Gisteren schreven we reeds over de zwakte van het Kieskompas: politieke partijen positioneren zich niet consistent in het model van het Kieskompas. Dat maakt de posities van partijen in de ruimte onzeker. In dit tweede deel onderzoeken we wat de mogelijke posities van de partijen zijn. Dit is een bijdrage van Tom Louwerse. Er wordt door politici en opiniemakers zeer veel waarde gehecht aan de posities die partijen zijn toegekend in het Kieskompas. Het Kieskompas lijkt te impliceren dat ze met grote precisie de posities van partijen kunnen vaststellen. Hier zitten echter flink wat haken en ogen aan. De schalingslogica die zo'n ruimtelijk model onderligt gaat er vanuit dat antwoorden op stellingen samenhangen: partijen die hogere belastingen willen, willen ook hogere uitkeringen. In de praktijk geven partijen niet altijd van die consistente antwoorden. Daarom zijn hun posities in het model niet allemaal even zeker. Om uitdrukking te geven aan deze onzekerheid kan je een betrouwbaarheidsinterval berekenen voor de posities van partijen in de ruimte. Deze geeft aan hoe (on)zeker de posities van de partijen zijn. Het Kieskompas doet dit al voor de positie van de gebruiker. Als jij als kiezer in de ruimte wordt geplaatst staat er een cirkel om je heen die aangeeft waar je met een bepaalde mate van zekerheid staat, op basis van de antwoorden die je hebt gegeven. Dat kan ook gedaan worden voor de posities van partijen. Die posities zijn immers gebaseerd op een dertigtal stellingen, maar de selectie van die stellingen is in zekere zin willekeurig. Men had ook hele andere stellingen kunnen kiezen en daarmee was men wellicht op (net iets) andere partijposities uitgekomen. Deze onzekerheid kan gesimuleerd worden door duizend willekeurige steekproeven te trekken uit de dertig stellingen (het zogenaamde bootstrapping) en de positie van de partijen te berekenen voor elk van die steekproeven. Je kan in de figuur hierboven rond de positie van iedere partij een ellips zien (klik op het plaatje voor een grotere versie). Deze ellipsen geven het gebied weer waar met 95%-zekerheid kunnen zeggen dat de partij daar staat. Hoewel deze simulatie waarschijnlijk niet geheel overeenkomt met de manier waarop de stellingen voor het Kieskompas zijn geselecteerd, geeft dit een indruk van de consistentie en zekerheid van de partijposities.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Er is veel discussie over de betrouwbaarheid van het Kieskompas. In een drietal artikelen zullen wij deze betrouwbaarheid proberen te achterhalen. Vandaag deel één: hoe betrouwbaar is de plaatsing van de partijen in de ‘politieke ruimte’.
Andre Krouwel, de man achter het Kieskompas, klaagt dat de Stemwijzer ‘kiezers voorliegt’ over de standpunten van politieke partijen. Een van de grote voordelen van zijn stemwijzer is dat het Kieskompas heel transparant is over de standpunten van politieke partijen. Echter bij het interpreteren van de posities van politieke partijen in zijn Kieskompas is voorzichtigheid ook geboden.
Meteen bij het uitkomen van het Kieskompas was er zeer veel aandacht van partijen en opiniemakers over de plaatsing van partijen in de politieke ruimte (klik op het plaatje voor een grotere versie). Anja Meulenbelt spinde er heel druk op los: D66 was volgens haar maar een rechtse partij en ook GroenLinks was een aardig eind naar rechts verschoven, ten opzichte van de SP. De Dagelijkse Standaard vond dat de PVV wel heel links staat in dit Kieskompas, dichtbij de traditionele linke partijen. Ook de Trouw berichtte uitgebreid over de posities van partijen in het landschap. Echter de ruimte waarin de partijen geplaatst zijn, is niet gebaseerd op de partijposities, waardoor uitspraken de posities met een grote korrel zout genomen moet worden.
Achter het Kieskompas zit een ruimtelijke theorie van partijcompetitie: kiezers kiezen voor de partij, die het dichtst bij henzelf staat in een politieke ruimte. De verschillen tussen partijen kan in ruimtelijke termen begrepen worden: sommige partijen en kiezers zijn links, sommige partijen en kiezers zijn rechts. Rechtse kiezers stemmen volgens deze theorie op rechtse partijen. In het geval van het Kieskompas wordt zo’n ruimte opgebouwd uit allerlei stellingen waar partijen en kiezers in meer of mindere mate mee instemmen. Het centrale idee achter deze stellingen is dat deze met elkaar samenhangen. Je kan op basis van een antwoord op de ene stelling, het antwoord op een andere stelling voorspellen: iemand die voor hogere belastingen voor de rijken is, is er waarschijnlijk ook voor de kinderbijslag inkomensafhankelijk te maken.
[qvdd]
“Ik wil dat mensen lid kunnen worden van een partij, waarbij ze kunnen stemmen op een congres en voorstellen mogen amenderen. We kunnen nu niet de standpunten bij een achterban toetsen om te weten wat die denkt.”
Hero Brinkman zaagt aan de stoelpoten van Wilders. Nu hij zelf het slachtoffer is van de interne dictatoriale structuur van de partij wil hij het anders, naar eigen zeggen omdat hij zich zorgen maakt over de toekomst van de partij.
De PVV’er kiest het moment zorgvuldig, want nu de kieslijst is samengesteld kan hij niet meer uit de partij gezet worden. Komt de eerste splitsing binnen de PVV eraan?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
PVV-coryfee en kandidaat 11 op de lijst Hero Brinkman doet een gooi naar Fractie Brinkman, Groep Brinkman of Lijst Brinkman. Zojuist heeft hij bij Pauw en Witteman aangegeven dat wat hem betreft de PVV een stuk democratischer mag. Op dit moment heeft de partij geen leden en geen congres waar de achterban kan meepraten over PVV-standpunten.
Of u even een voorkeursstem wil uitbrengen op Brinkman. Het risico om door Geert Wilders terzijde geschoven te worden, neemt hij op de koop toe. Saillant detail: om 23.00 vanavond (de start van Pauw en Witteman) verscheen op Nu.nl een vergelijkbaar bericht. Het bericht verwijst echter niet naar de uitzending van Pauw en Witteman, maar naar een ‘interview met Nu.nl’. (waar staat dat interview eigenlijk?).
Nu.nl vertelt: ‘Zodra er een nieuwe fractie is, wil Brinkman meteen werk maken van een daadwerkelijke politieke partij. Naast meer democratie wil hij ook heldere richtlijnen voor het screenen van mensen. Zo hoopt hij een herhaling van slechte ervaringen, zoals met de huidige kieslijst, te voorkomen. Toen moesten een tweetal kandidaten zich terugtrekken, omdat zij omstreden bleken.’ Hmm, zei hij bij Pauw en Witteman niet net iets anders?
Het beste wat Geert Wilders nu kan doen om stemmen te blijven trekken, is Brinkmans standpunt omarmen en met een glimlach inderdaad bevestigen dat hij ‘een democraat in hart en nieren’ is. Wie zou er morgenavond bij Pauw en Witteman zitten?
Het verkiezingsprogramma van de PVV grijpt terug op de glorierijke geschiedenis van de Nederlandse Opstand, traditioneel ook wel de Tachtigjarige Oorlog geheten. Er is alle reden om trots te zijn op deze episode in onze geschiedenis – in dit opzicht heeft de PVV gelijk. Er is echter een onvolkomenheid in de tamelijk beknopte versie van de geschiedenis die de PVV presenteert. Om te citeren – “Ons volk verklaarde zich onafhankelijk en stond alleen toen het tachtig jaren vocht tegen de grootste macht van Europa.” Het probleem zit hem in dat hele kleine stukje: ‘stond alleen’. Spanje werd in dit conflict op een aantal beslissende momenten afgeleid en verzwakt door conflicten met derden. De hertog van Parma leek met het lange beleg en de uiteindelijke val van Antwerpen in 1585 een beslissend succes behaalt te hebben in de strijd tegen de Nederlandse Opstand. Het momentum van de Spanjaarden ging echter verloren, eerst door een oorlog tegen Engeland, resulterend in de ondergang van de armada in 1588, en daarna door een zeer onfortuinlijke inmenging in een burgeroorlog in Frankrijk. Beide conflicten ontstonden mede door de steun die er vanuit Engeland en Frankrijk voor de Nederlandse opstand was. Dit alles gaf Maurits van Nassau en Johan van Oldenbarneveldt het respijt om van Nederland een levensvatbare staat te maken.
In 1625 behaalden de Spanjaarden opnieuw een succes, door Breda te heroveren – het onderwerp van een beroemd schilderij van Velazquez. De escalatie van de Dertigjarige Oorlog in Duitsland, onder meer dankzij anti-katholieke interventies van Denemarken en Zweden, maakte het de Spanjaarden opnieuw onmogelijk om hun succes uit te bouwen. Andere Europese mogendheden hebben zodoende op belangrijke momenten wel degelijk, zij het bedoeld of onbedoeld, geholpen in de Nederlandse strijd tegen Spanje.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“‘Maar de PvdA van Drees zal ons toch niet uitleveren aan die islam?’ Tegen al die mensen zeg ik: kijk naar de resultaten, kijk naar die veranderingen van het straatbeeld, kijk naar al die problemen met helaas vaak moslim-immigranten kijk naar de verloedering, de criminaliteit, het teren op uitkeringen. En vraag je dan af: hoe kon dit alles gebeuren, wie heeft dit veroorzaakt? Wie heeft het gedaan? En het antwoord is: die partij.”
De afgelopen jaren legt met name de PVV de ‘schuld’ van de ‘massa-immigratie’ neer op de stoep van de PvdA. Daar de PvdA dat nooit krachtig weerspreekt is de indruk ontstaan dat de PVV de waarheid aan haar zijde heeft. Maar is dat wel zo? Welk beleid is er precies gevoerd dat tot de huidige stand van zaken heeft geleid? Informatie over het aantal immigranten is ruim voor handen, maar over beleidsbeslissingen is verbazend genoeg weinig te vinden op het web. Ook boeken als Hoezo Mislukt? (van Frans Verhagen) en Land van Aankomst (van Paul Scheffer) en het rapport van de Commissie Blok geven geen antwoord op deze vraag.
Des te interessanter is deze reconstructie van Elsevier, waarin de migratieperiode van 1960 tot 1975 onder de loep wordt genomen. Even wat achtergrond: tot 1973 (aantreden van kabinet Den Uyl) waren er slechts centrum-rechtse regeringen. De enige uitzondering was het kabinet Cals dat slechts één jaar regeerde (april ’65 tot november ’66). De centrum-rechtse regeringen waren van beslissende invloed op de immigratie. Een puntsgewijs overzicht:
“Nederland heeft een sterke PVV nodig die orde op zaken kan stellen.”
Bovenstaande quote is van Geert Wilders. Let op het woordje ‘sterke’. Het is geen quote waarin de naderende victorie alvast wordt gevierd, geen quote waarin het volgens hem al duidelijk is wie de grote winnaar gaat zijn van de komende verkiezingen. Een type uitspraak die we niet gewend zijn van hem.
“Zonder PVV in de regering zal Nederland verder afzakken in het moeras van politiek correct nietsdoen, zullen problemen niet worden opgelost en alleen verergeren.”
Nog een uitspraak. Wilders die waarschuwt dat als Nederland niet voor hem kiest, het mis zal gaan. Verandert de toon van de PVV door de dalende prognoses, sluipt er onzekerheid in de uitspraken van Wilders?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[qvdd]
“Heden heb ik besloten mij terug te trekken als kandidaat-Kamerlid voor de Partij voor de Vrijheid. De afgelopen twee weken heb ik mogen ervaren wat het betekent om continu onder een negatief vergrootglas te liggen. Ik voel mij in een dergelijke positie niet senang en wens niet op die manier de komende vier jaar door het leven te gaan.”
Gidi Markuszower, de beoogde nummer vijf van de PVV trekt zich terug. Hij kwam in opspraak wegens het ongeoorloofd dragen van een wapen en zijn radicale ideeën over joden die het Goldstone-rapport steunen.