Tijd voor Progressief Nationalisme

Nationalisme is in Nederland een beetje een vies woord. Het is eigenlijk alleen maar toegestaan bij het voetbal en in rechts conservatieve kringen. Maar bij die laatste groep is Nederland allerminst veilig. Het wordt daarom hoog tijd om weer trots te zijn op het progressieve Nederland, en het te verdedigen tegen de niet afhoudende aanval van mensen die niet trots zijn op hun land, maar alleen maar doen alsof, en in praktijk continu bezig zijn ons land keihard neer te halen. Vanaf gisteren is het weer zover: Nederland gaat naar het EK en iedereen haalt zijn oranje en rood-wit-blauwe vlaggetjes uit de kast. Even mogen we weer allemaal nationalist zijn. Maar na één juli (laten we optimistisch blijven) wordt al die rood-wit-blauw-oranje rotzooi weer opgeborgen. Nationalisme in Nederland is iets om je voor te schamen, zeker in progressieve kringen. Oppervlakkig zwaaien met de vlag tijdens voetbal en Koninginnedag, dat mag nog wel, maar als nationalisme dieper gaat vindt men het meestal maar ranzige sport.

Door:

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.