Closing Time | I never said I was deep
, door
Jarvis Cocker, u weet wel, van jaren negentig rockband Pulp, timmert nog steeds aan de weg. Hier neemt ‘ie zichzelf in de zeik met typisch Britse onderkoelde humor.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Closing Time | Pulp
, door
In 1995 was “Common People” van Pulp een dijk van een hit en het is komen gelden als hét voorbeeld van Britpop. Het lag lekker in het gehoor en had nog een intelligente tekst over klasse-tegenstellingen ook: de ik-figuur ontmoet een rijke Griekse studente die als een toerist wil rondkijken in de wereld der gewone mensen.
Ik kwam in die tijd regelmatig in Londen en herinner me dat de komieken van Goodness Gracious Me een perfecte imitatie neerzetten, “Hindi People”, die op deze website nog valt te beluisteren (laadt wat traag). Ik herinner me ook dat er op TV werd gediscussieerd over de vraag wie de vrouw zou zijn geweest die bij de werkende klasse aapjes wilde gaan kijken. Het leek me een wat domme vraag – waarom zou een liedje op feiten moeten zijn gebaseerd? – maar twintig jaar nadat “Common People” in de hitparade had gestaan, wist The Independent te melden dat het vermoedelijk ging om Danae Stratou, de echtgenote van Yanis Varoufakis.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.