met Good Old-Fashioned Loverboy als goede tweede.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.