Shit happens

3e aflevering in de serie "Polska Revisited" Net nu ik hieronder door “de redactie” als veelschrijver word getypeerd, heb ik al dagen geen woord meer gepost. Maandag ga ik geheel en al vrijwillig de geheel en al gratis griepprik afhalen, om de dag erna geveld te worden door hetzelfde virus. Kan gebeuren, nietwaar. Wat gesnotter op zijn tijd is nooit weg, effe jezelf zielig voelen en wat pakken tissues wegwerken. Drukt je weer op het feit dat tussen ziek en gezond werelden van verschil bestaan. Maar dan een foontje uit het Poolse: vriendin meldt zich vanuit het plaatselijke hospitaal. Blijkt dinsdagochtend al kotsend en waggelend net de voordeur van de huisarts gehaald te hebben. Van daaruit linea recta per ambulance naar het ziekenhuis. Onderwijl zit ik ergens in het afgelegen Drenthe mezelf te verbijten in een trance van opperste gedachten aangaande een keur van virusverwensingen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Foto des Tages | Slachtpaleis


Lopend door het centrum van Poznan kom je ineens zo’n plek tegen, die je vagelijk associeert met een paleis. Blijkt het een voormalig slachthuis te zijn. Een complex van chique gebouwen, opgetrokken in vrolijke gele baksteen, met een riante entree. Eind 19e eeuw gebouwd naar een ontwerp van Fritz Moritz. Nu het speelterrein van antiekmarkten en bierterrassen. Wie het Pools beheerst kan hier meer te weten komen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Menig Pool geneert zich voor het destructief gedrag van president Lech Kaczynski

2e aflevering in de serie “Polska Revisited”
Premier Donald Tusk en president Lech Kaczynski kunnen elkaar niet luchten of zien. De Poolse regering wordt al sinds haar aantreden in de wielen gereden door de ’twin brothers’, beide Kaczinsky’s die voordien de dienst uitmaakten in regering en parlement. Maar het begint nu echt de spuigaten uit te lopen. Regering en president gingen de afgelopen dagen rollebollend over straat. Hooglopende ruzie over de vraag: wie vertegenwoordigt het land op de EU-top op 15 en 16 oktober. Kaczynski :’Ik ga’. Donald Tusk: ‘No way mr. president, je blijft hier!’

Mijn Poolse vrienden kijken beschaamd: ‘Wat moeten de andere landen wel niet van ons denken, we staan weer eens voor lul in het buitenland’. Ik kan ze helaas niet geruststellen, aangezien ik regelmatig in de lach schiet als ik verneem wat er zich zoal afspeelt gedurende het afgelopen weekend. Lech Kaczynski is een fervent criticaster van het kabinetsbeleid aangaande de EU. De regering wilde hem dus absoluut niet opnemen in de regeringsdelegatie en ook niet laten meevliegen in de regeringsjet. De president: nou dan pak ik toch het andere regeringsvliegtuig!. Waarop defensieminister Bogdan Klich de pers liet weten dat de piloot van de tweede crew zich helaas ziek heeft gemeld. Zo kan het ook…
(Update: Kaczinsky als de gevaarlijke gek die een bom legt onder de democratie)

Stronteigenwijs

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Poolse perikelen: de tocht begint

1e aflevering in de serie “Polska Revisited”
Dagelijks een kilometerslange trein van vrachtauto’s en een dubbele stroom van personenauto’s voor de grens, die stroperig voortbewoog. Een overdaad aan aanhangers beladen met occasion cars, op reis naar hun tweede leven in Polen of de Oekraïne. Tot en met 21 december 2007 gingen we zo stapvoets grenswaarts op de belangrijkste verkeersader tussen BRD en Polen: de A12/E30. EU-lid Polen had een jaartje uitstel gekregen voor het daadwerkelijk openstellen van de grenzen en dus was het pas kort voor Kerstmis 2007, dat de zwaar bewapende douaniers uit het grensbeeld verdwenen.

Enkele tientallen kilometers onder grensplaats Frankfurt am Oder bevindt zich de belangrijkste verkeersader die voormalig Oost Duitsland verbindt met Polen. Feitelijk de enige gangbare oost-west verbinding waarover al het transport tot en met bestemming Moskou zich vice versa beweegt. In de BRD is het tot en met de grens geen probleem: de E30, een mooie snelweg, voor zolang het duurt…

Op de landkaarten wordt de suggestie gewekt dat deze highway ook aan de Poolse kant wordt voortgezet, want het blijft E30 heten. Helaas, na enige kilometers verengt de snelweg zich tot een tamelijk smal bemeten provinciale weg. En dat voor een afstand van zo’n 120 trage kilometers, waarbij vele dorpen worden doorsneden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Vorige