Nederland 2025. Het is een drukke dag op dehaag.tv, vandaag vinden er hoorzittingen plaats over de voortgang van de oorlog in Pakistan, de HSL-ontsporing en het per abuis uitleveren van de verkeerde reaguurders en politiek-actieven aan Syrië en Kazachstan. Vanuit ruim 25.000 IP-adressen wordt de live-stream gevolgd. 80% daarvan zijn auto-recording bots van videoarchieven, lobbyisten en bloggers die alles opnemen omdat 'er altijd een leuke quote tussen kan zitten'. Uitzending gemist heeft de laatste jaren de vervelende neiging gekregen belangrijke politieke momenten kwijt te raken en dus is iedereen het zelf maar gaan doen. Een onderzoek van GeenStargasso.nl laat zien dat back-up partities met politieke video's 6 keer zo vaak verloren gaan als voetbalwedstrijden en lingo maar dit wordt door experts verklaard door de enorme saaiheid van de Haagse debatten. Hilversum wijt het probleem aan de sterk gekrompen budgetten door de enorme vergrijzing van het broadcast publiek. Een woordvoerder roept de jeugd op om 'gewoon weer gezellig samen TV te gaan kijken'. De gemiddelde TV-kijker is 72 en de reclamebudgetten van steunkous- en rollatorfabrikanten zijn nu eenmaal beperkt. Een 2-seconden clip van de woordvoerder wordt een signatuurvideo van een van de grootste release groepen op Somalia.tv, de torrenttracker waar de wereld haar media haalt.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Was mijn achterstand m.b.t. de kamerstukken aan het inlopen toen ik dit stuk tegen kwam. Is alweer van november. Betreft het verslag van de coördinator voor terrorismebestrijding van de EU dhr Gilles de Kerchove. Ik haal daar even het volgende stuk uit naar voren:
“6. Informatiebeheer en gegevensbescherming. De zaak Zazi in de VS toont aan hoe het verzamelen van gegevens een doeltreffend instrument kan zijn in onderzoeken in het kader van terrorismebestrijding. Gefragmenteerde verzoeken om nieuwe maatregelen voor gegevensbescherming zonder enige toelichting op een onderliggende strategie hebben echter geleid tot indianenverhalen over een geheim Big Brother-plan. Het echte probleem was dat we geen plan hadden. We moeten een strategie bedenken voor het verzamelen van alle gegevens die we nodig hebben, maar om redenen van bescherming van de privacy mogen het alleen gegevens zijn die noodzakelijk zijn. De voorgestelde conclusies van de Raad zijn een grote stap in de goede richting voor de verwezenlijking hiervan, omdat er een methodologie in wordt uiteengezet die ervoor zorgt dat de besluiten over beheer en uitwisseling van gegevens worden genomen op een coherente, professionele, efficiënte, kosteneffectieve, verantwoordelijke en begrijpelijke wijze.”
Mooi ambtelijke taal. Maar het verhult twee ernstige punten.
Ten eerste blijkt uit dit stuk dat er met betrekking tot gegevensverzamelen geen plan is. Wat begint als kritiek op alle mensen die klagen over de beperkte gegevensbescherming, slaat om in de bekentenis dat ze eigenlijk maar wat deden tot nu toe en dat er misschien eens nagedacht moet worden over een strategie. Dat onderschrijft het punt dat ik al meermalen naar voren heb gebracht. Ze doen maar wat en ze weten eigenlijk niet of het wel effectief, proportioneel en veilig is.
Dat brengt me gelijk ook op het tweede punt. Dat zit in dit zinnetje “….hoe het verzamelen van gegevens een doeltreffend instrument kan zijn in onderzoeken…..”. Niet “is” maar “kan zijn”. Wederom zegt men dat men maar graag zoveel mogelijk wil verzamelen omdat het “zou kunnen” helpen. Zonder garanties dat het helpt en zonder aan te geven hoe ze zaken gaan organiseren (over alle betrokken partijen heen in Europa) zodat het ook daadwerkelijk lukt. Zoveel zeggen ze zelf eigenlijk ook met:
“In de meeste gevallen blijkt uit de lering die is opgedaan na grote terroristische gebeurtenissen dat er aanwijzingen zijn dat een aanslag voorkomen had kunnen worden indien alle relevante informatie op het juiste moment bij de juiste mensen beschikbaar was geweest.”
Maar dan zonder de juiste conclusie te trekken.
Nee, dat “zou vanzelf moeten gaan” hoor ik ze denken. Laten we vast beginnen met alle gegevens verzamelen met rugdekking van de Raad (zijn ze van het gezeur over privacy af) en de uitwisseling goed regelen. Het doel heiligt de middelen. Alleen weet niemand of de middelen werken voor het doel.
En we hebben weer een leuk project gevonden dat door de EU wordt gefinancierd. Een tijdje terug kwam INDECT in het nieuws, een zeer omvangrijk informatiesysteem in wording dat abnormaal gedrag registreert. Met 11 miljoen belastingeuro’s moet dat er komen.Ik wilde hier het promotiefilmpje neerzetten, maar dat is van het openbare deel van youtube gehaald. Heel transparant.
In Engeland wordt ondertussen met 2,5 miljoen Europees geld gewerkt aan een ander project: SAMURAI, of SAMURAI-Suspicious and Abnormal behaviour Monitoring Using a netwoRk of cAmeras for sItuation awareness enhancement.
Nou nou, wat een gegoochel om een mooi acroniem te krijgen. Maar wat moet het gaan doen?
Stel je loopt over drie jaar een beetje te lummelen op Schiphol. Je wacht op je vriendin en slentert een beetje doelloos door de hal. Je houdt niet het wandelpatroon aan dat de meeste reizigers volgen. Je hebt een belangrijke presentatie later die middag en bent zenuwachtig. Je hebt niet door dat je hem met gebaren oefent. De kans is aardig groot dat de beveiliging gewaarschuwd wordt door SAMURAI en er een Marechaussee op je afgestuurd wordt.
Met SAMURAI bepaalt een computer wat abnormaal gedrag is. Dat gebeurt aan de hand van een lerende algoritme. Als bepaald gedrag onterecht als verdacht wordt gezien, kan de beveiliger dat aangeven. De computer leert dan om datzelfde gedrag voortaan als normaal te behandelen. SAMURAI kijkt dus hoe mensen zich normaal gesproken gedragen en leert abnormaal gedrag te herkennen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op Sargasso bieden we ruimte aan gastbijdragen. Dit maal een bijdrage van Judith Sargentini. Judith Sargentini is lid van het Europees Parlement voor GroenLinks.
Afgelopen maandag is het SWIFT-akkoord tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten in werking getreden. Daarin staat dat de VS de banktransacties van alle Europeanen mag inzien. Het doel: terrorismebestrijding. Nu is natuurlijk niemand tegen terrorismebestrijding. Sterker nog door de internationale geldstromen in de gaten te houden zijn we inderdaad beter in staat om internationale terroristen in de gaten te houden. (En hoeven we niet allemaal in onze onderbroek in het vliegtuig te stappen.)
Pas volgende week stemt het Europees Parlement erover. Goede kans dat het akkoord over de doorgifte van bankgegevens dan weer moet worden opgezegd. De bizarre gang van zaken bewijst dat de Europese justitieministers de democratische regels van het Verdrag van Lissabon nog niet tussen de oren hebben zitten.
Waar ik echter heel teleurgesteld in ben, is de manier waarop de Europese ministers van Justitie – inclusief onze eigen Ernst Hirsch Ballin – de sluizen wagenwijd openzetten voor de Amerikanen. Zonder enig besef voor (1) de privacy van Europese burgers en (2) de democratische omgangsvormen in de Europese Unie.
Een mailwisseling tussen Bits of Freedom en SP-Kamerlid Arda Gerkens legt haarfijn de gevaarlijke naïviteit van veel bestuurders en politici bloot. Sorry mevrouw Gerkens, goede bedoelingen zijn niet genoeg om function creep tegen te houden.
Aanstaande vrijdag kan de Commissie-Gerkens een Big Brother Award in de wacht slepen vanwege haar voorstel voor een downloadverbod. De jury is niet te spreken over het gebruik van zogenoemd Deep Packet Inspection, of DPI. Dat ingrijpende volginstrument wordt gretig gebruikt door schattige regimetjes zoals China en Iran.
Vlak na de bekendmaking van de nominatie schoot Arda Gerkens terug in een mail aan Bits of Freedom:
,,Beste jury. Met gemengde gevoelens hebben we kennis genomen van de nominatie. (…) Het steekt ons dat opnieuw wordt gesuggereerd dat we voorstellen het verbod te handhaven via DPI-technieken. (…) De werkgroep heeft bedoeld te zeggen dat het mogelijk is om door middel van DPI een betaalmodel op te zetten, waarbij met toestemming van de klant het gedownloade verkeer wordt gemonitord en later afgerekend. De commissie heeft nooit gezegd of willen zeggen dat door middel van DPI de overtreders van het download verbod opgespoord dienen te worden. Iedere suggestie werpt zij dan ook verre van haar, juist omdat dit onevenredige inbreuk zou maken op de privacy van de internetgebruiker.’’
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.