‘Rotte appels’ en gebrek aan reflectie: waarom de politie kinderen molesteert
De diender liet me een filmpje zien.
Twee agenten bovenop een Marokkaans-Nederlandse tiener in een winkelstraat. Vader loopt aan, wil weten wat er met zijn zoon gebeurt; hij krijgt een paar tikken met de wapenstok. Er verzamelt zich een meute, die zich ermee gaat bemoeien. Een dreigende situatie ontstaat, even lijkt het zelfs uit de hand te lopen. De politie roept versterking in. Met de knuppel wordt de menigte uiteengeslagen.
Ik keek nog eens goed naar de mannen in uniform. “Ben jij dat?”
Hij knikte.
“Maar dat het zo uit de hand liep, dat hebben jullie ook wel een beetje aan jullie eigen gedrag te wijten”, begon ik.
Dat was niet de reactie waar hij op zat te wachten.
Escalatie
Hij legde me enigszins geagiteerd uit hoe de situatie was ontstaan. De politie was naar een winkel geroepen om het een of ’t ander te uit te zoeken. Laat het een diefstalletje of onenigheid geweest zijn, daar wil ik verder vanaf zijn.
Tijdens dat bezoek begon een jongen uit de buurt zich ermee te bemoeien. Hij werd door een agent gesommeerd weg te gaan zodat de politie haar werk kon doen. Uiteraard lokte dat een negatieve reactie bij de jongen uit. Hij bemoeide zich er nog wat nadrukkelijker mee. Daarop werd hij nog een keer gesommeerd op te krassen. Dat deed hij niet.