De PvdA heeft een nieuwe leider, hoe is het met de ideeën?

Wat wil de PvdA? Iets met sociaal? Iets met zwakke mensen en gelijkheid? lets waarover ze soms zingen, iets met solidariteit? Dat zingen over solidariteit gaat bij de PvdA zoals kinderen Engelse liedjes zingen: de melodie klopt wel, maar de betekenis lijkt ze vaak te ontgaan. Eerlijk gezegd staat niets uit het PvdA programma me voor ogen. Niets dat in het collectieve geheugen staat gegrift als punten waar die partij zich de laatste jaren hard voor heeft gemaakt. Bij de SP denk je, hoe eendimensionaal ook, toch vooral aan de zorg. Renske Leijten heeft dat iets verbreed met het toeslagenschandaal. De PvdA had meer te maken met het veroorzaken van het toeslagenschandaal. En het is te waarderen dat Asscher daarom wel is opgestapt, maar mosterd na de maaltijd levert inhoudelijk niet veel op. Hoewel ik niet precies zou kunnen zeggen wat linkse politiek definieert krijg ik wel het idee dat in de wereld om ons heen linkse thema’s voor het oprapen liggen. En je hoeft om leider van de PvdA te zijn niet, zoals Ploumen blijkbaar veronderstelt, op alle onderwerpen 'leidend en opinievormend' te zijn. Voor een kleine partij als de PvdA is het goed genoeg om enkele onderwerpen eruit te kiezen. Het is de kunst die goed te kiezen. Enkele voorstellen. Neem ook mensen die niet lid zijn van een politieke partij serieus Vind je als PvdA, met je veertigduizend leden, democratie belangrijk? Negeer dan niet de 13 miljoen stemgerechtigden die niet lid zijn van een politieke partij. Als je de ambitie hebt om ooit nog groter te worden dan de marginale partij die je nu bent, dan moet je geëngageerde mensen willen betrekken. Niet bij de partij, door ze met een roos in de hand lid te willen maken en mee te laten klappen op congressen. Nee, betrek ze bij de politiek. Hoe? Twee praktische voorbeelden. Zorg dat gemeentelijke afdelingen ook wethouders selecteren die van buiten de partij komen. Overal worden nu college’s gevormd. Zorg dat de helft van de wethouders die de PvdA mag leveren, niet lid is van de partij. Dat betekent dat je partijleden moet teleurstellen. Vervelend voor ze. Maar dan leg je ze uit dat je als partij uit het talent van de hele samenleving wil putten in de zoektocht naar goede bestuurders en dat de spoeling binnen de partij dun is. En dwing die partijloze wethouders dan niet lid te worden van de partij. Accepteer dat ze partijloos zijn en dat ze in die zin het overgrote deel van Nederland vertegenwoordigen. Praat met mensen buiten de partij. Niet incidenteel, maar zet je leden en partij-apparaat in om regelmatig, door het hele land, politieke bijeenkomsten te organiseren. Geen partijbijeenkomsten met louter leden, maar zorg ervoor dat minstens 80% van de aanwezigen van buiten komt. Bijeenkomsten waarover? Begin eens met een reeks, door het hele land, onder de titel ‘Lees ons de les’. Nodig je eigen critici uit, geeft ze het woord, misschien met een open podium. Of ondervraag PVV stemmers die vroeger PvdA stemden, over waar de PvdA het heeft laten liggen. Vraag hen ook waar het heen zou moeten. Zorg dat er altijd een Kamerlid of prominent partijlid aanwezig is. Maar zorg er ook voor dat zij niet het laatste woord krijgen. Het gaat erom de partij te leren luisteren. Niet onbelangrijk in een democratie. Neem de zuidas op de korrel Geen verrassingen in BV Nederland in de eerste weken oorlog. Er werd geen bewindspersoon vrijgemaakt om met grote inzet van juristen en fiscalisten Russisch geld op te sporen en te bevriezen. Weken gebeurde er nagenoeg niets en kon de Zuidas ongehinderd geld en bezittingen wegsluizen. De VVD is tenslotte haar beschermheilige. En toen werd Stef Blok - door de radicale vernieuwer Mark Rutte overgeheveld uit de oude bestuurscultuur - sanctiecoördinator. Gisteren meldde het NRC: zeker 633 miljoen euro aan Russische tegoeden in Nederland bevroren. In België staat de teller op 10 miljard en in Frankrijk op 22,8 miljard euro. De mannen in pakken op de Zuidas faciliteren alles, als het maar geld is. Geen probleem dat er een oorlog mee wordt gefinancierd - huurlingen die op dit moment levenloze lichamen de Oekraïense grond in ploegen - of dat er democratieën mee worden ondermijnd. En al helemaal geen probleem dat het systematisch aan de fiscussen en dus de belastingbetalers aller landen wordt onttrokken. En daarom kan dat stukje Nederland dat Zuidas heet een belangrijk bron zijn voor linkse politiek. Het financieel mogelijk maken van een oorlog tegen het westen, het gebeurt er. Maar ook talloze andere grote en kleine vormen van onrechtvaardigheid hebben op de Zuidas tenminste een vestiging in de vorm van een brievenbusfirma. Hamer erop dat die Zuidas wordt aangepakt. Schrijf het ene wetsvoorstel na het andere. Zoek alle mogelijke publiciteit, nationaal en internationaal. En hou vol tot je er in een volgend kabinet echt iets aan kan doen. Het levert geld op en belangrijker, rechtvaardigheid. Organiseer macht tegenover de overheid Links denkt altijd dat de overheid de oplossing is. Maar als iets ondertussen duidelijk is geworden, dan is het dat de overheid uitstekend in staat is zelf het probleem te zijn. En dat komt niet alleen omdat de VVD aan de macht is. Begin daarom met erkennen dat de Tweede Kamer en daarmee de PvdA-fractie ernstig tekort is geschoten bij het laten ontsporen van de belastingdienst. Met name onder Samsom toen ze in het kabinet zat en macht had. Het leren erkennen van eigen fouten zal de PvdA sowieso van pas komen als ze haar vroegere kiezers ooit nog onder ogen wil komen. En het zou dom zijn om dat niet te willen. Want er is nauwelijks een groter electoraat te verzinnen dan de groep kiezers die ooit is teleurgesteld door de PvdA. Maar de tekort schietende controle op de belastingdienst moet niet alleen worden erkend. De problemen moeten ook worden opgelost. En daar blijkt meer voor nodig dan de controlerende macht van de Tweede Kamer. Stel daarom voor om, in ieder geval tijdelijk, een ombudsman in te stellen, met ruim mandaat en medewerkers, om uitsluitend toe te zien op de belastingdienst. En die om te beginnen de overheid sommeert om alle, door toedoen van de belastingdienst, uit huis geplaatste kinderen terug naar hun ouders te brengen. Bij een ‘gewone’ ontvoering krijg je hulp van de politie en overheid. En hulp is ook het minste dat geboden kan worden als de staat de ontvoerder is. Voor iedereen is duidelijk dat de overheid in de afgelopen jaren ontzettend veel levens heeft verwoest. Geloofwaardige linkse politiek begint dan ook bij het besef dat de overheid niet altijd de oplossing is, maar soms ook een heel groot, taai, moeilijk oplosbaar probleem.

Foto: Marion Doss (cc)

The benefits of being dumb in politics

What is the best kind of political leader? One that is highly intelligent, or one that is sincere and reflective, Paul Frijters wonders.

It is natural to think of our political leaders as either superhumanly clever and benevolent when we agree with them, or else dumb as dishwater and evil when we don’t agree with them. Yet, if one takes our own group-loyalty out of the picture, we can ask the simple question what kind of mental qualities are likely to thrive in our Western political environment.

The political environment we have is highly competitive and combative, with constant media scrutiny and constantly shifting political factions. This gives rise to particular psychological demands and pressures: anyone who can’t keep their story straight or buckles under the relentless psychological pressure put on by the opponents from both within their own political parties and outside, is dead on arrival in politics. Hence the minimum requirement is to be very tough mentally and to have a pretty good memory and ability to keep a straight story.

This is of course why so many politicians are lawyers, for the legal profession trains people to be careful with words and to keep a line of argument, irrespective of whether they agree with it or not. So successful politicians certainly need to be in, say, the top 5% of their population in terms of smartness. This tallies well with the estimates of Simonton for the IQ of US president who assigned scores by analysing the intellectual content of their written and spoken works. He puts the average US president at an IQ of 142, with Clinton close to the top, easily 20 points ahead of Bush Junior. This indeed puts even the dumber US presidents in the top 5% of their population.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.